ขอพื้นที่ระบายเรื่องอดีตหน่อยนะครับ อยากฟังก็มาฟังได้นะคับบบ

สวัสสดีคาบ เรื่องมันเป็นอย่างงี้ ตอนสมัยมัธยมปลาย3-4 ปีก่อนโน้น สมัยนั้นยางมีความเลว เหลือเยอะ อยากจีบใครก็จีบ ตอนนั้นยังรักสนุก พอขึ้นม.6 เจอน้องคนหนึ่ง ม.2 น่ารักมากกก เราก็จีบเลย จีบแบบเล่นๆ น้อว เพราะเขาค่อนข้างเด็กมากๆ มีคนจีบเขาเยอะมาก แต่ด้วยที่น้องแกเป็นคนที่ไม่มั่นใจตัวเอง และชี้อายมาก และแกยังเป็นคนที่มีเสียงห้าว ไม่ได้มีเสียงน่ารักน้อว อาจเพราะอย่างงี้มั้ง แกเลยไม่ยอมโทรคุยกะคัย จนไม่สามารถมีคัยจีบแกติด เพราะถ้าต้องแชทอย่างเดียวตลอด คัยก็คงเบื่อแย่ แต่เราไม่มีปัญหา เพราะไม่ได้คุยคนเดียววุ้ยยย เราขอโทรคุยเป็นสิบครั้งจนไม่ค่อยกล้าขอโทรละ พอเเชทไปได้เป็นเดือน เราก็รู้สึกเกิดอาการเบื่อกับคนคุย เลยค่อยๆหายไป อออคนคุยทั้งหมด ไม่ได้อยู่รร. เดียวกันน้า มีแค่น้องแกคนเดียวที่ยุรร. เดียวกัน เพราะไม่อยากให้ประวัติเสียน้อวว ผมก็ค่อยๆ เลิกคุยทีละคนๆ เหลือเเค่น้องแก ก็แชทไปเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้าง จนเกือบสามเดือน และช่วงนั้นก็มีรุ่นน้องเข้าหาเราคนสองคน เราเลยไม่อยากตัดโอกาศตัวเอง เลยไม่ทท ไปหาเขา ปกติเราจะเป็นคนทักน้อว  จนเพื่อนเขาก็มาทักหาเรา ทำไมวันนี้ไม่ทักไป ดูเพื่อนหนูซึมไปแล้ว รอแชทพี่มาเป็นชั่วโมงแล้วว มีไรเกิดขึ้นรึป่าว เราก็ฉุนนิดๆ เลยโทรไปเลยย เราก็ปรับความเข้าใจกัน และเริ่มสายนั้น เป็นสายแรก จากนั้นก็ทะเลาะกันบ้าง งอลบ้าง ดีกันบ้าง ผ่านไปหลายเดือน3-4 เดือนมั้ง จำได้ว่าเป็นช่วงกีฬาสีแหล่ะ เราก็ทะเลาะกันอีก แล้วลงเอยด้วยเป็นแฟนกัน ความรักก็โรยด้วยกลีบกุหลาบน้อว และค้วยการที่ก่อนหน้านี้เราทะเลาะกันทุกวันเลยค่อนข้างเข้าใจกันมาก หลังเป็นแฟนเลยแทบไม่ทะเลาะกันเลย ตอนแรกเราก็กลัวออายนะ กลัวเพื่อนแซวคบเด็ก ไรงี้ แต่ก็รู้สึกรักเขานะ เราก็ไม่แคร์ และความคิดของเขาค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ด้วยน้อว ที่ไม่เหมือนมีแค่ความอายแหล่ะ ที่ยังเหมือนเด็ก แต่ก็นะอุปสรรคแรก เราก็ล้มเหลว ไม่เป็นท่า คือครอบครัวเขา พ่อของเขา เพราะเขาเป็นเดกน้อว พอพ่อเขารู้ความจริงว่าเขามีแฟนแล้วว พ่อเขาก็ด่าเขาแรงมากก (เข้าไปดูแชทมา) (ลืมบอกไป รร.ผมเป็นเอกชน ที่มีหอในน้อว ผมกับเขาก็ยุหอใน แต่แยกชาย หญิง) เราก็เห็นถึงจุดแตกหักข้างหน้า แต่ก็ลุยต่อ จากนั้นหลังปีใหม่เขาก็กลับบ้าน เราเห็นอนาคตข้างหน้าเลย และก็เป็นไปอย่างที่คิดเลย เขาขอเลิก อ่เราก็รู้แหล่ะ ว่ามันเป็นแค่ Puppy Love แต่มันก็เป็นรักแรกน้อว ผมก็พร้อมจะฝ่าอุปสรรคนะ แต่ด้วยความคิดของเขาที่ยังอยู่ในกรอปของพ่อแม่น้อว เราก็เคารพการตัดสินใจของเขา มีแฟนมาสองคนก่อนหน้า แต่คนนี้เรารักมากกว่าใคร พอเขาบอกเลิกเราถึงขั้นร้องให้ พอหลังเขากลับมาที่รร. เราก็ปึกษาเพื่อนว่าควรเซอไพรวันเกิดเขามั้ย เพราะเลิกกันแล้ว เราก็เตรียมทั้งเค้ก และของขวัญพร้อม เพื่อนก็บอกว่าเลิกกันอย่างงี้มันค้างคา เราเลยเซอไพรเขาเป็นครั้งสึดท้าย แล้วก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยเป็นเดือนๆ แต่ก็ยังเจอหน้ากันทุกวัน จนผ่านไปเกือบสองเดือน เขาก็กลับมาขอคืนดี เรานี่ความร็สึกยังเหมือนเดิม ก็ตกลงทันที พอเราจบเท่านั้นแหล่ะ ผ่านไปสองสามเดือน ตอนนั้นรอเข้า มหาลัย เราก็เลิกกัน แบบถาวรละ แต่ครั้งนั้นแค่ซึม แล้วใช้เวลามากกว่า 4 เดือนกว่าจะรู้สึกว่าเขาไม่ได้อยู่ในใจเราแล้ว 

จากนั้นมหาลัยเปิด เรือนไป3-4 เดืออนเราก็ลองๆทักไปหาเขาดู เราก็รู้สึกได้ว่า ความรู้สึกเราเปลี่ยนแล้ว ก็สามารถคุยๆ กับเขาได้เหมือนพี่น้อง ปกติ จนผ่านไปสองปี อ่ความเจ้าชู้เราก็กลับมาทีละนิดน้อว แต่ด้วยผ่านรักแรกแล้ว ความรู้สึกยิ่งแข็งกระด้านน้อว จนวันหนึ่งเห็นเพื่อนสนิทเราคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง อายุพอๆกันกับแฟนเก่าเรา แต่ที่สำคัญพอมองผ่านๆ หน้าคล้ายกันมากๆ และโทนเสียงที่ห้าวๆ คล้ายกันอีก ทำให้เรารู้สึกคิดถึงความทรงจำเก่าๆเลย แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าถ่านเก่าจะยังคงสามารถเกิดขึ้นได้อีกมั้ย เขาไม่ใช่แฟนคนแรกของเรา แต่เป็นรักแรก ส่วนเราเป็นทั้งแฟนคนแรก และรักแรกของเขา 555 เนื่อแหล่ะ Puppy Love ของผม ตอนนี้ผมก็เริ่มสับสนเหมืออนกันว่า ใจลึกๆ ยังรักเขาอยู่เปล่านะ ถ้าใครมีประสบการณ์ดีๆ ก็มาแชร์กันได้นะครับ