สวัสดีค่ะ คือเราเพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรกนะคะ แท็กผิดขออภัยด้วยTT
เข้าเรื่องดีกว่า คือตอนนี้เราเรียนอยู่ม.4สายวิทย์ค่ะ แล้วรู้สึกว่าเรียนวิชาหลักเขาไม่ได้เลย(ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ) เคยลองตั้งใจเรียนอ่านหนังสืออัดๆ แต่พอสอบก็ตกตลอด+ครูที่รร.คาดหวังเด็กห้องเราสูงด้วยค่ะ(เป็นห้องคัด)เวลาเรียนก็ไม่สอนละเอียด เช่นวิชาที่ต้องคำนวณก็จะพูดแค่ว่า นี่ห้อง2คงจะทำเป็นกันอยู่แล้วแหละ แล้วก็สอนเร็วมาก เรียนไม่ทันเพื่อนในห้องเลยค่ะ
พอปิดเทอมปุ๊ปเราเลยนั่งถามตัวเองว่า เออ ในเมื่อเราไม่เคยคิดจะเรียนหมอ วิศวะฯ แล้วทำไมเราต้องเรียนสายวิทย์ล่ะ ย้ายไปสายศิลป์ไม่ดีกว่าเหรอ อย่างน้อยก็ทำให้เรากดดันตัวเองน้อยลงด้วย เอาเวลาว่างที่ไม่ต้องเรียนพวกวิชาวิทย์ไปทำสิ่งที่ตัวเองชอบไม่ดีกว่ารึไง แต่พอคิดว่าจะต้องย้ายห้องก็รู้สึกว่า แม่จะเข้าใจเรามั้ย สังคมรอบข้างจะเข้าใจรึป่าว จะมองเราเป็นพวกขี้แพ้ขี้เกียจมั้ย เพราะตอนก่อนปิดเทอมก็มีเด็กสายวิทย์ย้ายไปสายศิลป์ ไปสายอาชีพกัน2คนค่ะ แล้วครูเขาก็พูดประมาณว่า เด็กพวกนั้นไม่ขยันไม่ฝักใฝ่การเรียนค่ะ
อ่อ อีกเรื่องคือปัญหาสังคมในห้องค่ะ คือเป็นสังคมที่แข่งกันเรียน ทุกคนเอาแต่เรียน มองคนอื่นเป็นคู่แข่ง คือเข้าใจว่าเราต้องปรับตัวนะ เราต้องเข้าหาเพื่อนนะ แต่เราเข้าไม่ได้จริงๆค่ะ อาจจะเพราะเราไม่ค่อยชอบเน้นเรียนจัดๆหรือเป็นพวกรักสวยรักงามแบบเพื่อนส่วนมากในห้อง เราชอบทำกิจกรรมชอบลุยแบบเพื่อนสายศิลป์มากกว่าด้วยค่ะ
คือในใจพยายามบอกตัวเองว่า ทำไมเราต้องไปสนใจในสิ่งที่คนอื่นพูดล่ะ ทำตามใจตัวเองมันไม่ดีกว่าเหรอ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ตอนคุยกับเพื่อนคุยกับพี่นี่ตัวสั่น น้ำตาไหลเลยค่ะ
อ่า พิมพ์ยาวไปแล้ว สรุปเลยแล้วกัน คือเราควรจะเรียนสายศิลป์ไปอีก2ปีครึ่งหรือควรจะย้ายสายดีคะ ปิดเทอมครั้งนี้คือโอกาสสุดท้ายแล้วจริงๆ ถ้าเปิดเทอมแล้วยังไม่ทำเรื่องจะย้ายลงไม่ได้อีกแล้วTT
เพื่อนๆพี่ๆที่พอจะมีประสบการณ์ช่วยเล่าสู่กันฟังเพื่อประกอบการตัดสินใจให้เราก็ได้นะคะ🙏🙏
//ปล. เราใช้เวลาใน1เทอมในการลองเรียนแล้วไม่ค่อยโอค่ะ แต่กลัวว่าถ้าย้ายไปแล้วจะเสียโอกาสอะไรรึป่าวค่ะ
