หน้าหนาวปีนี้ ‘เลิศ’ พาครอบครัวกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดในช่วงวันหยุดพักร้อน
บ้านไม้ยกสูงติดริมคลอง ห้อมล้อมไปด้วยผืนนา พื้นที่ด้านหลังมีป่าผืนใหญ่ นานหลายปีแล้วที่เลิศไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านเกิด แต่หลายสิ่งอย่างก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนเดิม เลิศไม่มีทางลืมบ้านหลังนี้ลง ในบางครั้งเขาก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปไม่นานนัก
ในขณะนี้เป็นเวลาทุ่มเศษ ภรรยากับลูกคงกำลังช่วยย่าทำอาหารอยู่ในครัว เลิศยืนจิบเบียร์อยู่หลังบ้าน เหม่อมองป่าใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก มันแทบจะไม่เปลี่ยนไปจากเดิม ยังคงเป็นป่าผืนเดิมที่เลิศเคยวิ่งเล่นในสมัยเด็ก
แล้วในระหว่างนั้นเอง สายตาของเลิศก็ไปสะดุดกับสิ่งหนึ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในป่าผืนนั้น...เด็ก ดวงจันทร์บนฟ้าสว่างพอจะฉายให้เห็นเด็กชายอายุราวสิบขวบที่กำลังเดินกอดอกอยู่ในป่า เลิศยกกระป๋องเบียร์ขึ้นกระดก ดูเหมือนแอลกอฮอล์จะเริ่มออกฤทธิ์
“พ่อ”
เสียงหนึ่งดังขึ้น เลิศหันกลับมา พบลูกชายยืนถือจานไส้กรอก “ว่าไงลูก”
“ย่าให้เอามาให้” เด็กชายวางจานไส้กรอกลงบนโต๊ะข้าง ๆ ใช้ส้อมจิ้มส่งเข้าปาก
สองพ่อลูกนั่งกินไส้กรอก กองไฟที่ถูกจุดอยู่ใกล้ ๆ ช่วยคลายหนาวได้ดี
“พ่อมายืนทำอะไรเหรอฮะ” เด็กชายเอ่ยถาม
“หืม...” เลิศหยุดนึกก่อนจะตอบ “ระลึกความหลังนิดหน่อยน่ะ”
“ความหลังอะไรฮะ”
“เรื่องในวัยเด็กน่ะ ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่” เสียงเลิศเศร้าลงนิด ๆ
เด็กชายออกทีท่าสนใจ “ไม่ดียังไง”
“อ่า...” เลิศลังเลที่จะตอบ “เกี่ยวกับผีน่ะลูก”
“จริงเหรอฮะ” เด็กชายตาลุกวาว “เล่าให้ฟังหน่อยสิ”
“หืม จะดีเหรอ เดี๋ยวคืนนี้ก็นอนไม่หลับหรอก”
เด็กชายยิ้ม “ผมสิบสองขวบแล้วนะ ไม่กลัวหรอก”
เลิศยิ้ม “ก็ได้ แต่อย่าไปบอกแม่ล่ะ เดี๋ยวพ่อจะโดนด่า”
เรื่องดังกล่าวเกิดขึ้นในสมัยที่เลิศยังเป็นเด็ก เขามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่ง เป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน สมัยนั้นของเล่นไม่ได้เยอะเหมือนปัจจุบัน การละเล่นส่วนใหญ่จึงเป็นกิจกรรมกลางแจ้ง
ในวันนั้นเลิศกับเพื่อนมาเล่นน้ำในคลองหน้าหมู่บ้าน ทุกคนพากันกระโดดน้ำตูม ยกเว้นเลิศที่กลัวโดนแม่ดุ เขาเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ว่ายน้ำไม่เป็น
“ไอ้เลิศเมิงไม่เล่นน้ำใช่ไหม” เสียงดังจาก ‘ยอด’ เพื่อนที่สนิทที่สุดในกลุ่ม
“อืม กูไม่เล่น” เลิศตอบเสียงเบา เกรงจะถูกเพื่อนล้อว่าขี้ขลาด
แต่ยอดก็ไม่ได้แสดงทีท่าดังกล่าว “เออ ไม่เล่นก็ดีละ ถ้างั้นกูฝากพระหน่อยนะ” เขาถอดพระเครื่องที่คล้องคออยู่ส่งให้
