เราเลิกลากันไปแล้ว
เวลาผ่านไปนานแล้วด้วย
สิ่งที่ทำให้เรานึกถึงนาย
คือ จดหมายฉบับหนึ่งที่เราเคยเขียนให้นาย
เราจำได้ ตอนที่เราเขียน เขียนทั้งน้ำตา
ในวันนี้ เราได้กลับมาอ่านอีกครั้ง อ่านทั้งน้ำตาเช่นเคย
เรายังจำวันนั้นได้
เราส่งจดหมายเข้าโทรศัพท์นาย ก่อนจากไป
เราไม่รู้ตอนที่นายอ่าน
นายรู้สึกยังไง นายจะเสียใจเหมือนเราหรือเปล่า
เราเหมือนทำใจได้แล้ว ที่ไม่มีนายอยู่ข้างๆ อีกต่อไป
ซึ่งยากเหลือเกิน
สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้ เราเลือกที่จะให้อภัย
เป็นวิธีเดียวที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น
แต่ในใจลึกๆของเรา
เรารู้ว่าเรากลับไปเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว
เพราะเราเห็น เวลานายรัก นายทำยังไงกับคนที่นายรัก
เป็นสิ่งที่นายไม่มีทางทำให้เรา
คำตอบสุดท้ายก็คือเลิก
แม้ว่าที่ผ่านมา เราเจ็บปวดขนาดไหน
ในวันนี้ ที่นึกถึงเรื่องระหว่างเราสองคน
ความรู้สึกที่ดี ความห่วงใยก็ยังไม่ได้หายไปไหน
แต่สถานะอาจจะเปลี่ยนไป
เราจะพูดเหมือนเดิมทุกครั้งที่ได้เจอนาย
"ขอให้นายมีความสุขนะ"
จดหมายความทรงจำ
ที่รัก
นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราเรียกนายแบบนี้
เรารักนาย รักมากๆ
วันนี้ เรามองไปที่หน้านาย
ไม่รู้ว่าถ้าเราไปแล้ว นายจะเสียใจไหม
แค่นึกถึงไม่มีนายอยู่เคียงข้าง รู้สึกใจจะขาด
เรามีอะไรจะพูดกับนายเยอะมาก
เรารู้จักกันต้นเดือนกันยา ปี 2556
ตอนนั้น เราอายุ 21 ปี นายอายุ 20 ปี
ตอนนี้ เราอายุ 26 ปี นายอายุ 25 ปี
ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน
เราก็ยังจำครั้งแรกที่เจอนายได้
วันนั้น เรากินข้าวที่ใต้ตึกสอง
แล้วมีผู้ชายสีผิวเข้มๆ ใส่ชุดนักศึกษา ไว้ผมยาว สะพายกระเป๋าหนังสือสีขาว ใส่แหวนทอง เดินเข้ามาคุยด้วย
หลังจากวันนั้น นายโทรหาเราทุกวัน พยายามคุยกับเรา พาเราไปหาของกินอร่อยๆ พาเราไปเที่ยว
จนถึงสิ้นเดือน ที่ที่มีแค่เรารู้จักกันสองคน นายบอกว่า
ถ้าตกลงเป็นแฟนกัน ให้เราหอมแก้มนาย
แล้วเราก็หอมแก้มนาย ตอนนั้นนายดูมีความสุข
ถ้าเวลาย้อนกลับไป เราก็เลือกคบกับนาย
เพราะตอนนั้น เวลาที่อยู่กับนาย เรามีความสุขจริงๆ
หลายปีที่ผ่านมา
เราได้ไปด้วยกันหลายๆที่
ได้ทำอะไรด้วยกันหลายๆอย่าง
เรามีความทรงจำที่ดีๆ
เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ
เรารู้สึกตัวเองเสียเวลามาก
เสียเวลากับเรื่องเล็ก ๆ เสียเวลากับการทดสอบนาย
เราชอบพูดไม่ตรงกับใจ
ทั้งๆที่คิดถึง บอกว่า ไม่คิดถึง
บอกเลิกนาย บอกให้นายออกไป
จริงๆแล้ว แค่อยากรู้ว่านายจะไปจริงหรือเปล่า
ถ้านายรักเรา นายจะไม่ไปไหนแน่นนอน
เราต้องการให้นายพิสูจน์ให้เราเห็นว่า นายรักเรา
นี่เป็นความคิดของเรา
ใช่ สุดท้าย เราได้สิ่งที่เราต้องการ
