พอดีลูกกำลังจะเข้าเรียนชั้นประถม เลยลองๆ มานึกถึงกิจกรรมที่เราเคยทำในอดีต และอยากแลกเปลี่ยนหากิจกรรมใหม่ๆ เพื่อเสริมสร้างประสบการณ์ให้ลูกครับ
ของ จขกท. มีอยู่ 2 ครั้งในชีวิต ที่รู้สึกว่าไม่อยากไปและไม่อยากทำมากๆ และคิดตลอดว่าถ้าไปแล้วก็คงเสียเวลาสุดๆ
ครั้งแรก ตอนปิดเทอมใหญ่ ม.2 กำลังจะขึ้น ม.3 พี่สาวสอบเอ็นทรานซ์ติดแล้วไปบนเอาไว้ว่าจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน 7 วัน 7 คืน แต่พ่อแม่เป็นห่วงพี่สาวเลยสั่งให้เราไปปฏิบัติธรรมด้วย บอกเลยว่าเมื่อเกือบ 30 ปีที่แล้ววังเวงสุดๆ กลางคืนก็มื้ดมืดแอบกลัวผี จนคืนแรกๆ นอนไม่หลับกันเลย วันนึงนั่งสมาธิ + เดินจงกรมไม่ต่ำกว่าวันละ 13-14 ชั่วโมง (น่าเบื่อมากกกก) แถมต้องตื่นตั้งแต่ 3 ครึ่งมาเข้าห้องน้ำเพื่อให้ทันปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิรอบแรกตั้งแต่ตี 4 ปวดเข่าก็ปวด ผีก็กลัว 555 แต่ไหนๆ ก็มาละก็เลยลองทำให้เต็มที่ นั่งสมาธิ + เดินจงกรมวนไป วันแรกๆ ปวดเข่ามาก จนวันท้ายๆ ก็ดีขึ้น ผลคือ เรียนหนังสือดีขึ้นชัดเจน มีสมาธิดีขึ้นมาก สามารถทำอะไรหลายอย่างได้พร้อมๆกัน ซึมซับคำสอนหลวงพ่อจรัญท่านไปหลายอย่าง ที่สำคัญคือผิดหวังอะไรแล้วไม่เสียใจนาน เป็นอยู่วันเดียวก็เดินหน้าต่อ ไม่ค่อยยอมแพ้อะไรง่ายๆ (จนบางคนบอกว่าหัวรั้น 555)
ครั้งที่ 2 คือตอนที่เรียนจบใหม่ๆ ได้ไปทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ติดตามหนี้ในธนาคาร เวลานัดรวมรุ่นสมัยนั้น (เกือบ 20 ปีที่แล้ว) เราจะอายมากที่บอกว่าทำอาชีพนี้ แต่ส่วนตัวแล้วก่อนหน้านี้ เป็นคนไม่มีวินัยทางการเงินเลย สมัยเรียนเดือนไหนเงินเหลือ 1-2 พันบาทก็จะเรียกเพื่อนไปกินเหล้าจนเงินหมด แต่เนื่องจากเห็นคนล้มละลายตอนอายุแค่ 20 ปลายๆ 30 ต้นๆ เยอะมาก เลยถูกฝังชิพกลัวการเป็นหนี้ที่ไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ จนกลายเป็นคนรู้จักวางแผนทางการเงินนับแต่นั้นเป็นต้นมา (เดือนนึงล้มละลายเป็นสิบคน เห็นแล้วสงสารมาก เลยกลัวขึ้นสมองไปเลย)
เพื่อนๆ เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้กันบ้างมั๊ย ลองแลกเปลี่ยนกันดูนะครับ
มีกิจกรรม (หรืองาน) ไหนที่เพื่อนๆ ไม่อยากเข้าร่วมเลย แต่กลับพบว่ามีประโยชน์ในการดำเนินชีวิตสุดๆ
ของ จขกท. มีอยู่ 2 ครั้งในชีวิต ที่รู้สึกว่าไม่อยากไปและไม่อยากทำมากๆ และคิดตลอดว่าถ้าไปแล้วก็คงเสียเวลาสุดๆ
ครั้งแรก ตอนปิดเทอมใหญ่ ม.2 กำลังจะขึ้น ม.3 พี่สาวสอบเอ็นทรานซ์ติดแล้วไปบนเอาไว้ว่าจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน 7 วัน 7 คืน แต่พ่อแม่เป็นห่วงพี่สาวเลยสั่งให้เราไปปฏิบัติธรรมด้วย บอกเลยว่าเมื่อเกือบ 30 ปีที่แล้ววังเวงสุดๆ กลางคืนก็มื้ดมืดแอบกลัวผี จนคืนแรกๆ นอนไม่หลับกันเลย วันนึงนั่งสมาธิ + เดินจงกรมไม่ต่ำกว่าวันละ 13-14 ชั่วโมง (น่าเบื่อมากกกก) แถมต้องตื่นตั้งแต่ 3 ครึ่งมาเข้าห้องน้ำเพื่อให้ทันปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิรอบแรกตั้งแต่ตี 4 ปวดเข่าก็ปวด ผีก็กลัว 555 แต่ไหนๆ ก็มาละก็เลยลองทำให้เต็มที่ นั่งสมาธิ + เดินจงกรมวนไป วันแรกๆ ปวดเข่ามาก จนวันท้ายๆ ก็ดีขึ้น ผลคือ เรียนหนังสือดีขึ้นชัดเจน มีสมาธิดีขึ้นมาก สามารถทำอะไรหลายอย่างได้พร้อมๆกัน ซึมซับคำสอนหลวงพ่อจรัญท่านไปหลายอย่าง ที่สำคัญคือผิดหวังอะไรแล้วไม่เสียใจนาน เป็นอยู่วันเดียวก็เดินหน้าต่อ ไม่ค่อยยอมแพ้อะไรง่ายๆ (จนบางคนบอกว่าหัวรั้น 555)
ครั้งที่ 2 คือตอนที่เรียนจบใหม่ๆ ได้ไปทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ติดตามหนี้ในธนาคาร เวลานัดรวมรุ่นสมัยนั้น (เกือบ 20 ปีที่แล้ว) เราจะอายมากที่บอกว่าทำอาชีพนี้ แต่ส่วนตัวแล้วก่อนหน้านี้ เป็นคนไม่มีวินัยทางการเงินเลย สมัยเรียนเดือนไหนเงินเหลือ 1-2 พันบาทก็จะเรียกเพื่อนไปกินเหล้าจนเงินหมด แต่เนื่องจากเห็นคนล้มละลายตอนอายุแค่ 20 ปลายๆ 30 ต้นๆ เยอะมาก เลยถูกฝังชิพกลัวการเป็นหนี้ที่ไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ จนกลายเป็นคนรู้จักวางแผนทางการเงินนับแต่นั้นเป็นต้นมา (เดือนนึงล้มละลายเป็นสิบคน เห็นแล้วสงสารมาก เลยกลัวขึ้นสมองไปเลย)
เพื่อนๆ เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้กันบ้างมั๊ย ลองแลกเปลี่ยนกันดูนะครับ