สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ18 เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง แล้วก็จะไม่ค่อยพูดกับใคร แต่จะพูดกับคนที่สนิทจริงๆมากกว่า ตอนขึ้นมอสี่เราได้เข้าไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มนึง ตอนนี้อยู่มอหกก็ยังคบอยู่ ซึ่งเราเป็นคนเดียวที่ไม่ค่อยพูด เงียบเลยก็ว่าได้ เรารู้สึกว่าเราอึดอัดเวลาอยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้ตลอด เราเคยมีปัญหากับเพื่อนในกลุ่มคนนึงจนตัวเองเครียดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เครียดจนร้องไห้เลยค่ะ เราได้รับคำพูดแย่ๆจากเพื่อนคนนั้นเยอะมาก เขาไม่ได้พูดแบบตรงๆนะ เขาพูดแซะเรามากกว่า จนตอนนี้ปัญหานั้นก็ผ่านไป ความสัมพันธ์กับเพื่อนคนนั้นก็ดีขึ้น แต่ก็ยังไม่ได้สนิทกับเพื่อนกลุ่มนั้นอยู่ดี อึดอัดเหมือนเดิม ระแวงกับคำพูดจากเพื่อนมากขึ้น เราคิดมากตลอดเกี่ยวกับเรื่องเพื่อน คิดทุกวัน เครียดก็เครียด คิดจนร้องไห้ รู้สึกว่าตัวเองมักจะเป็นคนสุดท้ายเสมอที่เพื่อนนึกถึง หรือถูกมองข้ามเลยก็ว่าได้ รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเลยค่ะ เวลาเพื่อนให้ทำไรเราก็ทำให้ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่มอสี่แล้ว จนขึ้นมอหก ก็ยังเครียดเรื่องเพื่อนอยู่ค่ะ แต่จากที่อยู่กับกลุ่มนั้นมากขึ้นในเมื่อก่อน ตอนนี้ก็พยายามออกมาอยู่คนเดียวตลอดเลยค่ะ ทำงานคนเดียว ไปไหนคนเดียว มีที่คุยกับเพื่อนคนอื่นในห้องที่ไม่ได้รู้สึกอึดอัดเหมือนกลุ่มเพื่อนที่อยู่ด้วย
จนตอนนี้ก็มีปัญหาครอบครัวเข้ามาพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยมากจนตัวเองเอามาคิดมากอีก รู้สึกว่าตัวเองอ่อนไหวกับคำพูดคนอื่นง่ายมากๆเลยค่ะทั้งพ่อทั้งแม่ ทั้งเพื่อน ทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ คำพูดที่เขาพูดออกมาไม่ได้คิดอะไรแต่เราก็เอามาคิดจนทำให้ตัวเองร้องไห้ตลอด ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นหนักขึ้น คิดนิดเดียวน้ำตาก็ไหลแล้ว นี่ขนาดพิมพ์เล่าให้ฟังน้ำตาก็ไหลออกมาเลยอ่ะค่ะ ทำไงดีก็ไม่รู้......
รู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า...
จนตอนนี้ก็มีปัญหาครอบครัวเข้ามาพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยมากจนตัวเองเอามาคิดมากอีก รู้สึกว่าตัวเองอ่อนไหวกับคำพูดคนอื่นง่ายมากๆเลยค่ะทั้งพ่อทั้งแม่ ทั้งเพื่อน ทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ คำพูดที่เขาพูดออกมาไม่ได้คิดอะไรแต่เราก็เอามาคิดจนทำให้ตัวเองร้องไห้ตลอด ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นหนักขึ้น คิดนิดเดียวน้ำตาก็ไหลแล้ว นี่ขนาดพิมพ์เล่าให้ฟังน้ำตาก็ไหลออกมาเลยอ่ะค่ะ ทำไงดีก็ไม่รู้......