แต่เราลืมไป การกระทำของเราไม่ได้ทำให้นายรักเรามากขึ้น มีแต่ทำให้นายเหนื่อย
เราทำทุกอย่าง ใช้ทุกวิธี เหมือนเด็กคนหนึ่งที่พยายามเรียกร้องความสนใจจากพ่อแม่
โดยที่เราไม่คิดว่ามันถูกหรือผิด
โดยที่ไม่สนใจความรู้สึกของนายเลย
เราถามตัวเอง ทำไมเราถึงทำกับนายแบบนี้
และวันนี้ เราก็ได้คำตอบ
เพราะเราไม่เชื่อใจนาย ไม่ไว้ใจนาย
ความเชื่อใจและไว้ใจกันเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับคู่รัก และมันก็ไม่ได้สร้างขึ้นมาง่ายๆด้วย
ที่ผ่านมา กับเรื่องที่เกิดขึ้น
มันทำให้ความเชื่อใจ ความไว้ใจ ถูกทำลายลงไป
เมื่อความเชื่อใจหายไป
สิ่งที่เราคิดอยู่ ทำอยู่ก็คือ
นายอยู่กับใคร คุยกับใคร
นายโกหกเราอยู่หรือเปล่า
ทำไมไม่ทักมา ไม่โทรมา นายทำอะไรอยู่
ทำไมยังไม่กลับมา
ได้ยินเสียงลิฟต์เปิด ใช่นายหรือเปล่า
อยากได้คำตอบ ไม่กล้าถาม แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไว้ ถามออกมาจนได้ ทั้งๆที่รู้ว่านายจะโมโหใส่
หัวเราะ ก็เพราะคำพูดของนาย
ร้องไห้ ก็เพราะคำพูดของนาย
ฟังดูเหนื่อยนะ ชีวิตของตัวเอง
ความสุข ความทุกข์ขึ้นอยู่กับอีกคนหนึ่ง
แล้วความคิดพวกนี้ของเรา ก็ทำให้เราทะเลาะกัน
นายจะงงว่าเราเป็นอะไรอีกแล้ว หาเรื่องตลอด
ที่ผ่านมา เราเห็นความพยายามของนาย
เราเองก็พยายามอยู่
แต่นาย เราสองคนต่างกันจริงๆ
เดินต่อไปจะทุกข์ หรือสุข เราไม่แน่ใจ
แต่ก่อน เราไม่ได้คิดว่าเรื่องภาษาเป็นอุปสรรค
จากตอนแรก เราพูดไม่เป็น แต่เรามีอะไรให้คุยกันมาก
ตอนนี้ เราเข้าใจภาษามากขึ้น กลับไม่รู้จะคุยอะไรกัน
เป็นเพราะว่าสิ่งที่เราชอบมันต่างการมากหรือเปล่า
หรือเวลาทำให้เราเปลี่ยนไป
หรือเราต่างก็เหนื่อยล้าแล้ว
ความสุขของนาย อยู่ที่เราหรือเปล่า
เราเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า ที่ไม่ปล่อยให้นายไป
เราควรจะให้นาย ไปคบกับคนที่นายรู้สึกดีหรือเปล่า
เราทำใจได้หรือเปล่า ถ้าไม่มีนายอยู่ด้วย
เป็นคำถามต้องถามตัวเอง มันเจ็บเหลือเกิน
ในความรักครั้งนี้ เรายอมแพ้ ยอมรับผิด
ผิดที่ตัวเราเอง เรารักคนไม่เป็น
นายทำดีกับเรา ตามใจเราทุกอย่าง
เราเหมือนชินไปแล้ว เหมือนสิ่งที่นายทำให้เราเป็นหน้าที่ของนาย เป็นเรื่องที่นายต้องทำอยู่แล้ว
ไม่เห็นการทุ่มเทของนาย ได้แต่ทำลายความรู้สึกของนาย
เราขอโทษนะ ที่เราทำไม่ดีกับนาย
ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้
เราจะจำแต่เรื่องดีๆ ที่เราเคยทำด้วยกัน
เราเคยอ่านเจอบทความนี้ แล้วเราชอบ
“ความรักที่จบบริบูรณ์คืออะไร
หลายคนคิดว่าคือการแต่งงาน
คืออยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า
ที่จริงแล้ว มันเป็นแค่ช่วงเวลาที่คนหนึ่งเข้ามาอยู่ในชีวิตของอีกคนหนึ่ง
บางคนอยู่เคียงข้างเราช่วงอายุ 15 ถึง 25
