ซื่อบื้อ

ที่ว่าเคยเข้าห้องน้ำผิดไปเข้าห้องน้ำผู้หญิงมาแล้ว เดินสะดุดพื้นเป็นประจำ ทำของหกหล่น เป็นว่าเล่น ขนาดนั่งเรียนในห้องกล่องดินสอตกทุกๆ10นาที แต่นี่คือต่อตัวเอง ยังไม่รวมต่อเพื่อนอีก คือถ้าเป็นต่อเพื่อนก็จะแบบเพื่อนฝากซื้อของเช่น ซื้อไส้กรอกรมควัน แต่ผมก็ซื้อไส้กรอกทอดมาให้
กลายเป็นมื้อนั้นผมต้องเลี้ยงเขาไปเลย หรือเช่นแบบ ถามทางอย่างนี้เอาแบบถามทางเอาแบบง่ายๆเลยนะ
ผม : ห้องน้ำไปทางไหน
คนแปลกหน้า : ตรงไปเลี้ยวขวา
ผมก็ดันเดินตรงเข้าไปผิดซอยอีก ยังไม่ทันเลี้ยวขวาเลย แค่เดินตรงก็ผิดซอยแล้ว หรือเวลาเพื่อนบอกว่า"ไปตรงนี้นะ"แล้วก็ชี้นิ้วไป ผมก็เดินไปผิดที่ๆเพื่อนชี้อีก คือ"โซโลประเทศไทย"จริงๆเลย
หรืองานกลุ่ม เพื่อนบอก"แปะดาวตรงนี้ที"ผมดันแปะผิดที่อีก จนต้องถามสัก3-4รแบถึงแน่ใจ บางคนก็รำคานว่าจะถามคำถาทเดิมๆอะไรนักหนา ผมก็ได้แต่ขอโทษแค่นั้น อาการอย่างนี้ผมเป็นตั้งแต่เด็กแล้วจะเรียกว่า'สันดาน'ก็ได้ บางทีก็โดนเอาเปรียบบ่อยๆเช่น ซื้ออุปกรณ์การเรียน มาหารตังกัน เพื่อนก็แบบพูดหลักการมาอย่างดีเลย พอหารตังเสร็จปุ้บโดนหลอกอีกว่าผมโดนโกงไป20บาท แล้วเพื่อนก็บอกว่า"นี่รู้ไหมว่ากูโกงไป20บาทอะ" แล้วก็คืนเงินให้ หรือแข่งเกมกะนก็โดนเล่เหลี่ยมแบบ ผมได้เปรียบอยู่แล้วเพื่อนก็บอกว่า "ชี้โกงอะ กูเสียเปรียบนะเอาอย่างงี้ขอเวลาเราไปฟามก่อน แล้วค่อยกลับมาสู้ใหม่" สุดท้ายผมก็แพ้แล้วเวลาแข่งกันผมโดนวิธีเล่เหลี่ยมนี่ก็สิบครั้งก็ไม่รู้แร่างกายไม่ยอมจำสักที ชีวิตนี้จะมีอะไรดีบ้างไหมมมม