คือเราอะยืมไม้บรรทัดปากาแดงของเพื่อนแล้ว อะ
แล้วมีเพื่อนอีกคน1ยืมต่อจากเราแล้วเราก็บอก
เพื่อนที่เป็นเจ้าของแล้ว เขาก็รับรู้แล้ว ที่นี้อะ
ปากกาแดงหาย เขาก็มาโทษเรา บอกว่าให้หาให้
เจอ ถ้าหาไม่เจอซื้อใหม่ให้ด้วย แล้วเราก็บอกไปว่า
หาไม่เจอเดียวซื้อใหม่ให้
ในใจเราคิดว่า เดียวซื้อใหม่ให้ละกัน ทีนี้มาโวยวาย
หลายรอบใส่เรา เราก็ไม่เข้าใจ คนที่ยืมต่อจากเรา
ละ โดนแค่นิดเดียว ทีนี้หาเจอ
คือมีเพื่อนอีกคนยืมไปโดยที่ไม่ได้บอก นั่นแหละกู
โดนด่าฟรีเลยจ้า คือเวลาโทษเพื่อนอะ
ไม่เข้าใจทำไมเราต้องเจาะเราจงด้วยเป็นแบบนี้หลายรอบละของหายโทษเรา แล้วมันทำให้
ผมโมโหไง ดีนะที่รู้จักควบคุมอารมณ์
เขารู้คนที่เอาไปแล้วเขาก็ไม่ขอโทษเราด้วย
คิดยังไงกับคนแบบนี้ครับ
ตอนเราพิมพ์เราก็โมโหอยู่นะ ก็แบบไม่ต้องสงสัย
ทำไมไม่มีเว้นวรรคเลย
คิดยังไงกับคนประเภทนี้ครับ
แล้วมีเพื่อนอีกคน1ยืมต่อจากเราแล้วเราก็บอก
เพื่อนที่เป็นเจ้าของแล้ว เขาก็รับรู้แล้ว ที่นี้อะ
ปากกาแดงหาย เขาก็มาโทษเรา บอกว่าให้หาให้
เจอ ถ้าหาไม่เจอซื้อใหม่ให้ด้วย แล้วเราก็บอกไปว่า
หาไม่เจอเดียวซื้อใหม่ให้
ในใจเราคิดว่า เดียวซื้อใหม่ให้ละกัน ทีนี้มาโวยวาย
หลายรอบใส่เรา เราก็ไม่เข้าใจ คนที่ยืมต่อจากเรา
ละ โดนแค่นิดเดียว ทีนี้หาเจอ
คือมีเพื่อนอีกคนยืมไปโดยที่ไม่ได้บอก นั่นแหละกู
โดนด่าฟรีเลยจ้า คือเวลาโทษเพื่อนอะ
ไม่เข้าใจทำไมเราต้องเจาะเราจงด้วยเป็นแบบนี้หลายรอบละของหายโทษเรา แล้วมันทำให้
ผมโมโหไง ดีนะที่รู้จักควบคุมอารมณ์
เขารู้คนที่เอาไปแล้วเขาก็ไม่ขอโทษเราด้วย
คิดยังไงกับคนแบบนี้ครับ
ตอนเราพิมพ์เราก็โมโหอยู่นะ ก็แบบไม่ต้องสงสัย
ทำไมไม่มีเว้นวรรคเลย