ผมขอบอกก่อนนะครับว่า ผมแต่งกันมา 4 ปี ก่อนจะคบกันเค้าค่อนข้างจะเหมือนทางแม่ของเขา คือ ขี้หงุดหงิดง่ายเป็นมาตั้งแต่ก่อนคบกันแล้ว ซึ่งครอบครัวทางแฟนผม พ่อกับแม่ไม่คุยกันเลย พ่อค่อนข้างจะขี้เล่นพูดเล่นกับแม่บ่อยและเป็นห่วงแม่อยุ่เสมอแต่ก็จะโดนแม่ด่ากลับมาทุกครั้ง เพราะรำคาญ พอมาถึงคู่ของผม
เหมือนเธอจะรับนิสัยของแม่มาเต็มๆ ก่อนเราคบกันเธอมีลูกติดผู้ชายมา 1 คน ซึ่งบ้านผมไม่ได้ติดใจอะไรเรื่องนี้และเราเข้ากันได้ดี ถือว่าผ่านปีแรกที่เราแต่งงานกันผมก็ได้สร้างครอบครัว และทำธุรกิจส่วนตัวขึ้นพร้อมทำงาน office ไปด้วย ขอผ่านมาถึงปัจจุบันเลยนะครับ ขอพูดข้อดีก่อนของผม อายุ 33
ตอนนี้ผม สร้างครอบครัว บ้านเดี่ยว 1 หลัง 5 ล้านกว่า รถมีกัน 2 คัน3ล้านกว่า หมดภาระแล้ว และมีตัวน้อยของทางผมเองอีก 1 คนเป็น ผญ. ผมจะเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่างภายในบ้าน ค่าบ้าน รถ ช็อป กิน ใช้ ลูก ผมทุกอย่าง นิ่งๆราวๆ 80,000 บาท เกินนี้จะเก็บไว้ลงทุนต่อ เงินเก็บราวๆล้านกว่าๆ
บุหรี่ไม่สูป ผญ.ไม่เที่ยว ทำงานเสร็จกลับบ้าน และผมจะคอยเอาใจใส่แฟนเสมอ ทุกวันสำคัญและวันปกติ ซื้อของให้ให้เงินใช้เวลาเธอไม่พอ จะหอมแก้มเช้าเย็นทุกวัน ทำงานบ้าน รักสัตว์ทุกชนิดหมาจรแมวจรเก็บมาเลี้ยงเองบ้าง หาบ้านให้บ้าง ทำบุญศูนย์สุนัขเเมวจรทุกเดือน 3-5,000
มาถึงข้อเสีย
ผมค่อนข้างง่ายๆสบายๆเลยจะวางของไม่ค่อยเป็นที่เอาสะดวกไว้ก่อน ซึ่งก็โดนบ่นบ่อย
ใจอ่อน ด้วยความที่เรารักสัตว์มากมักขัดกับเค้าในเรื่องนี้ เพราะเค้าจะให้เลี้ยงเท่าที่มีก็พอไม่ต้องหาภาระมาเพิ่ม ไหนจะเสียใจเวลาจากไปอีก
ไหนจะใจอ่อนพวกมายืมตังแล้วไม่ได้คืนแม้จะเป็นญาติทางเธอก็ตาม
ผมมักขี้ลืมประจำเพราะหัวมันจะคิดงานเกือบตลอดเวลาถ้าผมยังทำงานอะไรไม่เสร็จ ก็จะลืมอะไรที่เมียสั่งแล้วไม่ได้ทำ ก็จะโดนราวๆเหมือนมีลูกอีกคน -_-"
มาถึงปัญหาแล้วนะครับ
เธอไม่เคยสนใจอะไรเลยแม้แต่คำพูดและการกระทำ
ผมแสดงความรักต่อเธอทุกวัน บางวันก็ทำท่ารำคาญใส่ บางวันก็ตัดบทไม่คุยด้วย
ผมไปทำงาน ตจว. ก็โดนบ่น และทุกครั้งที่ทะเลาะ คำพูดรุนแรงบั่นทอนจิตใจมาก
