คือเราอยากทราบน่ะค่ะว่า พ่อเเม่เราไม่ปล่อยเราเลย หรือห้ามนุ่นห้ามนี่
เราควรจะบอกให้เค้าเข้าใจเรายังไงดีคะ บอกไปเราก็โดนด่า เราจะไปไหนมาไหนก็ไม่เคยอนุญาตให้เราไป
คือเราก็เหนื่อยน่ะค่ะ เครียดที่จะต้องเป็นที่รองรับความรู้สึกของพ่อเเม่ พ่อเเม่เราเป็นคนหัวโบราณค่ะ เรากลับบ้านช้าเราก็โดนบ่นโดนกล่าวหาว่าหนีเที่ยวเตร่ทั้งๆที่เราก็ไปเรียนไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีเหมือนที่เค้าว่าเราเรื่องเรียนเราก็โดนบังคับอ่ะค่ะ ว่าจบม..3ต้องเรียนสายสามัญน้า ซึ่งส่วนตัวเราอยากเรียนสายอาชีพค่ะเหมือนเค้าไม่เข้าใจอ่ะค่ะ เราไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหนนิ่ เราสนใจอนาคตของเราเราถึงอยากเรียนสายอาชีพเเละเค้าก็บังคับให้เราเรียนสายสามัญการที่เราเรียนอะไรที่เราไม่ชอบนี้เราเหนือยนะคะเครียดด้วย กลับมาจากโรงเรียนมีเรื่องให้คิดจากโรงเรียนก็มากพอเเล้วยังจะต้องมาเครียดเรื่องครอบครัวเรื่องพ่อเเม่ไม่เข้าใจอีกค่ะบางคนบอกว่าพ่อเเม่เราเหนื่อยกว่าก็ถูกค่ะที่ท่านทำงานหนักเเต่ที่เราเหนื่อยคือเราเหนื่อยที่ใจไม่ใช่เเรงเลยเหนื่อยอะไรก็ไม่รู้ทุกสิ่งทุกอย่างบางครั้งก็เครียดหนักจนถึงต้องพึ่งยาเเก้ปวดไม่เกรนเพราะเครียดมากปวดหัวข้างซ้ายติดต่อกัน4-5วัน คือบางครั้งเราโดนด่าอ่ะค่ะคำพูดคำด่าของท่านเหมือนเราตายทั้งเป็นเลย บางครั้งทำให้เราเครียดจนไม่อยากตื่นขึ้นมาอีก บางครั้งทนไม่ไหวจริงๆก็คิดที่อยากจะหนีออกจากบ้านเลยนะคะ ตอนจะจบม.3ค่ะ เพื่อนวางเเพลนที่จะไปเที่ยวต่างจ.กันไอ้เราก็คิดเลยว่าจะจบเเล้วเนี่ยพ่อเเม่คงจะอนุญาตให้ไปเที่ยวต่างจ.กับเพื่อนเพราะจบเเล้วบางคนก็เเยกย้ายไปเรียนที่อื่นกัน เราลองขอท่านเเต่ท่านก็ไม่ให้ไปเพราะท่านกลัวอันตรายค่ะเราก็เข้าใจเเต่เราจะจบเเล้วนะ เราอยากลองทำสิ่งใหม่ๆบ้างทำไมท่านไม่ลองเปิดใจดูบ้างอ่ะค่ะ ไอ้เราก็สงสัยนะคะว่าทำไมพ่อเเม่คนอื่นเค้าถึงอนุญาติให้เพื่อนไปได้ เเต่ทำไมพ่อเเม่เราไม่เหมือนพ่อเเม่เพื่อนคนอื่นบ้างเเล้วทำไมเราไปไม่ได้ คืออยากทราบอ่ะค่ะว่าเราควรทำยังไงดีหรือใครที่ประสบปัญหาเดียวกับเราก็ ช่วยบอกทีค่ะว่าเราควรต้องทำยังไง
พ่อเเม่ไม่เข้าใจ เราควรทำไงดี
เราควรจะบอกให้เค้าเข้าใจเรายังไงดีคะ บอกไปเราก็โดนด่า เราจะไปไหนมาไหนก็ไม่เคยอนุญาตให้เราไป
คือเราก็เหนื่อยน่ะค่ะ เครียดที่จะต้องเป็นที่รองรับความรู้สึกของพ่อเเม่ พ่อเเม่เราเป็นคนหัวโบราณค่ะ เรากลับบ้านช้าเราก็โดนบ่นโดนกล่าวหาว่าหนีเที่ยวเตร่ทั้งๆที่เราก็ไปเรียนไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีเหมือนที่เค้าว่าเราเรื่องเรียนเราก็โดนบังคับอ่ะค่ะ ว่าจบม..3ต้องเรียนสายสามัญน้า ซึ่งส่วนตัวเราอยากเรียนสายอาชีพค่ะเหมือนเค้าไม่เข้าใจอ่ะค่ะ เราไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหนนิ่ เราสนใจอนาคตของเราเราถึงอยากเรียนสายอาชีพเเละเค้าก็บังคับให้เราเรียนสายสามัญการที่เราเรียนอะไรที่เราไม่ชอบนี้เราเหนือยนะคะเครียดด้วย กลับมาจากโรงเรียนมีเรื่องให้คิดจากโรงเรียนก็มากพอเเล้วยังจะต้องมาเครียดเรื่องครอบครัวเรื่องพ่อเเม่ไม่เข้าใจอีกค่ะบางคนบอกว่าพ่อเเม่เราเหนื่อยกว่าก็ถูกค่ะที่ท่านทำงานหนักเเต่ที่เราเหนื่อยคือเราเหนื่อยที่ใจไม่ใช่เเรงเลยเหนื่อยอะไรก็ไม่รู้ทุกสิ่งทุกอย่างบางครั้งก็เครียดหนักจนถึงต้องพึ่งยาเเก้ปวดไม่เกรนเพราะเครียดมากปวดหัวข้างซ้ายติดต่อกัน4-5วัน คือบางครั้งเราโดนด่าอ่ะค่ะคำพูดคำด่าของท่านเหมือนเราตายทั้งเป็นเลย บางครั้งทำให้เราเครียดจนไม่อยากตื่นขึ้นมาอีก บางครั้งทนไม่ไหวจริงๆก็คิดที่อยากจะหนีออกจากบ้านเลยนะคะ ตอนจะจบม.3ค่ะ เพื่อนวางเเพลนที่จะไปเที่ยวต่างจ.กันไอ้เราก็คิดเลยว่าจะจบเเล้วเนี่ยพ่อเเม่คงจะอนุญาตให้ไปเที่ยวต่างจ.กับเพื่อนเพราะจบเเล้วบางคนก็เเยกย้ายไปเรียนที่อื่นกัน เราลองขอท่านเเต่ท่านก็ไม่ให้ไปเพราะท่านกลัวอันตรายค่ะเราก็เข้าใจเเต่เราจะจบเเล้วนะ เราอยากลองทำสิ่งใหม่ๆบ้างทำไมท่านไม่ลองเปิดใจดูบ้างอ่ะค่ะ ไอ้เราก็สงสัยนะคะว่าทำไมพ่อเเม่คนอื่นเค้าถึงอนุญาติให้เพื่อนไปได้ เเต่ทำไมพ่อเเม่เราไม่เหมือนพ่อเเม่เพื่อนคนอื่นบ้างเเล้วทำไมเราไปไม่ได้ คืออยากทราบอ่ะค่ะว่าเราควรทำยังไงดีหรือใครที่ประสบปัญหาเดียวกับเราก็ ช่วยบอกทีค่ะว่าเราควรต้องทำยังไง