ควรทนเรียนสายวิทย์ต่อดีไหมคะ
เข้าเรื่องดีกว่า คือตอนนี้เราเรียนอยู่ม.4สายวิทย์ค่ะ แล้วรู้สึกว่าเรียนวิชาหลักเขาไม่ได้เลย(ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ) เคยลองตั้งใจเรียนอ่านหนังสืออัดๆ แต่พอสอบก็ตกตลอด+ครูที่รร.คาดหวังเด็กห้องเราสูงด้วยค่ะ(เป็นห้องคัด)เวลาเรียนก็ไม่สอนละเอียด เช่นวิชาที่ต้องคำนวณก็จะพูดแค่ว่า นี่ห้อง2คงจะทำเป็นกันอยู่แล้วแหละ แล้วก็สอนเร็วมาก เรียนไม่ทันเพื่อนในห้องเลยค่ะ
พอปิดเทอมปุ๊ปเราเลยนั่งถามตัวเองว่า เออ ในเมื่อเราไม่เคยคิดจะเรียนหมอ วิศวะฯ แล้วทำไมเราต้องเรียนสายวิทย์ล่ะ ย้ายไปสายศิลป์ไม่ดีกว่าเหรอ อย่างน้อยก็ทำให้เรากดดันตัวเองน้อยลงด้วย เอาเวลาว่างที่ไม่ต้องเรียนพวกวิชาวิทย์ไปทำสิ่งที่ตัวเองชอบไม่ดีกว่ารึไง แต่พอคิดว่าจะต้องย้ายห้องก็รู้สึกว่า แม่จะเข้าใจเรามั้ย สังคมรอบข้างจะเข้าใจรึป่าว จะมองเราเป็นพวกขี้แพ้ขี้เกียจมั้ย เพราะตอนก่อนปิดเทอมก็มีเด็กสายวิทย์ย้ายไปสายศิลป์ ไปสายอาชีพกัน2คนค่ะ แล้วครูเขาก็พูดประมาณว่า เด็กพวกนั้นไม่ขยันไม่ฝักใฝ่การเรียนค่ะ
อ่อ อีกเรื่องคือปัญหาสังคมในห้องค่ะ คือเป็นสังคมที่แข่งกันเรียน ทุกคนเอาแต่เรียน มองคนอื่นเป็นคู่แข่ง คือเข้าใจว่าเราต้องปรับตัวนะ เราต้องเข้าหาเพื่อนนะ แต่เราเข้าไม่ได้จริงๆค่ะ อาจจะเพราะเราไม่ค่อยชอบเน้นเรียนจัดๆหรือเป็นพวกรักสวยรักงามแบบเพื่อนส่วนมากในห้อง เราชอบทำกิจกรรมชอบลุยแบบเพื่อนสายศิลป์มากกว่าด้วยค่ะ
คือในใจพยายามบอกตัวเองว่า ทำไมเราต้องไปสนใจในสิ่งที่คนอื่นพูดล่ะ ทำตามใจตัวเองมันไม่ดีกว่าเหรอ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ตอนคุยกับเพื่อนคุยกับพี่นี่ตัวสั่น น้ำตาไหลเลยค่ะ
อ่า พิมพ์ยาวไปแล้ว สรุปเลยแล้วกัน คือเราควรจะเรียนสายศิลป์ไปอีก2ปีครึ่งหรือควรจะย้ายสายดีคะ ปิดเทอมครั้งนี้คือโอกาสสุดท้ายแล้วจริงๆ ถ้าเปิดเทอมแล้วยังไม่ทำเรื่องจะย้ายลงไม่ได้อีกแล้วTT
เพื่อนๆพี่ๆที่พอจะมีประสบการณ์ช่วยเล่าสู่กันฟังเพื่อประกอบการตัดสินใจให้เราก็ได้นะคะ🙏🙏
//ปล. เราใช้เวลาใน1เทอมในการลองเรียนแล้วไม่ค่อยโอค่ะ แต่กลัวว่าถ้าย้ายไปแล้วจะเสียโอกาสอะไรรึป่าวค่ะ