สวัสดีค่ะเรามีเรื่องอยากระบาย จะบอกกับใครก็ไม่ได้ เลยขอมาระบายในนี้แล้วกัน.
เราคบกับแฟนมาหลายปีแล้วค่ะตั้งแต่ม.1จนตอนนี้20 เขาห่างกับเรา4ปี เค้าเป็นคนแรกเกือบทุกเรื่องของเราคงไม่แปลกที่เราจะรักเค้ามากไม่อยากเสียเค้าไป เค้าก็ดีนะคะเราทะเลาะกับแม่จนแม่พูดว่าตัดแม่ตัดลูกเพราะเราติดแฟนมากเกินไปดื้อสุดๆ แม่ไม่คุยกับเราเลย แฟนเราเลยส่งเราเรียนจนจบม.3 แฟนเราตอนนั้นก็เรียนอยู่เหมือนกัน(ปวช.) เขาก็แบ่งเงินที่แม่เขาให้ มาให้เรา ไหนจะเติมน้ำมันไปรับไปส่งเราอีก ตอนนั้นสงสารเค้ามาก พอเขาจบปวช.เขาก็หางานทำ เขาบอกเราว่าถ้าตอนนั้นเขาเรียนต่อก็ไม่มีเงินมาส่งเราเรียน เราเลยรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดีกับเรามากเราจะไม่ยอมเสียเค้าไปเด็ดขาด เขาโดนแม่เขาด่าทุกวันๆๆๆ ว่าทำไมไม่เรียนต่อ เพราะแม่เขาอยากให้เรียนจนจบป.ตรี นี่คือเรื่องราวดีๆที่เราประทับใจเขาที่สุด แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะรักเราคนเดียวนะ เขาปันใจให้คนอื่นมาตลอด คนแรกเลย.จูน.เป็นรุ่นน้องแถวบ้านแหละ คุยตลอด เจ็บตรงที่เขาบอกว่าเค้า"รู้จักกันมาก่อนเรานั่นมันน้อง เราเป็นแฟน"แต่ไปเที่ยวงานของจังหวัดก็เอามันไปด้วยเพราะมันขอไป โดยเรานั่งกลาง มันนั่งท้าย เป็นใครจะยอมนี่น้องหรอ ญาติก็ไม่ใช่ งงใจ สักพักคนนี้เริ่มหายไป เปลี่ยนมาเป็นแก๊งน้องสาวของเพื่อนแทน คุยตลอด คาสาย ให้มาหา ทั้งที่มีเรา?? บอกว่า น้อง!! อีกแล้ว บอกว่าเห็นมาตั้งแต่แก้ผ้าวิ่งเล่นจนตอนนี้มันโต ปล.พวกนั้นก็รุ่นเดียวกับเรา ชื่อ น. จ. ต. น. ขอใช้ชื่อย่อนะ 4คน เราด่าทุกคนที่ยุ่งกับแฟนเรา แต่มันผิดที่แฟนเราด้วยถ้าไม่เล่นด้วยมันก็เลิกคุย แต่นี่คุยตลอด เราทำอะไรไม่ได้ แตะไมได้เลยน้องของมัน พูดแล้วเจ็บใจ เจอหน้าในใจโคตรเกลียดแต่ทำไรไม่ได้ สักพัก หยุดคุยเริ่มหายไปทีละคน จนเราจบม.3 เขาจะไม่ให้เราเรียนต่อ แต่เราอยากเรียนอ้อนสารพัดสุดท้ายเขาก็ให้ เราเลือกเรียนปวช.ใช้โควต้าเข้าได้ พอเรียนไปสักพัก เขาใกล้จะไปเกณฑ์ทหาร เขาเลยบอกกับเราว่าอยากมีลูก เราได้อยากมีเลยแต่เพราะรักเค้ามากจึงยอมทุกอย่าง.. เราแพ้ท้องหนักมาก เราออกจากวิทลัยเลย อยู่บ้านทำงานที่บ้านกับแม่แฟนจนคลอดได้สักพัก เขาก็ครบกำหนดที่จะไปเกณฑ์ทหาร สรุปรอบอกขาดไป1ซม.