เรื่องมีอยู่ว่า...เราเพิ่งเรียนจบ ก็เลยย้ายมาอยู่กับเพื่อนอีก 2 คน ในสมัยมัธยมที่ทำงานเเล้ว เพื่อประหยัดค่าหอไปอีก เเถมอยู่กับเพื่อนที่สนิท 2 คนนี้เเทน A กับ B ล่ะกัน 2 คนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน A เป็นผู้ชาย B เป็นผู้หญิง ตอนเราย้าย ก็มีค่าใช้จ่าย
เราทาสีห้องนอน ติดวอลเปเปอร์ในบ้าน เพื่อให้ดูใหม่ขึ้น ซื้อของเข้าครัว หมดไปเกือบ 5000
ซึ่งเราเป็นคนจ่ายคนเดียว เเต่เราก็ไม่ได้คิดเยอะอะไร ถือว่าทำไปก็ได้ใช้อะไรร่วมกันได้ ค่าใช้จ่ายส่วนมาก เรากับ B จะเป็นคนออก เช่น ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าบ้าน ค่าเน็ต จ่ายเหลือไปตลอด เช่น ค่าไฟ 380 เราก็จะให้ไป 400 ทุกรอบ ไม่เคยเอาเปรียบเพื่อน จนตอนนี้ เข้าเดือนที่ 4 เเล้ว ... เราเริ่มทนไม่ไหวกับเพื่อนเรา ไม่ช่วยทำอะไรเลย เดือนนึงล้างนับครั้งได้ เราไม่ว่าจะทำอะไร เราต้องเก็บตามหลังตลอด จานเราล้างทุกวัน ขยะเรากวาดทุกวัน น้ำเปล่าไว้กิน 4 เดือนเเล้ว A ออกเงินเเค่ 20 บาท มีเรากับ B ซื้อเข้ามาตลอด (น้ำเเพ็ค20มี6ขวด) A จะเป็นคนที่กลับมาจากทำงาน 5 โมงเย็น เเล้วนอนอยู่เเบบนั้น ไม่ทำอะไรเลยทั้งชุดทำงาน จนถึง 2-3 ทุ่ม นอนเล่นโทรศัพท์ ทุกวัน เป็นเเบบนี้ทุกวัน เวลาเราบอก A ไปทิ้งขยะ ก็จะเเบบ โอเคเดี๋ยวไปทิ้ง ผ่านไป 2-3 วันถึงเอาไปทิ้ง ชอบซื้อข้าวกล่องมากิน เเล้วก็ตั้งช้อนที่ใช้เเล้วบนโต๊ะกินข้าว ครัวถ้าต้มมาม่า ก็ต้องไปเก็บตามหลังอีก ถุงขยะ เศษผัก ไม่เคยเก็บให้เรียบร้อย จานเราล้างไม่เคยเอาไปคว่ำ เราต้องคว่ำเองตลอด เพื่อจะได้ใช้กะมัง เเทนที่จะเอาจานที่ใช้เเล้วใส่กะมังก็ไม่ทำ ตังๆเรียงกันในครัว เราไม่เข้าใจว่ามันทำยากตรงไหน ถ้าคนอื่นมาใช่ครัวก็ต้องเก็บอีก วันไหนเราบอก A ล้างจานหน่อย ก็จะได้คำตอบ ขี้เกียจล่ะ ค่อยล้างพรุ่งนี้ เก็บไว้เดี๋ยวล้างเองพรุ่งนี้ มีอยู่วันนึงเราบอกให้ A ไปซื้อข้าวหน้าปากซอย 20 บาท เพราะเราซื้อกับข้าวเเล้ว ไม่ยอมไปอ้างจะกินมาม่าบ้าง กินโน่นบ้างนี้บ้าง เเค่ 20 บาทออกนิดออกหน่อยไม่ได้เลยหรอ เมื่อไม่กี่วันนี้ A จะไปขอน้ำเเข็ง เพื่อนข้างบ้าน เราบอกไปซื้อมาดิสัก 5 บาท เอาตังที่เราก็ได้ คนอื่นจะได้กินด้วย ไม่ยอมไปซื้อ ไปตักมาเเก้วเดียว กินคนเดียว