นิยายของเราน่าอ่านมั้ย

ทุกคนคือว่า เราได้แต่งนิยายลงไปแล้วผลปรากฎว่า ไม่มีคนอ่านเลย แต่เราก็ทำใจแล้วแหละ เพราะพึ่งแต่งอยากให้ทุกคนลองอ่านและบอกหน่อยว่าต้องแก้ไขยังไง ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ
นิยายเรา ชื่อว่า รักข้ามถิ่น
ในค่ำคืนที่มืดมิด แสงไฟยามราตรีสาดส่องทั่วท้องพื้นถนน รถสปอร์ตคันหรูขับมาจอดที่หน้าคลับแห่งหนึ่ง ที่มองภายหน้าก็รู้ว่าหรูหรามากขนาดไหน ทันทีที่รถจอดสนิท บอดี้การ์ด4คน ก้าวเท้าลงจากรถไปเปิดประตูให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างใน ด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง
"นายครับ เชิญครับ" ชายร่างสูงใหญ่ก้าวเท้าลงจากรถ แสงไฟตกกระทบมายังร่างของเขา ทำให้มองเห็นรูปร่างที่ชัดเจน เขาใส่ชุดสูทสีดำ ผิวของเขาไม่ขาวมาก แววตาเฉียบคมเหมือนดั่งเหยี่ยว หากใครที่เห็นเป็นต้องกลัว
ติ้ง ติ้ง
"ฮัลโหล ครับป๊า" "ทรี ถึงคลับรึยัง ถ้าถึงแล้วรีบเข้ามาป๊ามีคนอยากให้รู้จัก" "ครับป๊า" ทรีตอบกลับพร้อมก้าวเดินเข้าไปในคลับ บอดี้การ์ด4คนเดินตามไปอย่างไม่รีรอ
"ทรี ทางนี้ๆ นี่คือคุณอาไปรเวทย์ หัวหน้าแก๊งบุหรง ส่วนคนนี้ ลูกสาวเพียงหนึ่งเดียวของแก๊งบุหรง น้องโรส" "ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อ ทรี ลูกชายคนเดียวของแก๊งสีหราช " "เช่นกันค่ะ เเทนตัวเองว่าพี่ดีกว่านะคะ จะได้รู้สึกสนิทกันดี"เธอพูดพลางหยิบดอกกุหลาบดอกเล็กๆและนามบัตรของเธอ พร้อมนำนามบัตรประทับจูบบนริมฝีปากของเธอ แล้วนำไปใส่ในกระเป๋าของชายหนุ่ม เธอเดินเข้าไปกระซิบข้างหู"แล้วติดต่อมานะคะ โรสจะรอ" ทั้งสองต่างกลับไปนั่งที่ดื่มฉลองให้กันและกัน "นี่ไอทรีกูว่าน้องโรสเข้าสนใจในตัวว่ะ"เพื่อนสนิทรู้ใจของทรี ที่มีเพียงคนเดียวพูดขึ้น"ก็น่าสนใจดีนะ แต่ไม่ใช่สเปคกูว่ะ รึว่าสนใจห๊ะไอเติร์ด "กูก็สนใจแหละ แต่...คนนู้นเด็ดกว่า ไอทรีหันมาดูเร็วๆ น้องจะไปแล้ว"เติร์ดไม่พูดอย่างเดียวเขาจับหน้าทรีให้หันมา "คนนู้นแม่สาวเดรสแดง"