กระทู้นี้ขอยาวหน่อยนะ แต่อยากให้อ่านให้จบ อยากให้เข้าใจเรา........
ขอเกริ่นก่อนว่าเรากับแฟนคบกันนานมาก7-8ปีได้แล้วเราทั้งสองคบกันโดยที่ทางฝ่ายเราเพื่อนเราครอบครัวเรารู้หมด แต่ฝ่ายของแฟนเราไม่ใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราทั้งสองเลย มันเลยเป็นช่องโหว่งที่แฟนของเราสามารถบอกใครต่อใครว่าเขาโสดก็ได้ และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ แฟนเราใช้ช่องโหว่งนี้บอกสถานะของเขาว่าเขาโสด เราไม่ตั้งสถานะ ไม่โพสต์ไม่แท็กถึงกัน เขาไม่เคยแคร์เราว่าเราจะรู้สึกยังไง มันเหมือนเป็นความทุกข์ใจอย่างนึงที่เราต้องทนกับรู้สึกนี้ ทุกครั้งที่เราจับได้ มันจะมีคำแก้ตัวเยอะแยะมากมายของเขาเต็มไปหมด เขาบอกว่าเพื่อนบ้าง คนรู้จักบ้าง น้องที่รู้จักบ้าง แต่ประเด็นสำคัญคือเขาบอกทุกคนว่าเขาไม่มีใคร เขาไม่มีแฟน แต่ความจริงคือเราล่ะ เราเป็นใครในชีวิตเขา เป็นคนทั่วไปของเขาใช่หรือเปล่า ใจเราแค่อยากให้เขาบอกคนอื่นว่าเขามีแฟนแล้ว แต่มันไม่จำเป็นต้องบอกว่าเป็นเราก็ได้ แค่ให้คนอื่นเขารับรู้ว่าเขาไม่ได้โสด เพราะทุกอย่างมันจะไม่เกินเลยไปกว่านั้น แต่เขาเลือกที่จะปิดเอาไว้ อาจจะพูดอ้อมๆว่าอยู่คนเดียวดีกว่า ยังไม่อยากมีใคร ทำไมเขาไม่พูดตรงๆว่าเขามีแฟนแล้ว เราไม่เคยพูดเรื่องนี้ตรงๆกับเขาว่าเราต้องการแค่เท่านี้ เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลย เราคอยซัพพอร์ตเขาตลอด แต่ทำไมเขายังทำ ใจมันแหลกสลายทุกครั้งที่เราเห็นข้อความที่เขาคุยกับคนอื่น หวานกว่าคำที่คุยกับเราด้วยซ้ำ คำพูดที่เกินกว่าที่ไว้ใช้กับเพื่อน เช่น แก้มน่าจุ๊บจัง กินนี่มั้ยเดี๋ยวป้อน ไม่มีที่นอนมานอนกับกูได้นะ มาหาสิ ไปไหนเดี๋ยวไปด้วย เดี๋ยวไปหานะ และอีกเยอะแยะมากมายที่เรารับไม่ได้และสงสัยว่าคำพวกนี้ไว้ใช้กับเพื่อนจริงๆหรอ มันอาจจะเป็นคำทั่วไปหรือเปล่าแต่ทำไมเรารู้สึกว่ามันไม่ควรเป็นคำทั่วไป มันควรเป็นคำที่ไว้ใช้กับคนรักมากกว่า เราไม่รู้ว่าเราต้องทำยังไง ยุติความสัมพันธ์นี้เลยดีไหม หรือเราต้องทำยังไง เราไม่รู้จริงๆ
คบกันแบบลับๆ
ขอเกริ่นก่อนว่าเรากับแฟนคบกันนานมาก7-8ปีได้แล้วเราทั้งสองคบกันโดยที่ทางฝ่ายเราเพื่อนเราครอบครัวเรารู้หมด แต่ฝ่ายของแฟนเราไม่ใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราทั้งสองเลย มันเลยเป็นช่องโหว่งที่แฟนของเราสามารถบอกใครต่อใครว่าเขาโสดก็ได้ และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ แฟนเราใช้ช่องโหว่งนี้บอกสถานะของเขาว่าเขาโสด เราไม่ตั้งสถานะ ไม่โพสต์ไม่แท็กถึงกัน เขาไม่เคยแคร์เราว่าเราจะรู้สึกยังไง มันเหมือนเป็นความทุกข์ใจอย่างนึงที่เราต้องทนกับรู้สึกนี้ ทุกครั้งที่เราจับได้ มันจะมีคำแก้ตัวเยอะแยะมากมายของเขาเต็มไปหมด เขาบอกว่าเพื่อนบ้าง คนรู้จักบ้าง น้องที่รู้จักบ้าง แต่ประเด็นสำคัญคือเขาบอกทุกคนว่าเขาไม่มีใคร เขาไม่มีแฟน แต่ความจริงคือเราล่ะ เราเป็นใครในชีวิตเขา เป็นคนทั่วไปของเขาใช่หรือเปล่า ใจเราแค่อยากให้เขาบอกคนอื่นว่าเขามีแฟนแล้ว แต่มันไม่จำเป็นต้องบอกว่าเป็นเราก็ได้ แค่ให้คนอื่นเขารับรู้ว่าเขาไม่ได้โสด เพราะทุกอย่างมันจะไม่เกินเลยไปกว่านั้น แต่เขาเลือกที่จะปิดเอาไว้ อาจจะพูดอ้อมๆว่าอยู่คนเดียวดีกว่า ยังไม่อยากมีใคร ทำไมเขาไม่พูดตรงๆว่าเขามีแฟนแล้ว เราไม่เคยพูดเรื่องนี้ตรงๆกับเขาว่าเราต้องการแค่เท่านี้ เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลย เราคอยซัพพอร์ตเขาตลอด แต่ทำไมเขายังทำ ใจมันแหลกสลายทุกครั้งที่เราเห็นข้อความที่เขาคุยกับคนอื่น หวานกว่าคำที่คุยกับเราด้วยซ้ำ คำพูดที่เกินกว่าที่ไว้ใช้กับเพื่อน เช่น แก้มน่าจุ๊บจัง กินนี่มั้ยเดี๋ยวป้อน ไม่มีที่นอนมานอนกับกูได้นะ มาหาสิ ไปไหนเดี๋ยวไปด้วย เดี๋ยวไปหานะ และอีกเยอะแยะมากมายที่เรารับไม่ได้และสงสัยว่าคำพวกนี้ไว้ใช้กับเพื่อนจริงๆหรอ มันอาจจะเป็นคำทั่วไปหรือเปล่าแต่ทำไมเรารู้สึกว่ามันไม่ควรเป็นคำทั่วไป มันควรเป็นคำที่ไว้ใช้กับคนรักมากกว่า เราไม่รู้ว่าเราต้องทำยังไง ยุติความสัมพันธ์นี้เลยดีไหม หรือเราต้องทำยังไง เราไม่รู้จริงๆ