คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ผมบอกเลยว่าไอเรื่องหมดไฟเนี่ย แทบจะเป็นกันหมดทุกคนเลย ผมขอถือเล่าเรื่องของตัวเองละกัน
ตอนผมยังทำเพลงใหม่ๆ ผมชอบทำเพลงมาก แต่ติดปัญหาทำไม่เสร็จสักอัน ทำแล้วเปลี่ยนใหม่ ทำแล้วเปลี่ยนใหม่
เพลงไม่เคยถึง 1 นาที ก็เปลี่ยนไปหมดละ เพราะเบื่อ
ตอนเล่นเปียโนก็เช่นกัน ตอนแรกๆชอบเพลงมากกก
แต่พอนานเข้าเราเริ่มหมดไฟ และหมดเร็วด้วย มีไฟแค่ 2 วันก็หมดละ
จนกระทั่งวันนึงพี่ชายผมส่งงานให้ผมทำเพลงให้ยูทูปเบอร์คนนึง และเขาให้ผมเวลา 2 อาทิตย์
เพลงที่ผมทำก็ไม่ง่ายเลย และผมไม่เคยทำเสร็จสักเพลงเลยในชีวิต
ผมใช้เวลา 2 อาทิตย์ พยายามฝืนทำเพลงยันเช้าเกือบทุกวัน แถมไม่รู้จักเครื่องมืออะไรมากด้วย
เครียดก็เครียดเพราะเราเป็นใครไม่รู้ อยู่ดีๆมารับงานเฉย แถมไฟเราก็ไม่มีเลย ไม่อยากทำต่อเลย
แต่ถ้าหยุด มันก็แปลว่าผมไม่เหมาะกับการทำเพลง ผมคงไม่เหมาะกับการทำความฝัน ผมเลยฝืนต่อ
จนกระทั่งถึงเดดไลน์วันสุดท้ายของอาทิตย์ ผมก็ทำเพลงได้จบครบ 4 นาที
แม้มันจะไม่ดีมาก แม้มันจะไม่มีคุณภาพเลย
แต่นั่นก็คือ "เสร็จ" ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว และหลังจากนั้นผมก็ทำเพลงจบเรื่อยๆ โดยที่ไม่เคยเปลี่ยนเพลงทำใหม่อีกเลย
ที่ผมจะบอกคือบางอย่างมันไม่ใช่ต้องมีไฟ หรือ มี Passion นั่นนี่
แต่มันต้องมี "ความรับผิดชอบในสิ่งที่ทำ" และ "ฝืนไปให้สุดเพื่อข้ามขีดจำกัด"
จริงๆงานอดิเรกคุณไม่ได้เยอะหรอก แค่คุณเคยชินกับการที่พึ่งพาPassionมากเกินไป
ทั้งๆที่แท้จริงแล้วมันอยู่ที่ "นิสัย" ตัวเราเอง ว่าจะฝืนต่อไปได้รึเปล่า
พยายามลองกำหนดเดดไลน์ตัวเองดูครับ ฝืนเล่นต่อให้จบที่เรากำหนดไว้
หรือไม่ก็ลองหาเพื่อนมาช่วยกันซ้อมเล่นเปียโน อันนี้ช่วยได้เยอะ
เพราะถ้าคุณกลัวหมดไฟ อย่างน้อยก็มีคนคอยช่วยกันเติมไฟให้
(หรือถ้าไม่มีก็ทักผมได้ ผมว่างน่ะ อิอิ)
ตอนผมยังทำเพลงใหม่ๆ ผมชอบทำเพลงมาก แต่ติดปัญหาทำไม่เสร็จสักอัน ทำแล้วเปลี่ยนใหม่ ทำแล้วเปลี่ยนใหม่
เพลงไม่เคยถึง 1 นาที ก็เปลี่ยนไปหมดละ เพราะเบื่อ
ตอนเล่นเปียโนก็เช่นกัน ตอนแรกๆชอบเพลงมากกก
แต่พอนานเข้าเราเริ่มหมดไฟ และหมดเร็วด้วย มีไฟแค่ 2 วันก็หมดละ
จนกระทั่งวันนึงพี่ชายผมส่งงานให้ผมทำเพลงให้ยูทูปเบอร์คนนึง และเขาให้ผมเวลา 2 อาทิตย์
เพลงที่ผมทำก็ไม่ง่ายเลย และผมไม่เคยทำเสร็จสักเพลงเลยในชีวิต
ผมใช้เวลา 2 อาทิตย์ พยายามฝืนทำเพลงยันเช้าเกือบทุกวัน แถมไม่รู้จักเครื่องมืออะไรมากด้วย
เครียดก็เครียดเพราะเราเป็นใครไม่รู้ อยู่ดีๆมารับงานเฉย แถมไฟเราก็ไม่มีเลย ไม่อยากทำต่อเลย
แต่ถ้าหยุด มันก็แปลว่าผมไม่เหมาะกับการทำเพลง ผมคงไม่เหมาะกับการทำความฝัน ผมเลยฝืนต่อ
จนกระทั่งถึงเดดไลน์วันสุดท้ายของอาทิตย์ ผมก็ทำเพลงได้จบครบ 4 นาที