เเล้วเราต้องรู้สึกยังไง เราก็ใจดีสู้เสือ บอกให้ไปซื้ออีก ก็อ้างอีก เดี๋ยวไปซื้อให้ อาบน้ำก่อน จนเราต้องไปซื้อเอง เราไม่รู้จะพูดยังไงเเล้วกับการทำตัวเเบบนี้ เราต้องคอยบอกตามหลังตลอด ว่า A เก็บด้วยนะ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ควรคิดได้ในการอยู่ร่วมกัน เรายังไม่มีงานทำ เเต่ค่าบ้าน ค่าไฟ เราจ่ายเท่ากันหมด ไม่เคยเอาเปรียบ
เเล้วมีอีกเรื่องนึง เวลาโอน A จะเป็นคนเดี๋ยวดูนี้ก่อนดูโน่นก่อน ถ้าเร่งมากๆ ก็จะตวาดใส่คนอื่น ว่านี้ไง ตูกดไม่ทัน ทั้งๆที่เราบอกเป็น ชม.เเล้ว บ้างครั้งก็ทำมึน ทำลืม ทั้งที่ตัวเองติดเงินเพื่อน บางทีไปกินข้าวกัน ก็ให้ออกไปก่อน จ่ายไปก่อน โดยไม่ถามตังในกระเป๋าตัง เเล้วตัวเองมาเคลียร์จ่ายสินเดือน เรากับ B ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรกัน เพราะเวลา B หยุด B จะไปบ้านหรือไปหาเเฟน ค่าของเข้าครัว B ก็ช่วยออกนิดหน่อยตามกำลัง B ก็บ่นกับเราเรื่อง A เราไม่รู้จะพูดยังไงล่ะ บางที่อยากย้ายไปอยู่คนเดียวไปเลย เราอยากรู้ พอจะมีทางเเก้ไขอะไรได้ไหม หรือมันเป็นสันดานเอาเปรียนคนอื่นไปเเล้ว เราอยากให้อยู่ร่วมกันได้ โดนที่ไม่หนักใจทั้งเรา บางครั้งเราเเทบอยากจะปล่อยบ้านรกไปเลย ให้มันดูสภาพที่มันทำไว้ เเต่ก็ทนไม่ได้อีก
เคยเจอเพื่อนเเบบนี้กันหรือเปล่า
เราทาสีห้องนอน ติดวอลเปเปอร์ในบ้าน เพื่อให้ดูใหม่ขึ้น ซื้อของเข้าครัว หมดไปเกือบ 5000
ซึ่งเราเป็นคนจ่ายคนเดียว เเต่เราก็ไม่ได้คิดเยอะอะไร ถือว่าทำไปก็ได้ใช้อะไรร่วมกันได้ ค่าใช้จ่ายส่วนมาก เรากับ B จะเป็นคนออก เช่น ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าบ้าน ค่าเน็ต จ่ายเหลือไปตลอด เช่น ค่าไฟ 380 เราก็จะให้ไป 400 ทุกรอบ ไม่เคยเอาเปรียบเพื่อน จนตอนนี้ เข้าเดือนที่ 4 เเล้ว ... เราเริ่มทนไม่ไหวกับเพื่อนเรา ไม่ช่วยทำอะไรเลย เดือนนึงล้างนับครั้งได้ เราไม่ว่าจะทำอะไร เราต้องเก็บตามหลังตลอด จานเราล้างทุกวัน ขยะเรากวาดทุกวัน น้ำเปล่าไว้กิน 4 เดือนเเล้ว A ออกเงินเเค่ 20 บาท มีเรากับ B ซื้อเข้ามาตลอด (น้ำเเพ็ค20มี6ขวด) A จะเป็นคนที่กลับมาจากทำงาน 5 โมงเย็น เเล้วนอนอยู่เเบบนั้น ไม่ทำอะไรเลยทั้งชุดทำงาน จนถึง 2-3 ทุ่ม นอนเล่นโทรศัพท์ ทุกวัน เป็นเเบบนี้ทุกวัน เวลาเราบอก