ถ้าคุณมีรักที่แท้จริง รักษาเขาไว้ดีๆนะครับ

สวัสดีครับชาวพันทิพ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องจริงของชีวิตครอบครัวผม ผมกับแฟนคบกันมา 6 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คน ตอนนี้ได้เลิกแล้วครับ ตอนเลิกก็เจ็บหนักเหมือนกัน นานกว่าจะทำใจได้ แต่ก็ลืมเธอไม่ได้ซักที ที่เลิกกันก็เพราะตัวผม นิสัยผม เพราะผมไม่น้อยที่มีส่วนในการเลิกรา แฟนผมเขารักผมมาก เขาทำทุกอย่างเพื่อผม ดูแลผมดีมาก ยามมีก็มีด้วยกัน ยามทุกข์เขาก็ไม่หนีไปใหน เขาทนผมมากครับ แต่เราก็ทะเลาะกันบ่อยมาก ยามทะเลาะถึงจะหนักแค่ใหนผมก็ไม่เคยใช้กำลังกับเธอนะครับ ส่วนมากผมจะเดินหนีเอง ตั้งแต่เคยคบผู้หญิงมาผมไม่เคยใช้กำลังทำร้ายผู้หญิงเลยอันนี้คือส่วนดีของผมผมสาบานได้ แต่นิสัยผมคือไม่ค่อยสนใจ ความโรแมนติกอะไรไม่มี ทะเลาะกันเสร็จจะผิดจะถูกผมไม่เคยง้อเธอเลยนะครับ ผมเป็นคนขี้หึงมาก คือเวลาเธอไปใหนต้องรายงานผมตลอด บางที่ผมก็คิดไปเองว่าเธอมีกิ๊กรึป่าว จนเป็นฉนวนเหตุที่เราทะเลาะกันหลายครั้ง เธอเป็นคนไม่ค่อยพูด คือแบบว่าพูดคำเดียวรู้เรื่อง เคลียคำเดียวจบ มีอะไรที่ไม่สบายใจเธอจะเก็บไว้คนเดียวไม่ค่อยบอกใคร สุดจริงๆ เธอถึงจะบอกผม เธอทำงานหาเงินเก่ง แต่เรื่องงานบ้านไม่เท่าใหร่ ส่วนมากจะเป็นผมเองที่เป็นพ่อบ้าน กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า อาบน้ำแต่งตัวลูกไปโรงเรียน ชีวิตคู่เราเหมือนจะดีใช่ใหมครับ แต่ที่เธอทนผมไม่ได้ก็คือ ผมใช้เงินเก่ง บางทีก็ใช้โดยไม่คำนึงถึงอนาคต อยากได้อะไรผมก็ซื้อ แถมเวลาไปใหนก็ไม่บอกเธอ คิดจะไปก็ไป ช่วงนั้นผมติดเพื่อนที่ทำงานมากเลิกงานกินเหล้า กลับบ้านดึก แต่ไม่มีเรื่องผู้หญิงนะครับ ผมแทบะไม่ได้เจอเธอเลยเพราะวันหยุดเราไม่ตรงกัน ช่วงนั้นคือเราใช้ชีวิตตัวใครตัวมัน ผมใช้ชีวิตไปวันๆ แทบจะหาอนาคตไม่เจอ เวลาเธองอลผมก็เฉยๆ กลับบ้านมาผมก็ไม่คุยทำเหมือนเธอเป็นคนอื่น ผมรู้ครับผมมันเลวมาก ผมทำเหมือนว่าไม่มีเธอในชีวิตผม ทำเหมือนเธอเป็นของตายยังไงก็ได้ ทำแบบนี้จนมาถึงเส้นตาย คือมันคงสุดทางของเธอจริงๆ เธอบอกว่าเธอหมดความอดทน เธอขอให้ผมกลับมาอยู่บ้านผม ซึ่งผมก็ไม่ขัดข้องผมกลับมาอยู่บ้านที่บ้านเกิดมาพร้อมลูก