แม้มันจะไม่ดีมาก แม้มันจะไม่มีคุณภาพเลย
แต่นั่นก็คือ "เสร็จ" ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว และหลังจากนั้นผมก็ทำเพลงจบเรื่อยๆ โดยที่ไม่เคยเปลี่ยนเพลงทำใหม่อีกเลย
ที่ผมจะบอกคือบางอย่างมันไม่ใช่ต้องมีไฟ หรือ มี Passion นั่นนี่
แต่มันต้องมี "ความรับผิดชอบในสิ่งที่ทำ" และ "ฝืนไปให้สุดเพื่อข้ามขีดจำกัด"
จริงๆงานอดิเรกคุณไม่ได้เยอะหรอก แค่คุณเคยชินกับการที่พึ่งพาPassionมากเกินไป
ทั้งๆที่แท้จริงแล้วมันอยู่ที่ "นิสัย" ตัวเราเอง ว่าจะฝืนต่อไปได้รึเปล่า
พยายามลองกำหนดเดดไลน์ตัวเองดูครับ ฝืนเล่นต่อให้จบที่เรากำหนดไว้
หรือไม่ก็ลองหาเพื่อนมาช่วยกันซ้อมเล่นเปียโน อันนี้ช่วยได้เยอะ
เพราะถ้าคุณกลัวหมดไฟ อย่างน้อยก็มีคนคอยช่วยกันเติมไฟให้
(หรือถ้าไม่มีก็ทักผมได้ ผมว่างน่ะ อิอิ)
แสดงความคิดเห็น
หมดไฟในการเล่นpianoครับ
ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเอาแต่คิดอย่างจริงจังว่า ปิดเทอม ต้องทำสิ่งที่อยากทำ ทำ"งานอดิเรก"ที่ชอบให้หมด
ไม่ว่าจะ 3d modeling แปลเพลง เล่นเกม ทำโจทย์เลข ออกกำลังกาย อ่านนิยาย อ่านเคมี เล่นpiano ฝึกcoding
ทำแรกๆก็สนุก แต่พอทำไปเรื่อยๆก็ยิ่งเบื่อ ทั้งทีคิดว่ามีงานอดิเรกเยอะ แล้วก็ตั้งเป้าไว้ว่าจะต้องเล่นpianoทุกวัน
ในช่วงนี้สนุกกับการเล่นpiano แต่พอเล่นไปเรื่อยๆ ฝึกเพลงใหม่ๆ ฝึกเล่นคอร์ด ผมก็เบื่อสุด ทั้งๆทีตอนแรกที่
เล่นคือสนุกมาก คือเล่นไม่ได้ ก็เริ่มหมดไฟ ฝึกทั้ง river flow in youเล่นตอนท้ายไม่ได้, fur eliseเล่นได้แต่ช่วงแรก, wadanohara Tree Shade Waltzเล่นคอร์ดไม่ได้, inochi kirawarete iruเล่นได้น้อย
พอคิดจะฝึกให้จบเพลง ก็เบื่อที่เล่นไม่ได้สักที พอจะเล่นเพลงอื่น ก็เบื่อ รู้สึกไม่ชอบเพลงไหนเลย
ไม่ว่าจะทำอะไรก็เบื่อไปหมด พอทำเลขก็เข้าpatternเดิม ทำไม่ได้มากๆเข้าก็เบื่อ ทั้งทีชอบเลขมาก
แปลไป1เพลงก็เบื่อแล้ว 3d modelingทำไปก็รู้สึกชอบบ้าง ไม่ชอบบ้าง แต่ทำไปแค่30นาที-1ชั่วโมงก็เบื่อ เล่นเกมแปปๆก็เบื่อ codingก็รูปแบบเดิมๆ
นิยายก็เบื่อ ออกกำลังกายก็ออกจนปวดไปหมด
หรือผมตั้งความคาดหวังกับการทำ"งานอดิเรก"มากเกินไปครับ? แต่ทำจนเบื่อหมดแล้ว ไม่มีอะไรทำเลย ไม่มีอะไรที่สนุก
แถมยังส่วนหนึ่งที่มีไฟในการเล่นpianoเพราะชอบที่คนอื่นบอกว่าเล่นเก่งเวลาได้ฟัง อย่างกับว่าแค่เล่นเพื่ออวดคนอื่น พอคิดอย่างงั้นก็เริ่มเกลียดตนเองขึ้นมา
มีวิธีทำให้มีไฟในการเล่นpianoไหมครับ ผมควรทำยังไง ทำอะไรดี? หรือแค่ปล่อยให้วัน เวลา ผ่านไปเรื่อยๆ
ป.ล. คำว่างานอดิเรกในที่นี้หมายถึง สิ่งที่อยากจะทำนะครับ
ถ้ายาวไป หรือ ไม่ตรงประเด็นไปหน่อย ขออภัยครับ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