✨👽👨‍🎤THE GLOVES 2020 ถุงมือเรื่องสั้น#81 Week#20. 9-14 พ.ย. / ALIEN 2020 - ถุงมือ E.T.👨‍🎤👽✨

ถุงมือเรื่องสั้น เรื่องที่ 3 มาในแนวต่างดาวบ้างครับ เปลี่ยนบรรยากาศ ^^

เรื่องราว มาจากภรรยาขี้เหงา สามีไม่ค่อยมีเวลาให้ เธอจึงเป็นนักอ่านเรื่องราวลึกลับจากต่างดาว อ่านมากจนเพี้ยน คนที่ช่วยได้คือสามี ต้องเยียวยาด้วยการมีเวลาให้แก่กัน

แล้วจะช่วยได้มากน้อยแค่ไหน ???

หรือมีอะไรมากไปกว่านี้ ??? ไปดูกันครับ ^^

ฉันชื่อเจนนิเฟอร์  มันเป็นเรื่องบังเอิญ เย็นวันหนึ่งฉันได้ค้นพบผู้บุกรุกดาวโลกจากสิ่งมีชีวิตจากดาวเคราะห์ดวงอื่น  

ฉันทำอะไรไม่ได้เลยในเวลานั้น  คิดไม่ออกว่าจะทำอะไรดี

ฉันจึงเขียนจดหมายถึงรัฐบาล ต่อมาพวกเขาได้ส่งเอกสารให้ฉันฉบับหนึ่ง เป็นคำเตือนบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผล   เรื่องนี้เป็นที่รู้กันในชุมชน ในเมื่อฉันไม่ใช่คนแรกที่ค้นพบมัน บางทีข่าวสารเรื่องพวกนี้  อาจจะอยู่ภายใต้การควบคุมของเจ้าหน้าที่รัฐ

เย็นวันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังโดยสารไปกับรถบัส  ฉันพบเห็นนิตยสารเล่มหนึ่งบนเก้าอี้    ผู้โดยคงลืมมันทิ้งไว้  ฉันไม่ได้สังเกตเห็นมันในทันทีหรอก มันเหน็บไว้ในชอก เมื่อฉันนั่งลงแล้วจึงพบกับมัน จึงหยิบขึ้นมาดู เป็นนิตยสารที่ปกค่อนข้างแปลกจึงลองอ่านมันดู  ในเมื่อต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะถึงที่หมาย

เนื้อหาข้างในมีการอ้างอิงชัดเจนถึงสิ่งมีชีวิตนอกโลก  ฉันรู้สึกทึ่ง

ภาพข้างในมันคล้ายมนุษย์ แต่ไม่น่าจะใช่มนุษย์เผ่าพันธุ์ไหนบนโลกใบนี้   ฉันรีบพลิกหน้ากระดาษดูรูปภาพ รวมทั้งบทความพวกนี้สามารถปลอมตัวเป็นมนุษย์ธรรมดา อาศัยปะปนอยู่กับชาวโลก

อย่างไรก็ตามการปลอมตัวของพวกเขาไม่สมบูรณ์  ในเมื่อมีความโปร่งแสงเป็นบางครั้ง  ข้อนี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน   เห็นได้ชัดว่าผู้เขียนคอลัมน์มีความรู้ในเรื่องมนุษย์ต่างดาวมากกว่าที่ฉันคาดไว้เสียอีก   

ฉันรีบอ่านไปทีละบรรทัด ทีละหน้ารู้  แม้ปกติความจำของฉันสั้น ยังจดจำสิ่งที่อ่านได้แม่นยำ

... ดวงตาของฉันค่อยๆ สอดส่องไปในห้อง

ฉันกลับมาที่ห้อง  น่าแปลกทุกสิ่งไม่เหมือนเดิม อากาศหนาวจนสั่น ท้องฟ้านอกหน้าต่างมีเมฆดูคลุมเครือ  บรรยากาศมันกำลังทำร้ายฉัน  ฉันพยายามปรับสายตาโดยการเปิดหน้าต่างเพื่อมองหามัน  ดูเหมือนว่าพวกมันจะเคลื่อนที่ไปในอากาศได้ราวกับผิวน้ำ มันค่อนข้างรวดเร็วและโปร่งแสงมาก  ไม่มีใครรู้สึกแปลกใจกับเรื่องพวกนี้เลยหรือ นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันผิดหวัง 

ไม่มีวี่แววของความประหลาดใจของเพื่อนข้างห้องเลย ตอนที่เขาเปิดหน้าต่างออกมาเช่นกัน

จาคอป พ่อหนุ่มคนนี้ทำให้ฉันรู้สึกแปลก  ในเมื่อเขามองท้องฟ้าในทิศทางเดียวกับฉัน แทนที่จะจ้องมัน  กลับหันมามองฉันด้วยสายตาแปลก  ฉันไม่อาจสรุปได้ทันที ทำไมม่านตาของเขาเหมือนแยกส่วนได้  

