O นิ้วเรียวในอุ้งมือราวยื้อยุด ตรึงภาพฉุดฉวยฝ่า-โศกาสมัย ก้าวย่างจึงปวดร้าวทุกก้าวไป ด้านชาที่ด้านในฝ่าได้ฤา O ปวงแวดล้อมคล้ายเฉพาะจะเยาะเย้ย ให้คุ้นเคยแรงพิโยคที่โลกสื่อ แขนคล้องแขนรูปประโลมยิ่งโหมกร

สายลมแผ่วปลอบใจยามเหนื่อย ใบไม้เอื่อยยังไหวไม่หยุดเคลื่อน แม้นชีวิตต้องเจอทางเปื้อน แต่ทุกเรือนย่อมผ่านพายุไหว ตะวันลับยังกลับส่องฟ้า แม้ชีวาเคยเงียบเหงาใจ ทุกขุนเขายังเฝ้ายืนใหญ่ บอกว่าใครก็แข็งแรงไ

คืนค่ำคลุ้มคลั่งคล้าย......คนเขลา รัตติกาลครอบเงา..........ขื่นง้ำ มานหมองหม่นมึนเมา......มองเหม่อ รอสุรีย์รุ่ง คล้ำ.............เคลื่อนคล้อยลอยหาย สายเนตรนองฉ่ำน้ำ........ใจโหย ลมรัตติกาลโบย.......

🌹🌹🌹 พี่หันหน้ามานิดสะกิดเทียบ ลีลาเธอหวานเจี๊ยบ..ช่างค่ะขา จากศัตรูสู่หัวใจได้เวลา อตีตาถึงขั้นฆ่ากันตาย น้องทิ้งเขาบากหน้ามาหาพี่ สามัคคียอดยุทธ์เป็นจุดขาย ปิดสวิตซ์ของจริงอย่างพริ้งพราย แกนมลายร่วม