คือผมชอบคนๆหนึ่งมากครับ แต่เธอก็ไม่เคยเห็นหน้าผม ผมก็ไม่เคยเห็นหน้าเธอ ผมมีเฟสบุ๊คเธอตอนไหนก็ไม่ทราบเหมือนกัน เรื่องมันมีอยู่ว่าผมชอบเค้ามากๆเลยครับ ไม่รู้จะทักไปเริ่มคุยยังไง (เริ่มคุยกับใครไม่เป็นด้วยแหละ) ผมเลยทักตามนิสัยผมเท่าที่กล้าก็คือทักไปบอก “กินข้าวด้วยนะครับ” อะไรประมานนี้ แรกกๆก็อ่านแต่ไม่ตอบ หลังๆไม่อ่านเลย ผมจะบอกเธอว่ากินข้าวด้วยนะ เเค้นั้นจริงๆทุกๆ 2-3 วัน จนผมคิดว่าเธอจะรำคานหรือป่าว เธอจะปิดเเจ้งเตือนเราไหม กลายเป็นทุกวันนี้ผมบอกกินข้าวให้กำลังใจแนวการสอบทุกๆวัน เธอก็ไม่ทีวี่แววที่จะอ่านเลย อันนี้ผมทักใน IG นะครับ คือผมไม่รู้จะต้องเริ่มยังไง ผมชอบมากครับ ชอบแบบยอมได้ทุกอย่างจริงๆติดตามมาตลอดคอยให้กำลังตลอด แล้วผมต้องทำยังไงเพื่อเธอจะลองมาสนใจผมบ้าง หลังๆนี้ผมชักไม่มั่นใจกับตัวเองสักเท่าไหร่แล้ว เปรียบเหมือนดอกฟ้ากับหมาวัดได้เลยอะครับ บางทีการที่เธอตอบกลับมาหรือแค่เห็นแค่อ่านผมก็ดีใจแล้วครับ บางทีผมก็คิดว่าผมหวังกับตัวเองสูงไปไหมหน้าตาอย่างเรามันไม่มีปัญญาไปหานางฟ้า อยากลองทักเฟสบุ๊คเธอไปสักครั้งโอกาสที่เธอจะอ่านจะตอบก็ยังมีมากกว่าใน IG แต่ทำไงได้ละครับ ผมเขินนี่หน้าผมไม่กล้าหรอก แม้ตอนจะพิมไปบอกกินข้าวมือผมยังแข็งเลย หลังจากโพสน์ข้อความนี้เสร็จผมจะลองกลั้นใจทักไปบอกฝันดีเธอในเฟสบุ๊คดูครับซึ้งนี่คือครั้งแรกเลย หมคิดว่ามันก็น่าจะเหมือนเดิมแหละ 😢
ปล.เธออยู่เชียงใหม่ - ผมอยู่หัวหินครับ
#เธอก็สวยมากๆเลยด้วยยิ่งทำให้ผมมองตัวเองต่ำลงไปอีกไม่ค่อยมันใจกลับหน้าตัวเองขอบคุณที่รับฟังนะครับ ขอบคุณครับ
ชอบแต่ไม่กล้าทักเพราะเกรงใจเค้า
ปล.เธออยู่เชียงใหม่ - ผมอยู่หัวหินครับ
#เธอก็สวยมากๆเลยด้วยยิ่งทำให้ผมมองตัวเองต่ำลงไปอีกไม่ค่อยมันใจกลับหน้าตัวเองขอบคุณที่รับฟังนะครับ ขอบคุณครับ