หัวใจของฉันเต้นรัวและฉันกำลังหายใจไม่ออก มันเหมือนตันในหลอดลมเสียกะทันหัน

ฉันสะดุดสายตาโดยบังเอิญ  เมื่อมองไปทางภาคพื้นดิน  ข้อมูลในนิตยสารมันบ่งบอกว่า พวกเขาเหล่านั้นได้เรียนรู้ทำความเข้าใจสิ่งมีชีวิตในโลก  ทำให้ใช้ชีวิตได้อย่างกลมกลืน   มันช่างเหมือนกับตัวละครในนิตยสารว่าไว้เช่นนั้น  พวกเขาได้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งบนโลกนี้อย่างสมบูรณ์

สมมุติฐานของผู้เขียน มันกำลังแผดเผาความคิดของฉัน  พวกเขากำลังใช้ชีวิตอย่างปกติสุขในโลกของเรา  ใช่แล้ว โลกของเรา  มันจะไม่ง่ายเกินไปหน่อยหรือ  ผู้เขียนคอลัมน์ทำราวกับมันเป็นเรื่องง่ายที่จะยอมรับได้  มันค่อนข้างง่ายเกินไป  ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกได้ชัดผู้เขียนคอลัมน์ทำราวกับเป็นเรื่องปกติ  ให้ฉันเข้าใจและยอมรับสิ่งมีชีวิตจากต่างดาวพวกนี้ หรือว่าเขาจะเป็นพวกนี้เสียเอง  เรื่องราวมันจะดำเนินต่อไปอย่างไร ฉันจะต้องติดตามมันต่อไปแน่

... ในตอนนี้สายตาของฉันกำลังจับจ้องไปที่จูเลีย

จูเลียเป็นเป็นผู้อพยพมาจากต่างประเทศ  มาอาศัยข้างห้องของฉันได้เดือนหนึ่งแล้ว  การจับจ้องของฉันทำให้เธอแสดงความรู้สึกขุ่นเคือง  เธอว่ากล่าวฉันด้วยใบหน้าแดงและขมวดคิ้วด้วยความโกรธ  ตอนนี้ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก  พวกเขาคงยังไม่สามารถเลียนแบบพฤติกรรมของมนุษย์โลกได้สมบูรณ์แบบนักหรอก ในเมื่อเธอพูดมากจนฉันต้องเดินหนี

... ในตอนนี้ฉันกำลังถูกสายตาของเขาตรวจสอบทุกตารางนิ้ว

สก็อตผู้ยิ่งใหญ่!  สามีของฉันเอง  พวกข้างห้องเอาเรื่องอะไรมาพูดกับเขา ทำให้เราต้องพูดกันเสียยืดยาว  ฉันแค่ต้องการให้มันจบ จึงต้องพูดในสิ่งที่ฉันรู้และเข้าใจมาทั้งหมด  มันทำให้เขาอ้าปากค้างด้วยความสยองขวัญ  หลังจากนั้น สามีกับญาติของเขากำลังเฝ้ามองฉันอย่างประหลาดใจ

“ มีอะไรเหรอที่รัก” สามีของฉันถาม

ฉันไม่สามารถบอกกับเขาได้  เรื่องที่ฉันรู้มันมากเกินเข้าใจสำหรับคนที่เอาแต่ทำงานอย่างเขา  ฉันต้องเก็บมันไว้กับตัวเอง  

"ไม่มีอะไร"  ฉันบอกออกไป  แล้วคว้านิตยสารออกไปจากห้อง

ฉันเลือกในโรงรถที่จะอ่านมันต่อ  ตัวสั่น  ฉันอ่านบทความไปทีละหน้า สก็อตตามมาโอบไหล่ของฉัน แล้วเรียกชื่อจูเลียเบาๆ  เรียกร้องความสนใจจากฉัน ด้วยรอยยิ้มของเขา พร้อมกับตั๋วหนังรอบมิดไนท์สองใบ นานแค่ไหนแล้ว เขาไม่ได้แสดงอะไรแบบนี้  

ฉันลืมเรื่องที่คิดอยู่ในหัวชั่วขณะ แล้วโยนมัน หมายถึงนิตยสารเล่มนั้นไปที่มุมห้อง ฉันจ้องมองเขาเช่นกัน

นี่คือเผ่าพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตที่สามารถมีขนตางอนได้ โดยไม่ต้องปัดขนตา 

สก็อตเป็นผู้ชายที่มีดวงตาสวย จากขนตาของเขา  ทำให้ฉันมั่นใจได้ว่า ไม่มีสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวหรอหลายเซลล์สามารถลอกเลียนได้  บางทีบรรพบุรุษของเขาอาจจะเป็นปลาดาวก็ได้นะ ชายหาดตอนน้ำทะเลขึ้นมากวาดทรายให้เรียบ  ฉันมักจะเห็นปลาดาวอยู่ตรงนั้นเสมอ ความรู้สึกเช่นนี้มันห่างหายไปเสียนาน