บางคนอยู่เคียงข้างเราช่วงอายุ 25 ถึง 28
เมื่อเราอายุ 28 เราอยากมีครอบครัว แล้วเราได้เจอคนที่อยากอยู่กับเราจนถึงอายุ 80 พอดี
ความรักที่จบบริบูรณ์ไม่ใช่อยู่ด้วยกันทั้งชีวิต
แต่เป็นช่วงเวลาที่เรารักเขาที่สุด และเขาอยู่เคียงข้างเรา ในช่วงระยะเวลาหนึ่งของชีวิต”
สำหรับเรา นายเป็นคนที่เรารักที่สุด
ในช่วงเราอายุ 21 ถึง 26
เรายังมีอะไรหลายอย่างที่อยากทำกับนายด้วย
เราอยากกินกับข้าวที่นายทำ
เราอยากไปงานบวชของนาย
เราอยากไปงานรับปริญญาของนาย
เราอยากไปเที่ยวหลายๆที่กับนาย
เราไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง
นายมีแฟนใหม่ เรามีแฟนใหม่
เราอาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้
ถ้านายมีแฟนใหม่ ก่อนตัดสินใจที่จะคบกัน
ต้องถามตัวเองก่อนนะ ว่าเราจริงจังกับความรักครั้งนี้ไหม เราพร้อมที่จะดูแลเขาหรือเปล่า
ในความรักครั้งหนึ่ง เราต้องมีความจริงใจให้อีกฝ่าย
ถ้าวันหนึ่ง เรารู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่เราตามหา
บอกเขาตรงๆ มันเป็นวิธีแก้ไขปัญหาที่ดีและถูกต้องที่สุด
ถ้าเรามีแฟนใหม่ ...
อย่างน้อย จากความรักครั้งนี้ เราก็ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง
แค่นี้ก็ดีพอแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรื่องของเรายังไม่จบแค่นี้ ไว้มาอัพเดทใหม่...
【เรื่องของเรา】มีไว้เพื่อเล่าเรื่องของเราสองคน อยากให้ความทรงจำเหล่านี้อยู่ตลอดไป
เวลาผ่านไปนานแล้วด้วย
สิ่งที่ทำให้เรานึกถึงนาย
คือ จดหมายฉบับหนึ่งที่เราเคยเขียนให้นาย
เราจำได้ ตอนที่เราเขียน เขียนทั้งน้ำตา
ในวันนี้ เราได้กลับมาอ่านอีกครั้ง อ่านทั้งน้ำตาเช่นเคย
เรายังจำวันนั้นได้
เราส่งจดหมายเข้าโทรศัพท์นาย ก่อนจากไป
เราไม่รู้ตอนที่นายอ่าน
นายรู้สึกยังไง นายจะเสียใจเหมือนเราหรือเปล่า
เราเหมือนทำใจได้แล้ว ที่ไม่มีนายอยู่ข้างๆ อีกต่อไป
ซึ่งยากเหลือเกิน
สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้ เราเลือกที่จะให้อภัย
เป็นวิธีเดียวที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น
แต่ในใจลึกๆของเรา
เรารู้ว่าเรากลับไปเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว
เพราะเราเห็น เวลานายรัก นายทำยังไงกับคนที่นายรัก
เป็นสิ่งที่นายไม่มีทางทำให้เรา
คำตอบสุดท้ายก็คือเลิก
แม้ว่าที่ผ่านมา เราเจ็บปวดขนาดไหน
ในวันนี้ ที่นึกถึงเรื่องระหว่างเราสองคน
ความรู้สึกที่ดี ความห่วงใยก็ยังไม่ได้หายไปไหน
แต่สถานะอาจจะเปลี่ยนไป
เราจะพูดเหมือนเดิมทุกครั้งที่ได้เจอนาย
"ขอให้นายมีความสุขนะ"
จดหมายความทรงจำ
ที่รัก
นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราเรียกนายแบบนี้
เรารักนาย รักมากๆ
วันนี้ เรามองไปที่หน้านาย
