ไม่ยากทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเลย

ที่บ้านเราก็ไม่ได้จนไม่ได้รวย ปานกลางๆ พ่อแม่อยากให้เราทำงานมากแต่เราไม่ยากทำงานเราอยากเรียนหนังสืออย่างเดียวเรียนจบแล้วค่อยทำงานตามสายที่เรียน แต่เวลาพ่อแม่เราเห็นลูกๆหลานๆคนอื่นทำงานพาร์ทไทม์เวลาเลิกเรียนไรงี้ก็จะชอบบอกว่าดูลูกคนอื่นสิเขาเก่งเขาทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แล้วพ่อแม่เราก็อยากให้เราทำแบบนั้นมากแต่เราไม่ชอบไม่อยากทำอยากเรียนอย่างเดียว เพราะเราเคยลองไปทำพาร์ทไทม์มาแล้วครั้งหนึ่งโดนญาติบังคับ ไปแบบไม่เต็มใจ ไม่มีความสุข ไม่ชอบไม่ถูกใจ ไม่อยากพบปะผู้คน ไม่ชอบที่โดนใช้ เราภาวนาทุกวันให้ร้านนั้นเจ๊ง สุดท้ายก็เจ๊งจริงเราก็ไม่ต้องเสียเวลาไปทำงานบ้าๆนั้น เรียนหนังสืออย่างเดียวดีกว่าสำหรับวัยเรา ถ้าเรียนจบเมื่อไหร่ค่อยทำงาน แต่ญาติๆไม่ยอมจะให้เราทำงาน พูดตั้ดพ้อบ้างไรบ้าง เล่าถึงชีวิตตอนเด็กที่ตัวเองก็ต้องทำงาน เราไม่ชอบเลยกับการที่ต้องทำงานเพราะเราไม่ชอบที่ต้องมาคอยเกรงใจคนอื่น ไม่กล้าออกความคิดเห็นทั้งๆที่เรามีความคิดที่เจ๋ง(เราไม่กล้าออกความคิดเห็นเพราะผู้ใหญ่ชอบว่า) เราคิดว่าถ้าเราจะทำงานจริงๆเราขอเริ่มทำด้วยตัวเองแบบไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร เพราะเราไม่สามารถอยู่กับคนเยอะๆได้ เราทำเองคนเดียวของเราดีกว่า ไม่อยากจะทำงานพวกพาร์ไทม์บ้าบอไรนั่น โถ่เอ๊ย

พิมพ์งงขอโทษด้วยนะ เราก็เรียบเรียงคำไม่ค่อยถูก