โรคซึมเศร้า

เราอยากจะสอบถามทุกคนที่ผ่านมาเห็นกระทู้นี้นะคะ คือเราเริ่มเครียดจากการพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ป.4ตอนนั้นจำได้ว่าเราเริ่มมีโลกส่วนตัว จนครูไปเขียนใส่ใบประเมินเด็ก เริ่มโดนบูลลี่ไม่ค่อยมีเพื่อน กินข้าวกับเพื่อนต่างห้องไม่ก็คนเดียว พอขึ้นม.1เราเริ่มค้นหาอาการของเรา และเริ่มกรีดแขน ไม่พูดกับคนในห้องจนโดนบูลลี่มาถึงม.3ทุกอย่างมันหนักขึ้นเรื่อยๆ ทะเลาะกับที่บ้าน และเป็นปัจจัยทุกอย่าง ป๊าแต่งงานใหม่เราเหมือนถูกแย่งความรัก จนถึงขนาดเราหยุดเรียนบ่อยมากๆเพราะไม่อยากพบเจอเพื่อนในห้อง และหันไปคบเพื่อนต่างห้องแทน พอจบม.3เริ่มพยายามฆ่าตัวตาย กินยาเกินขนาด1ครั้ง ดิ่งถึงขนาดเดินเล่นที่มืดๆคนเดียวเพื่อจะไม่ได้อยู่ในบ้าน เพราะเวลาอยู่มันอึดอัดจนถึงขั้นเหมือนมีไฟเผาตลอดเวลา เริ่มเที่ยว เริ่มดื้อเพื่อหาสิ่งสบายใจ พอปวช.1 เริ่มทานยาเกินขนาดอีกครั้ง แขวนคอ แต่ไม่สำเร็จ และกินน้ำยาล้างเล็บ แต่ผลก็เหมือนเดิม เราเคยพูดกับที่บ้านในสิ่งที่เราเป็นตั้งแต่ปวช.1 แต่กลับไม่มีใครพาไป และพอไปหาพยาบาลที่โรงบาลแถวบ้าน กลับบอกว่าให้เราพึ่งตัวเอง ทั้งๆที้มันมีค่าใช้จ่ายเยอะมากค่าเดินทางอีก เราทำอะไรไม่ได้ จนเราเริ่มมีความสุขกับอิสระ การเที่ยวและอยู่กับเพื่อน แต่เรารู้ดีว่าความเศร้ามันไม่เคยหายไป มันรอการกลับมาทุกครั้งที่มีโอกาส จนวันนี้เรารู้สึกอยากกรีดแขนเพราะปัจจัยหลายๆอย่าง จึงทำและจงใจเลียเลือดตัวเอง ถึงเราจะเป็นคนจิตๆตั้งแต่ต้นแต่ก็ไม่ถึงขนาดนี้ ทุกอย่างมันหนักขึ้นเรื่อยๆจนเวลาเห็นรูปศพเละๆเราก็ไม่กลัว รู้สึกดีและสนุกกับมัน เราควรไปหาหมอจริงๆใช่ไหม แต่เราไปไม่ได้ เราเหนื่อยมากๆ เราแค่อยากไปหาหมอแบบจริงจังสักที เราแค่อยากหาย ไม่ได้อยากคิดทำร้ายตัวเองและใครแล้ว