ไม่อยากอยู่ต่อเเต่ก็ไปไหนไม่ได้

เราจมปลักกับคนนึงมา4ปีเราไปไหนไม่ได้สักทีจุดเริ่มต้นเลยคือเรารู้จักกับเขาคุยกันจนได้คบเเต่ก็คบกันไม่นานก็เลิกกันเเต่เราก็ยังลืมเขาไม่ได้สักทีเราก็ไท่เข้าใจตัวเองเหมือนกันตอนนั้นทั้งๆที่เป็นเเค่เวลาสั้นๆด้วยซ้ำพอเลิกกันไปเราก็มีคนใหม่มีคนเข้ามาเเต่เราก็ลืมเขาไม่ได้อยู่ดีเเละสุดท้ายเราก็ต้องจบกับคนที่เข้ามาทุกคนเพราะใจเรายังลืมเขาไม่ได้ผ่านไป1ปีเขาก็กลับมาหาเราเราก็คุยกันเเละก็กลับมาคบกันครั้งนี้เราคบกันนานกว่าครั้งก่อนเราคบกับเขาได้1ปีจะ2ปีเเต่สุดท้ายก็เลิกกันเราก็เเยกย้ายกันไปใช้ชีวิตใหม่ไปมีคนใหม่กันทั้งสองเเต่เราก็ลืมเขาไม่ได้อยู่ดีจนเราต้องกลับมาอยู่กับตัวเองเพราะไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บเพราะเราเเล้วเราก็เห็นเขากลับคนใหม่ทุกอย่างเขาดูมีความสุขดีเเต่เราเองที่ยังไปไหนไม่ได้สักที จนเขาเลิกกับเเฟนเขาเเล้วกลับมาหาเราเราก็กลับมาหากันอีกรอบค่ะตอนเเรกทุกอย่างดีมากเขากลับมาครั้งนี้เขาดีกับเราทุกอย่างจนเราคิดว่าถ้าตอนนั้นเขาดีกับเราเเบบนี้เราคงไม่ต้องเลิกกัน เเต่พอมาวันนี้เราทะเลาะกันเราน้อยใจเขาเราร้องไห้หนักมากเขาเห็นเขารับรู้เราทักไลน์หาเขาโทรตามหาเขาเรารู้สึกว่าตัวเองกลับไปอยู่ที่เดิมที่ๆเลยเคยเป็น จนเรารู้สึกว่าเราไม่อยากไปต่อเราอยากอยู่เราไม่อยากให้ตัวเองกลับไปรู้สึกเเบบนั้นอีกเเต่เราก็ไปไหนไม่ได้ถึงเราจะบอกเลิกเขาไปเเต่เราก็ไม่เคยตัดใจไม่เคยลืมสักทีเราไม่รู้จะทำอย่างไง มันเหมือนเป็นวังวนที่เราไม่หลุดพ้น เราควรทำอย่างไรดีคะ ตอนนี้เราเสียใจเเละสับสนมากเลยค่ะ 😞