เรื่องเขย่าขวัญ : เรื่องเล่าในคืนหนาว
บ้านไม้ยกสูงติดริมคลอง ห้อมล้อมไปด้วยผืนนา พื้นที่ด้านหลังมีป่าผืนใหญ่ นานหลายปีแล้วที่เลิศไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านเกิด แต่หลายสิ่งอย่างก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนเดิม เลิศไม่มีทางลืมบ้านหลังนี้ลง ในบางครั้งเขาก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปไม่นานนัก
ในขณะนี้เป็นเวลาทุ่มเศษ ภรรยากับลูกคงกำลังช่วยย่าทำอาหารอยู่ในครัว เลิศยืนจิบเบียร์อยู่หลังบ้าน เหม่อมองป่าใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก มันแทบจะไม่เปลี่ยนไปจากเดิม ยังคงเป็นป่าผืนเดิมที่เลิศเคยวิ่งเล่นในสมัยเด็ก
แล้วในระหว่างนั้นเอง สายตาของเลิศก็ไปสะดุดกับสิ่งหนึ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในป่าผืนนั้น...เด็ก ดวงจันทร์บนฟ้าสว่างพอจะฉายให้เห็นเด็กชายอายุราวสิบขวบที่กำลังเดินกอดอกอยู่ในป่า เลิศยกกระป๋องเบียร์ขึ้นกระดก ดูเหมือนแอลกอฮอล์จะเริ่มออกฤทธิ์
“พ่อ”
เสียงหนึ่งดังขึ้น เลิศหันกลับมา พบลูกชายยืนถือจานไส้กรอก “ว่าไงลูก”
“ย่าให้เอามาให้” เด็กชายวางจานไส้กรอกลงบนโต๊ะข้าง ๆ ใช้ส้อมจิ้มส่งเข้าปาก
สองพ่อลูกนั่งกินไส้กรอก กองไฟที่ถูกจุดอยู่ใกล้ ๆ ช่วยคลายหนาวได้ดี
“พ่อมายืนทำอะไรเหรอฮะ” เด็กชายเอ่ยถาม
“หืม...” เลิศหยุดนึกก่อนจะตอบ “ระลึกความหลังนิดหน่อยน่ะ”
“ความหลังอะไรฮะ”
“เรื่องในวัยเด็กน่ะ ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่” เสียงเลิศเศร้าลงนิด ๆ
เด็กชายออกทีท่าสนใจ “ไม่ดียังไง”
“อ่า...” เลิศลังเลที่จะตอบ “เกี่ยวกับผีน่ะลูก”
“จริงเหรอฮะ” เด็กชายตาลุกวาว “เล่าให้ฟังหน่อยสิ”
“หืม จะดีเหรอ เดี๋ยวคืนนี้ก็นอนไม่หลับหรอก”
เด็กชายยิ้ม “ผมสิบสองขวบแล้วนะ ไม่กลัวหรอก”
เลิศยิ้ม “ก็ได้ แต่อย่าไปบอกแม่ล่ะ เดี๋ยวพ่อจะโดนด่า”
เรื่องดังกล่าวเกิดขึ้นในสมัยที่เลิศยังเป็นเด็ก เขามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่ง เป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน สมัยนั้นของเล่นไม่ได้เยอะเหมือนปัจจุบัน การละเล่นส่วนใหญ่จึงเป็นกิจกรรมกลางแจ้ง
ในวันนั้นเลิศกับเพื่อนมาเล่นน้ำในคลองหน้าหมู่บ้าน ทุกคนพากันกระโดดน้ำตูม ยกเว้นเลิศที่กลัวโดนแม่ดุ เขาเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ว่ายน้ำไม่เป็น
“ไอ้เลิศเมิงไม่เล่นน้ำใช่ไหม” เสียงดังจาก ‘ยอด’ เพื่อนที่สนิทที่สุดในกลุ่ม
“อืม กูไม่เล่น” เลิศตอบเสียงเบา เกรงจะถูกเพื่อนล้อว่าขี้ขลาด
แต่ยอดก็ไม่ได้แสดงทีท่าดังกล่าว “เออ ไม่เล่นก็ดีละ ถ้างั้นกูฝากพระหน่อยนะ” เขาถอดพระเครื่องที่คล้องคออยู่ส่งให้