คือช่วงนี้ผมมีอาการแปลกๆอ่ะครับ
หลับยากมาก เบื่อชีวิต ทำอะไรก็ไม่มีความสุขเบื่อไปหมด บางครั้งก็ว่างเปล่ามาก
อารมณ์เหมือนพร้อมตายเมื่อไหร่ก็ได้
คิดว่าตัวไม่มีค่า งี่เง่าบ้าง ภาระคนอื่น
เกิดมาเพื่ออะไร คือครอบครัวผมมีปัญหาครับ
พ่อแม่หย่าร้างกัน อาศันอยู่กับยาย พอแม่กลับบ้านมาทีไร ก็เทของทิ้ง กระจายของ ทำเสียงดัง พอเจ็บป่วย ก็โวยวายหา ยา หาน้ำมาให้กิน ทั้งๆที่ตอนเราป่วยหนักลุกไม่ไหวนางรู้นางเห็นนางไม่สนใจนางก็ออกจากบ้านไปมีแต่ยายที่คอยดูแล นางไม่เคยดูแลเราเลยแถมยังมาเรียกร้องสิทธิความเป็นแม่อีก
เราก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เลยไม่อยากออกไปเจอใครถ้าอยู่บ้าน เลยอยู่ในห้อง การเรียนก็กลางๆๆ งานต้องส่ง และเพิ่งสอบเสร็จไปก็เครียดอีก ยังจะมีสอบเข้าชั้น ม.ปลายเร็วๆนี้
ยายก็คอยสนับสนุนทางด้านการเรียนมาตลอดแต่แม่เราไม่เคยสนใจเราเลย บางครั้งเราพูดตรงไปๆๆว่า สิ่งนี้มันไม่ถูก นางก็ขู่จะทำร้ายเราอีก ละหาว่าด่านาง เราก็โมโหหนักมาก เราเจอเห็นการณ์เลวร้ายหลายอย่าง ปีก่อนบ้านไฟไหม้อยู่ในบ้านคนเดียว สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร เราทำได้แค่โทรหา 199 นางก็ยังไม่รู้สึกอะไรเลย ทั้งที่เรายาย คนในครอบครัวเสียใจมากแต่เราก็เอาอะไรกลับมาไม่ได้สักอย่าง เรารู้สึกผิดมากที่ใช้ถังดับเพลิงไม่เป็น แต่เรารู้แค่ต้องโทรหาดังเพลิง เรางี่เง่ามาก ดูไร้ค่าไปเลย ที่ทำอะไรไม่ได้ แต่แม่เรากลับไม่รู้สึกอะไร ใช้ชีวิตมีความสุขไปวันๆๆ เราเครียดเรื่องเรียนมาก เกรดอีก
บางทีก็แอบคิดว่าถ้าเราไม่เกิดหรือตายไปก็คงดี เพราะเราไม่มีความสุข ไม่รู้สึกอะไรเลย
ว่างเปล่า เราอึดอัด เราไม่รู้จะพูดกับใครปรึกษาใครเลย เราไม่รู้เราเกิดมาทำไม แต่ที่รู้เกิดมาจากความผิดพลาดแน่ๆๆ เราน้อยในที่เห็นคนอื่นได้เกรดดีกว่าเรา ครอบครัวมีความสุข พร้อมหน้าพร้อมตา แต่คิดว่าถ้าเราไม่เกิดมาคงจะดีกว่านี่รึป่าว
ผมเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าวครับ?
หลับยากมาก เบื่อชีวิต ทำอะไรก็ไม่มีความสุขเบื่อไปหมด บางครั้งก็ว่างเปล่ามาก
อารมณ์เหมือนพร้อมตายเมื่อไหร่ก็ได้
คิดว่าตัวไม่มีค่า งี่เง่าบ้าง ภาระคนอื่น
เกิดมาเพื่ออะไร คือครอบครัวผมมีปัญหาครับ
พ่อแม่หย่าร้างกัน อาศันอยู่กับยาย พอแม่กลับบ้านมาทีไร ก็เทของทิ้ง กระจายของ ทำเสียงดัง พอเจ็บป่วย ก็โวยวายหา ยา หาน้ำมาให้กิน ทั้งๆที่ตอนเราป่วยหนักลุกไม่ไหวนางรู้นางเห็นนางไม่สนใจนางก็ออกจากบ้านไปมีแต่ยายที่คอยดูแล นางไม่เคยดูแลเราเลยแถมยังมาเรียกร้องสิทธิความเป็นแม่อีก
เราก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เลยไม่อยากออกไปเจอใครถ้าอยู่บ้าน เลยอยู่ในห้อง การเรียนก็กลางๆๆ งานต้องส่ง และเพิ่งสอบเสร็จไปก็เครียดอีก ยังจะมีสอบเข้าชั้น ม.ปลายเร็วๆนี้
ยายก็คอยสนับสนุนทางด้านการเรียนมาตลอดแต่แม่เราไม่เคยสนใจเราเลย บางครั้งเราพูดตรงไปๆๆว่า สิ่งนี้มันไม่ถูก นางก็ขู่จะทำร้ายเราอีก ละหาว่าด่านาง เราก็โมโหหนักมาก เราเจอเห็นการณ์เลวร้ายหลายอย่าง ปีก่อนบ้านไฟไหม้อยู่ในบ้านคนเดียว สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร เราทำได้แค่โทรหา 199 นางก็ยังไม่รู้สึกอะไรเลย ทั้งที่เรายาย คนในครอบครัวเสียใจมากแต่เราก็เอาอะไรกลับมาไม่ได้สักอย่าง เรารู้สึกผิดมากที่ใช้ถังดับเพลิงไม่เป็น แต่เรารู้แค่ต้องโทรหาดังเพลิง เรางี่เง่ามาก ดูไร้ค่าไปเลย ที่ทำอะไรไม่ได้ แต่แม่เรากลับไม่รู้สึกอะไร ใช้ชีวิตมีความสุขไปวันๆๆ เราเครียดเรื่องเรียนมาก เกรดอีก
บางทีก็แอบคิดว่าถ้าเราไม่เกิดหรือตายไปก็คงดี เพราะเราไม่มีความสุข ไม่รู้สึกอะไรเลย
ว่างเปล่า เราอึดอัด เราไม่รู้จะพูดกับใครปรึกษาใครเลย เราไม่รู้เราเกิดมาทำไม แต่ที่รู้เกิดมาจากความผิดพลาดแน่ๆๆ เราน้อยในที่เห็นคนอื่นได้เกรดดีกว่าเรา ครอบครัวมีความสุข พร้อมหน้าพร้อมตา แต่คิดว่าถ้าเราไม่เกิดมาคงจะดีกว่านี่รึป่าว