ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงไม่ให้ย้อนแย้งนะครับ
เหมือนผมไม่ต้องการอะไรเลยนะ แต่ในใจมีความรู้สึกมากมาย เหมือนมันตายด้านกับอะไรสักอย่างก็บอกไม่ถูก
เอาเงินมากองตรงหน้าเป็นล้านๆผมก็ไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไร คือไม่ได้อยากได้ หรือเอาผู้หญิงมานอนแก้ผ้าในห้องผมก็ไม่ตอบสนองอะไร มันแค่เหมือนมีความรู้สึกมากมายแต่มันไม่ต้องการ จนบางทีผมก็ร้องไห้ออกมาเลยนะ ด้วยความรู้สึกที่มีต่อบางสิ่ง แต่ด้วยความที่มันไม่ต้องการ เวลามีความรู้สึกก็แสดงออกไม่ได้ มันไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่มันไม่รู้จะทำยังไงให้รู้สึก มันง่ายที่จะพูดว่า สุขก็ยิ้ม เศร้าก็ร้อง มันทำได้แต่ทำแล้วยังไงต่อ? ผมจะยกตัวอย่างให้เห็นภาพนะครับ ถ้าถูกหวยเป็นสิบล้านนะจะเอาเงินไปทำนั่นทำนี่ แต่ไม่อยากถูกหวยและไม่อยากได้เงิน, ถ้าได้ไปเที่ยวประเทศนอกนะจะถ่ายรูปสวย จะตั้งเป็นรูปโปรเลย แต่ก็ไม่อยากให้ไปฟรีกินอยู่ฟรีก็ไม่ไป ถ้ายังนึกภาพไม่ออก จะยกตัวอย่างแบบหยาบๆเลยนะครับ เจอผู้หญิงหุ่นดีในใจก็รู้สึกนะ ถ้าได้นะจะทำยังงี้ๆๆๆ แต่ถ้าได้ เอาไหม? ไม่เอาอ่ะไม่อยาก ไม่ต้องการ
คือตัวผมจะเป็นอะไรประมาณนี้แหละครับ คือรู้สึกต่อสิ่งต่างๆรอบตัว รู้สึกมากจนไม่รู้จะแสดงออกยังไง แต่ไม่ต้องการอ่ะ
ทำไมผมมีความรู้สึกมากมาย แต่ไม่ต้องการอะไรเลย
เหมือนผมไม่ต้องการอะไรเลยนะ แต่ในใจมีความรู้สึกมากมาย เหมือนมันตายด้านกับอะไรสักอย่างก็บอกไม่ถูก
เอาเงินมากองตรงหน้าเป็นล้านๆผมก็ไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไร คือไม่ได้อยากได้ หรือเอาผู้หญิงมานอนแก้ผ้าในห้องผมก็ไม่ตอบสนองอะไร มันแค่เหมือนมีความรู้สึกมากมายแต่มันไม่ต้องการ จนบางทีผมก็ร้องไห้ออกมาเลยนะ ด้วยความรู้สึกที่มีต่อบางสิ่ง แต่ด้วยความที่มันไม่ต้องการ เวลามีความรู้สึกก็แสดงออกไม่ได้ มันไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่มันไม่รู้จะทำยังไงให้รู้สึก มันง่ายที่จะพูดว่า สุขก็ยิ้ม เศร้าก็ร้อง มันทำได้แต่ทำแล้วยังไงต่อ? ผมจะยกตัวอย่างให้เห็นภาพนะครับ ถ้าถูกหวยเป็นสิบล้านนะจะเอาเงินไปทำนั่นทำนี่ แต่ไม่อยากถูกหวยและไม่อยากได้เงิน, ถ้าได้ไปเที่ยวประเทศนอกนะจะถ่ายรูปสวย จะตั้งเป็นรูปโปรเลย แต่ก็ไม่อยากให้ไปฟรีกินอยู่ฟรีก็ไม่ไป ถ้ายังนึกภาพไม่ออก จะยกตัวอย่างแบบหยาบๆเลยนะครับ เจอผู้หญิงหุ่นดีในใจก็รู้สึกนะ ถ้าได้นะจะทำยังงี้ๆๆๆ แต่ถ้าได้ เอาไหม? ไม่เอาอ่ะไม่อยาก ไม่ต้องการ
คือตัวผมจะเป็นอะไรประมาณนี้แหละครับ คือรู้สึกต่อสิ่งต่างๆรอบตัว รู้สึกมากจนไม่รู้จะแสดงออกยังไง แต่ไม่ต้องการอ่ะ