A ไปทิ้งขยะ ก็จะเเบบ โอเคเดี๋ยวไปทิ้ง ผ่านไป 2-3 วันถึงเอาไปทิ้ง ชอบซื้อข้าวกล่องมากิน เเล้วก็ตั้งช้อนที่ใช้เเล้วบนโต๊ะกินข้าว ครัวถ้าต้มมาม่า ก็ต้องไปเก็บตามหลังอีก ถุงขยะ เศษผัก ไม่เคยเก็บให้เรียบร้อย จานเราล้างไม่เคยเอาไปคว่ำ เราต้องคว่ำเองตลอด เพื่อจะได้ใช้กะมัง เเทนที่จะเอาจานที่ใช้เเล้วใส่กะมังก็ไม่ทำ ตังๆเรียงกันในครัว เราไม่เข้าใจว่ามันทำยากตรงไหน ถ้าคนอื่นมาใช่ครัวก็ต้องเก็บอีก วันไหนเราบอก A ล้างจานหน่อย ก็จะได้คำตอบ ขี้เกียจล่ะ ค่อยล้างพรุ่งนี้ เก็บไว้เดี๋ยวล้างเองพรุ่งนี้ มีอยู่วันนึงเราบอกให้ A ไปซื้อข้าวหน้าปากซอย 20 บาท เพราะเราซื้อกับข้าวเเล้ว ไม่ยอมไปอ้างจะกินมาม่าบ้าง กินโน่นบ้างนี้บ้าง เเค่ 20 บาทออกนิดออกหน่อยไม่ได้เลยหรอ เมื่อไม่กี่วันนี้ A จะไปขอน้ำเเข็ง เพื่อนข้างบ้าน เราบอกไปซื้อมาดิสัก 5 บาท เอาตังที่เราก็ได้ คนอื่นจะได้กินด้วย ไม่ยอมไปซื้อ ไปตักมาเเก้วเดียว กินคนเดียว เเล้วเราต้องรู้สึกยังไง เราก็ใจดีสู้เสือ บอกให้ไปซื้ออีก ก็อ้างอีก เดี๋ยวไปซื้อให้ อาบน้ำก่อน จนเราต้องไปซื้อเอง เราไม่รู้จะพูดยังไงเเล้วกับการทำตัวเเบบนี้ เราต้องคอยบอกตามหลังตลอด ว่า A เก็บด้วยนะ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ควรคิดได้ในการอยู่ร่วมกัน เรายังไม่มีงานทำ เเต่ค่าบ้าน ค่าไฟ เราจ่ายเท่ากันหมด ไม่เคยเอาเปรียบ
เเล้วมีอีกเรื่องนึง เวลาโอน A จะเป็นคนเดี๋ยวดูนี้ก่อนดูโน่นก่อน ถ้าเร่งมากๆ ก็จะตวาดใส่คนอื่น ว่านี้ไง ตูกดไม่ทัน ทั้งๆที่เราบอกเป็น ชม.เเล้ว บ้างครั้งก็ทำมึน ทำลืม ทั้งที่ตัวเองติดเงินเพื่อน บางทีไปกินข้าวกัน ก็ให้ออกไปก่อน จ่ายไปก่อน โดยไม่ถามตังในกระเป๋าตัง เเล้วตัวเองมาเคลียร์จ่ายสินเดือน เรากับ B ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรกัน เพราะเวลา B หยุด B จะไปบ้านหรือไปหาเเฟน ค่าของเข้าครัว B ก็ช่วยออกนิดหน่อยตามกำลัง B ก็บ่นกับเราเรื่อง A เราไม่รู้จะพูดยังไงล่ะ บางที่อยากย้ายไปอยู่คนเดียวไปเลย เราอยากรู้ พอจะมีทางเเก้ไขอะไรได้ไหม หรือมันเป็นสันดานเอาเปรียนคนอื่นไปเเล้ว เราอยากให้อยู่ร่วมกันได้ โดนที่ไม่หนักใจทั้งเรา บางครั้งเราเเทบอยากจะปล่อยบ้านรกไปเลย ให้มันดูสภาพที่มันทำไว้ เเต่ก็ทนไม่ได้อีก