ไม่รู้ว่าถ้าเราไปแล้ว นายจะเสียใจไหม
แค่นึกถึงไม่มีนายอยู่เคียงข้าง รู้สึกใจจะขาด
เรามีอะไรจะพูดกับนายเยอะมาก
เรารู้จักกันต้นเดือนกันยา ปี 2556
ตอนนั้น เราอายุ 21 ปี นายอายุ 20 ปี
ตอนนี้ เราอายุ 26 ปี นายอายุ 25 ปี
ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน
เราก็ยังจำครั้งแรกที่เจอนายได้
วันนั้น เรากินข้าวที่ใต้ตึกสอง
แล้วมีผู้ชายสีผิวเข้มๆ ใส่ชุดนักศึกษา ไว้ผมยาว สะพายกระเป๋าหนังสือสีขาว ใส่แหวนทอง เดินเข้ามาคุยด้วย
หลังจากวันนั้น นายโทรหาเราทุกวัน พยายามคุยกับเรา พาเราไปหาของกินอร่อยๆ พาเราไปเที่ยว
จนถึงสิ้นเดือน ที่ที่มีแค่เรารู้จักกันสองคน นายบอกว่า
ถ้าตกลงเป็นแฟนกัน ให้เราหอมแก้มนาย
แล้วเราก็หอมแก้มนาย ตอนนั้นนายดูมีความสุข
ถ้าเวลาย้อนกลับไป เราก็เลือกคบกับนาย
เพราะตอนนั้น เวลาที่อยู่กับนาย เรามีความสุขจริงๆ
หลายปีที่ผ่านมา
เราได้ไปด้วยกันหลายๆที่
ได้ทำอะไรด้วยกันหลายๆอย่าง
เรามีความทรงจำที่ดีๆ
เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ
เรารู้สึกตัวเองเสียเวลามาก
เสียเวลากับเรื่องเล็ก ๆ เสียเวลากับการทดสอบนาย
เราชอบพูดไม่ตรงกับใจ
ทั้งๆที่คิดถึง บอกว่า ไม่คิดถึง
บอกเลิกนาย บอกให้นายออกไป
จริงๆแล้ว แค่อยากรู้ว่านายจะไปจริงหรือเปล่า
ถ้านายรักเรา นายจะไม่ไปไหนแน่นนอน
เราต้องการให้นายพิสูจน์ให้เราเห็นว่า นายรักเรา
นี่เป็นความคิดของเรา
ใช่ สุดท้าย เราได้สิ่งที่เราต้องการ
แต่เราลืมไป การกระทำของเราไม่ได้ทำให้นายรักเรามากขึ้น มีแต่ทำให้นายเหนื่อย
เราทำทุกอย่าง ใช้ทุกวิธี เหมือนเด็กคนหนึ่งที่พยายามเรียกร้องความสนใจจากพ่อแม่
โดยที่เราไม่คิดว่ามันถูกหรือผิด
โดยที่ไม่สนใจความรู้สึกของนายเลย
เราถามตัวเอง ทำไมเราถึงทำกับนายแบบนี้
และวันนี้ เราก็ได้คำตอบ
เพราะเราไม่เชื่อใจนาย ไม่ไว้ใจนาย
ความเชื่อใจและไว้ใจกันเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับคู่รัก และมันก็ไม่ได้สร้างขึ้นมาง่ายๆด้วย
ที่ผ่านมา กับเรื่องที่เกิดขึ้น
มันทำให้ความเชื่อใจ ความไว้ใจ ถูกทำลายลงไป
เมื่อความเชื่อใจหายไป
สิ่งที่เราคิดอยู่ ทำอยู่ก็คือ
นายอยู่กับใคร คุยกับใคร
นายโกหกเราอยู่หรือเปล่า
ทำไมไม่ทักมา ไม่โทรมา นายทำอะไรอยู่
ทำไมยังไม่กลับมา
ได้ยินเสียงลิฟต์เปิด ใช่นายหรือเปล่า
อยากได้คำตอบ ไม่กล้าถาม แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไว้ ถามออกมาจนได้ ทั้งๆที่รู้ว่านายจะโมโหใส่
หัวเราะ ก็เพราะคำพูดของนาย
ร้องไห้ ก็เพราะคำพูดของนาย
ฟังดูเหนื่อยนะ ชีวิตของตัวเอง
ความสุข ความทุกข์ขึ้นอยู่กับอีกคนหนึ่ง
แล้วความคิดพวกนี้ของเรา ก็ทำให้เราทะเลาะกัน
นายจะงงว่าเราเป็นอะไรอีกแล้ว หาเรื่องตลอด
ที่ผ่านมา เราเห็นความพยายามของนาย
เราเองก็พยายามอยู่
