ขอสรุปเรื่องราวอย่างง่ายเลยนะครับ ศาลตัดสินแบบนี้ถูกไหม
คือเรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนมีลูกด้วย 1 คน
ซึ่งปกติแฟนจะต้องไปทำงานต่างจังหวัด ตั้งแต่ลูกอายุ 2 ขวบ ทำให้เราห่างกันสักพัก จนผมกับแฟนเลิกกันแบบไม่ได้แต่งงานกัน ต่างคนต่างมีใหม่
หลังจากนั้นผมต้องเลี้ยงลูกคนเดียว จนลูกอายุ 7 ขวบ
ตอนลูกจะขึ้น ป.2 แม่ของลูกก็อยากให้ลูกมาเรียนในกรุงเทพ โดยเอาลูกไปไว้ในกรุงเทพให้ญาติเลี้ยง เนื่องจากตัวแม่ทำงานต่างจังหวัดจะเจอลูกได้ก็แค่ ส อา
ส่วนตัวผมนั้นอาชีพอิสระ ก็จะมีเวลารับส่งลูกไปโรงเรียน ซึ่งไม่เห็นด้วยที่จะเอาไปให้คนอื่นเลี้ยง ถึงแม้เราอยู่ต่างจังหวัด เรียนโรงเรียนแถวบ้านเหมือนเดิมก็ได้ไม่เห็นเป็นไร
สรุปทำให้ต้องขึ้นศาล จนมาศาลสุดท้าย
ซึ่งตอนนี้ลูกผมอยู่บ้านนั้นในกรุงเทพมา 3 เดือน ทางฝั่งแม่ไม่ยอมให้เด็กมาหาบ้านผมเลย โทรไปก็ไม่ให้คุยกับเด็กจนถึงวันขึ้นศาล
ในวันตัดสิน ศาลถามเด็กว่าอยากอยู่กับใคร "เด็กตอบว่าอยากอยู่ในกรุงเทพ"
ศาลเลยตัดสินให้เด็กอยู่ฝั่งนั้นโดยไม่ฟังฝ่ายผมเลย หลักฐานการเลี้ยงการเป็นผู้ปกครองโดยชอบธรรมก็มีครบ แต่ศาลไม่ฟัง
คือศาลมีพิรุธหรือว่าทำถูกแล้วครับ
เมื่อศาลตัดสินให้ลูกอยู่กับแม่ โดยที่พ่อเลี้ยงลูกมา 7 ปี ท่านมีความคิดเห็นยังไงครับ?
คือเรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนมีลูกด้วย 1 คน
ซึ่งปกติแฟนจะต้องไปทำงานต่างจังหวัด ตั้งแต่ลูกอายุ 2 ขวบ ทำให้เราห่างกันสักพัก จนผมกับแฟนเลิกกันแบบไม่ได้แต่งงานกัน ต่างคนต่างมีใหม่
หลังจากนั้นผมต้องเลี้ยงลูกคนเดียว จนลูกอายุ 7 ขวบ
ตอนลูกจะขึ้น ป.2 แม่ของลูกก็อยากให้ลูกมาเรียนในกรุงเทพ โดยเอาลูกไปไว้ในกรุงเทพให้ญาติเลี้ยง เนื่องจากตัวแม่ทำงานต่างจังหวัดจะเจอลูกได้ก็แค่ ส อา
ส่วนตัวผมนั้นอาชีพอิสระ ก็จะมีเวลารับส่งลูกไปโรงเรียน ซึ่งไม่เห็นด้วยที่จะเอาไปให้คนอื่นเลี้ยง ถึงแม้เราอยู่ต่างจังหวัด เรียนโรงเรียนแถวบ้านเหมือนเดิมก็ได้ไม่เห็นเป็นไร
สรุปทำให้ต้องขึ้นศาล จนมาศาลสุดท้าย
ซึ่งตอนนี้ลูกผมอยู่บ้านนั้นในกรุงเทพมา 3 เดือน ทางฝั่งแม่ไม่ยอมให้เด็กมาหาบ้านผมเลย โทรไปก็ไม่ให้คุยกับเด็กจนถึงวันขึ้นศาล
ในวันตัดสิน ศาลถามเด็กว่าอยากอยู่กับใคร "เด็กตอบว่าอยากอยู่ในกรุงเทพ"
ศาลเลยตัดสินให้เด็กอยู่ฝั่งนั้นโดยไม่ฟังฝ่ายผมเลย หลักฐานการเลี้ยงการเป็นผู้ปกครองโดยชอบธรรมก็มีครบ แต่ศาลไม่ฟัง
คือศาลมีพิรุธหรือว่าทำถูกแล้วครับ