เรามานั่งคิดดูค่ะ ตอนนี้รู้สึกเซ็งมากๆ เราถามเรื่องสอบวิชาๆนึงกับคนหลายคน เเต่ดูเหมือนเเต่ละคนไม่นึกถึงเราเลยค่ะ เราทักไปถามรุ่นพี่ เขาบอกจะหาเเนวข้อสอบให้ เเล้วจากนั้นก็หายไปเลย ไม่อ่านไลน์เราด้วย เราไปถามเพื่อน ถามตั้งหลายวันเเล้ว บอกให้ส่งเเนวข้อสอบให้หน่อย เขาบอกจะส่งเเล้วก็เงียบหายไปเลย เราก็นั่งรอเป็นวันๆก็ไม่มีวี่เเววจะส่งมา ถามตั้งหลายคนก็เป็นเเบบนี้อ่าค่ะ ใครเคยเจอเเบบเราบ้างคะ ทำไมทุกคนไม่เห็นใจเราบ้างเลย ว่าเราเครียด นั่งรอเเก่วเเบบนี้ คือเราอ่ะเพื่อนถามอะไรคือเราก็พร้อมเเละเต็มใจช่วยอ่ะ ใครไลน์มาก็พยายามจะอ่านเร็วๆ เพราะรู้ว่าคนอื่นเขาเดือดร้อน ต้องการความช่วยเหลือจากเราจริงๆ เเล้วเราก็จะช่วยเท่าที่เราจะช่วยได้ มีเเนวข้อสอบเราก็เเบ่งๆเพื่อนไป เเต่สิ่งที่เราได้กลับมาเวลาต้องการความช่วยเหลือกลับเป็นเเบบนี้อ่ะ ทุกคนทำตัวเฉยชา เเทบไม่รู้สึกอะไรเลยเวลาที่เราต้องการความช่วยเหลืออ่ะ มันรู้สึกไม่ดีเลย เหมือนทุกคนล้วนนึกถึงเเต่ตัวเองอ่ะ เราก็ไม่ใช่คนดีอะไรนะ ทุกคนก็นึกถึงตัวเองทั้งนั้น เเต่ช่วยนึกถึงคนอื่นด้วยได้ไหมอ่ะ ช่วยเห็นใจคนอื่นด้วย คือเราควรทำยังไงคะ พยายามจะไม่รู้สึกอะไร เเต่มันก็ยังเคืองๆอ่าค่ะ