รอด. เรามารู้ทีหลังว่านี่คือเหตุผลที่รีบมีลูกเพราะเค้ากลัวว่าถ้าเค้าโดนทหารเราจะไปมีแฟนใหม่ เลยใช้วิธีนี้เพื่อไม่ให้เราไปไหน. เราก็เคยนอกใจเค้านะ2ครั้งบอกเลยว่าแค่คุยจริงๆเพราะเหงายอมรับตรงๆเลย เราตั้งใจเลิกทำแบบนี้ เพราะตอนนี้เรามีลูกเพิ่มมาอีก1คนแล้ว อยากหยุดทุกอย่าง ทำให้มันเป็นครอบครัวที่ดี แต่เราก็ได้มารู้อะไรหลายๆอย่างเมื่อไม่นานมานี้ เราเสียใจมากไม่คิดว่าเค้าจะทำขนาดนี้ เค้าทำให้เราตายใจมาตลอดว่าเค้าไว้ใจได้ แต่เราบอกได้เลยว่าเราไม่เคยเชื่อใจเค้าเลยตั้งแต่คบกัน สุดท้ายมันก็เป็นแบบนี้นจริงๆ เห้ออออ. จากโคนันกลายเป็นโคกระบือเฉยเลย ด้วยความที่ชอบค้นมือถือเค้าเพราะเราไม่ไว้ใจ ดันไปเจอที่เขาแอบคุยแอบนัดไปมีอะไรกัน มันจุกมันบอกไม่ถูก เราตัดสินใจที่จะเลิกเพราะเราเสียใจมาก ตอนแรกไม่ยอมรับ เราเลยทักไปหาผญ.สรุปว่าใช่เลยอย่างที่เราคิดไว้ไม่มีผิด ไม่มีหลักฐานไม่ยอมรับ แถไปเรื่อย เสียใจจริงๆ จุก แถมยังโดนผญ.คนนั้นด่าว่าโง่อีก เรามันน่าโง่จริงแหละ :'( บอกตรงๆเลยว่าถ้าไม่มีลูกด้วยกันเราไปนานแล้วไม่อยู่แน่นอนกับคนที่ทำเราเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า มันมีสิ่งเดียวที่เรายอมอยู่ นั่นคือ ลูก ลูกเราควรมีครอบครัวที่ดี เพราะเราเข้าใจว่าครอบครัวแตกแยกมันเป็นยังไงไม่มีความสุขขนาดไหน มองคนอื่นมีพ่อแม่ก็อิจฉาอดคิดไม่ได้ว่าทำไมเราไม่เป็นแบบเขาบ้าง อยากมีครอบครัวที่มีแต่ความสุข เราไม่อยากทิ้งลูกเลยจริงๆ จะเอาเค้าไปด้วยก็มีแต่ลำบากเพราะเรามันไม่มีอะไรอยู่แล้ว ให้ลูกเราอยู่บ้านนี้ดีแล้ว พ่อแม่แฟนเราเขาดีมาก รักหลานที่สุด
จะให้เราไปจริงๆทำไม่ได้หรอก คิดถึงลูกอยากเฝ้าดูพัฒนาการของลูกจนโต และคิดว่าคงเป็นแม่ที่เห็นแก่ตัวที่ทิ้งลูกไปเราจึงทนที่จะอยู่ถึงแม้ว่าต้องเสียใจกับพ่อของลูกอีกไม่รู้กี่ครั้ง.. ป้าเราบอกว่า สุดท้ายมันจะไม่พ้นกันก็เพราะลูก จริงอย่างที่เค้าพุดเลย สุดท้ายนี้.. เพื่อลูกแม่ทนได้ทุกอย่าง.
เหนื่อยใจมากๆค่ะ อยู่ในสถานะกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก รู้สึกท้อเหลือเกิน เสียใจที่พาตัวเองมาอยู่ในจุดนี้.