แต่นาย เราสองคนต่างกันจริงๆ
เดินต่อไปจะทุกข์ หรือสุข เราไม่แน่ใจ
แต่ก่อน เราไม่ได้คิดว่าเรื่องภาษาเป็นอุปสรรค
จากตอนแรก เราพูดไม่เป็น แต่เรามีอะไรให้คุยกันมาก
ตอนนี้ เราเข้าใจภาษามากขึ้น กลับไม่รู้จะคุยอะไรกัน
เป็นเพราะว่าสิ่งที่เราชอบมันต่างการมากหรือเปล่า
หรือเวลาทำให้เราเปลี่ยนไป
หรือเราต่างก็เหนื่อยล้าแล้ว
ความสุขของนาย อยู่ที่เราหรือเปล่า
เราเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า ที่ไม่ปล่อยให้นายไป
เราควรจะให้นาย ไปคบกับคนที่นายรู้สึกดีหรือเปล่า
เราทำใจได้หรือเปล่า ถ้าไม่มีนายอยู่ด้วย
เป็นคำถามต้องถามตัวเอง มันเจ็บเหลือเกิน
ในความรักครั้งนี้ เรายอมแพ้ ยอมรับผิด
ผิดที่ตัวเราเอง เรารักคนไม่เป็น
นายทำดีกับเรา ตามใจเราทุกอย่าง
เราเหมือนชินไปแล้ว เหมือนสิ่งที่นายทำให้เราเป็นหน้าที่ของนาย เป็นเรื่องที่นายต้องทำอยู่แล้ว
ไม่เห็นการทุ่มเทของนาย ได้แต่ทำลายความรู้สึกของนาย
เราขอโทษนะ ที่เราทำไม่ดีกับนาย
ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้
เราจะจำแต่เรื่องดีๆ ที่เราเคยทำด้วยกัน
เราเคยอ่านเจอบทความนี้ แล้วเราชอบ
“ความรักที่จบบริบูรณ์คืออะไร
หลายคนคิดว่าคือการแต่งงาน
คืออยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า
ที่จริงแล้ว มันเป็นแค่ช่วงเวลาที่คนหนึ่งเข้ามาอยู่ในชีวิตของอีกคนหนึ่ง
บางคนอยู่เคียงข้างเราช่วงอายุ 15 ถึง 25
บางคนอยู่เคียงข้างเราช่วงอายุ 25 ถึง 28
เมื่อเราอายุ 28 เราอยากมีครอบครัว แล้วเราได้เจอคนที่อยากอยู่กับเราจนถึงอายุ 80 พอดี
ความรักที่จบบริบูรณ์ไม่ใช่อยู่ด้วยกันทั้งชีวิต
แต่เป็นช่วงเวลาที่เรารักเขาที่สุด และเขาอยู่เคียงข้างเรา ในช่วงระยะเวลาหนึ่งของชีวิต”
สำหรับเรา นายเป็นคนที่เรารักที่สุด
ในช่วงเราอายุ 21 ถึง 26
เรายังมีอะไรหลายอย่างที่อยากทำกับนายด้วย
เราอยากกินกับข้าวที่นายทำ
เราอยากไปงานบวชของนาย
เราอยากไปงานรับปริญญาของนาย
เราอยากไปเที่ยวหลายๆที่กับนาย
เราไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง
นายมีแฟนใหม่ เรามีแฟนใหม่
เราอาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้
ถ้านายมีแฟนใหม่ ก่อนตัดสินใจที่จะคบกัน
ต้องถามตัวเองก่อนนะ ว่าเราจริงจังกับความรักครั้งนี้ไหม เราพร้อมที่จะดูแลเขาหรือเปล่า
ในความรักครั้งหนึ่ง เราต้องมีความจริงใจให้อีกฝ่าย
ถ้าวันหนึ่ง เรารู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่เราตามหา
บอกเขาตรงๆ มันเป็นวิธีแก้ไขปัญหาที่ดีและถูกต้องที่สุด
ถ้าเรามีแฟนใหม่ ...
อย่างน้อย จากความรักครั้งนี้ เราก็ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง
แค่นี้ก็ดีพอแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้