เพราะลูกติดผมมาก ผมรับปากจะเลี้ยงลูกให้ดีเธอถึงยอมให้ลูกมา พอกลับมาผมนึกว่าผมเข้มแข็งมากผมอยู่ได้ แต่เปล่าเลย มันเหมือนบางสิ่งบางอย่างในชีวิตขาดหายไป ผมแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับ มันเจ็บปวดมากครับ ผมขอเธอคืนดีสัญญาจะปรับปรุงตัวขอแค่เธอให้โอกาสอีกครั้ง แต่มันสายไปแล้วครับ เพราะมันหลายครั้งแล้ว ตอนนี้เธออยู่ได้โดยไม่ต้องมีผมแล้ว ผมยอมรับผมเสียใจมาก ตลอดเวลา 1 เดือนที่เลิกกันมา ผมนั้งคิดตลอดว่าที่มันเกิดขึ้นเพราะใคร เพราะผมเอง ผมนั้งคิดทุกอย่างตลอดเวลา ว่าผมทำอะไรบ้าง มันเป็นผมเองที่เลวกับเธอมาโดยตลอด เมื่อเร็วๆนี้ผมลองขอโอกาสเธออีกครั้ง เธอบอกว่าอยู่แบบนี้มันก็สบายดีแล้ว ซึ่งผมก็พอจะดีขึ้นแล้ว ผมยินดีกับเธอที่มีชีวิตที่มีความสุข ทุกวันนี้ที่เรายังติดต่อกันเพราะลูก ตอนนี้ผมปรับตัวใหม่ เลิกกินเหล้า เลิกคบเพื่อนที่ไม่ดี ใช้เวลาอยู่กับลูก ทำบุญใส่บาตรทุกเช้า ผมตั้งใจจะถือศีล 5 ตลอด เวลาทำบุญผมก็จะระลึกถึงเธอด้วย ผมจึงอยากจะเอาเรื่องราวของผมมาเป็นวิทยาทาน ให้เพื่อนๆที่กำลังเบื่อคู่ของตัวเอง หรือ ทะเลาะกัน ไม่คุยกัน หรือ คิดว่าเขาเป็นของตาย ขอให้คุณคิดใหม่นะครับ ถ้ามันสุดๆจริงๆ เขาก็ไป เขาก็เป็นคนมีหัวใจ คนเราไม่สามารถจะทนอะไรกับทุกสิ่งที่มันทำร้ายจิตใจมาตลอดได้หรอกนะครับ ก่อนที่มันจะสายไป ปรับตัวใหม่นะครับ หันหน้ามาพูดคุยกัน ปรับความเข้าใจกัน เอาใจเขามาใส่ใจเรา คนหนึ่งเป็นไฟอีกคนต้องเป็นน้ำ อย่ารอให้อีกฝ่ายง้อ อย่าปล่อยให้มันคาราคาซัง อย่าเห็นคนอื่นดีกว่าคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา คนที่เขาอยู่กับคุณในวันที่ลำบาก รักษาเขาไว้ให้ดีนะครับ ทำดีกับเขาเมื่อในวันที่ต้องลาจากกันจริงๆ คุณจะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลังเหมือนผม ที่คิดได้ก็เมื่อเวลามันสายแล้ว อย่าหลงระเริงว่าเขายังไงก็ได้ สุดท้ายนี้ ผมขออวยพรให้ท่านที่เข้ามาอ่าน ท่านที่กำลังมีปัญหาแบบผม ขอให้ปรับความเข้าใจกัน อยู่กันจนแก่จนเฒ่า รักกันนานๆรักกันด้วยความเข้าใจ มีรักแท้ก็ขอให้รักษาไว้ดีๆนะครับ
ขอบคุณเพื่อนๆมากครับ ที่อ่านมาจนจบ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่