บางครั้งแค่ออกไปซื้อของแปปเดี๋ยวลืมบอกเค้านี่บ้านเกือบแตกมาแล้ว ทำให้ผมทำอะไรในบ้านค่อนข้างอึดอัดมากเหมือนว่าเราจะลืมอะไรรึป่าว แล้วเค้าเรียกเราจะได้ยินไหม หูนี่หลอนมากๆถ้าเกิดเรียกแล้วไม่ได้ยิน บางทีเค้าทำอะไรดังๆแล้วก็มาคุยกับเราพอเราไม่ได้ยินถามบ่อยๆหาว่าเราไม่สนใจ ทะเลาะเงียบไป2-3 วันสุดท้ายผมต้องง้อทุกครั้ง จนผมรู้สึกกำลังใจผม มันอยุ่ที่ไหน คำพูดดีๆ รึการแสดงออกดีๆจะมีต่อเมื่อเค้าได้รับอะไรจากผมเท่านั้นและมันก็แค่แปปเดียวแค่ช่วงนั้น นอกนั้นก็หงุดหงิดเหมือนเดิม
ไหนจะเรื่องกินข้าว คือเมื่อก่อนผมสูง170 หนัก 65 ไม่ได้อวยแต่ก็หน้าตาดีเลยประมาณนึง เดือนมหาลัย
วกมากินข้าว คือ ต้องกินพร้อมกันทุกครั้ง เกิดวันไหนกินตอนเย็นไปก่อนเธอ กลับมาถึงบ้านก็ต้องกินกับเธออีกไม่งั้นงอนไม่คุย และมันก็เป็นแบบนี้เกือบทุกมื้อ ถ้าผมกินอะไรไปก่อนยังไงก็ต้องมากินกับเธออีกรอบ จนตอนนี้ผมหนัก 88 สูง 170 ซึ่งแบบว่าเปลี่ยนไปเยอะเสียความมั่นใจไปเลยและผมก็คิดว่ามันไม่ok เลยที่ผมตามใจอะไรเธอทุกอย่างจนตอนนี้ผมเหมือนเป็นคนรับอารมณ์เธอทุกอย่าง ทุกข์อยุ่คนเดียว
ส่วนเรื่องบนเตียงตั้งแต่อ้วนปีท้ายๆนราก็แทบไม่ให้ยุ่งด้วยเลย ทำอะไรก็รำคาญจนผมแทบไม่เหลือกำลังใจอะไรแล้วบางทีอยากจบอยู่กับลูกสาวแค่ 2คนพอแค่นั้นถ้าเค้าไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงนิสัยอะไรบ้างเลยครับ
ภรรยาของคุณเป็นแบบนี้ไหม แล้วถ้าเจอแบบผมจะทำอย่างไร
เหมือนเธอจะรับนิสัยของแม่มาเต็มๆ ก่อนเราคบกันเธอมีลูกติดผู้ชายมา 1 คน ซึ่งบ้านผมไม่ได้ติดใจอะไรเรื่องนี้และเราเข้ากันได้ดี ถือว่าผ่านปีแรกที่เราแต่งงานกันผมก็ได้สร้างครอบครัว และทำธุรกิจส่วนตัวขึ้นพร้อมทำงาน office ไปด้วย ขอผ่านมาถึงปัจจุบันเลยนะครับ ขอพูดข้อดีก่อนของผม อายุ 33
ตอนนี้ผม สร้างครอบครัว บ้านเดี่ยว 1 หลัง 5 ล้านกว่า รถมีกัน 2 คัน3ล้านกว่า หมดภาระแล้ว และมีตัวน้อยของทางผมเองอีก 1 คนเป็น ผญ. ผมจะเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่างภายในบ้าน ค่าบ้าน รถ ช็อป กิน ใช้ ลูก ผมทุกอย่าง นิ่งๆราวๆ 80,000 บาท เกินนี้จะเก็บไว้ลงทุนต่อ เงินเก็บราวๆล้านกว่าๆ
บุหรี่ไม่สูป ผญ.ไม่เที่ยว ทำงานเสร็จกลับบ้าน และผมจะคอยเอาใจใส่แฟนเสมอ ทุกวันสำคัญและวันปกติ ซื้อของให้ให้เงินใช้เวลาเธอไม่พอ จะหอมแก้มเช้าเย็นทุกวัน ทำงานบ้าน รักสัตว์ทุกชนิดหมาจรแมวจรเก็บมาเลี้ยงเองบ้าง หาบ้านให้บ้าง ทำบุญศูนย์สุนัขเเมวจรทุกเดือน 3-5,000
มาถึงข้อเสีย
ผมค่อนข้างง่ายๆสบายๆเลยจะวางของไม่ค่อยเป็นที่เอาสะดวกไว้ก่อน ซึ่งก็โดนบ่นบ่อย
ใจอ่อน ด้วยความที่เรารักสัตว์มากมักขัดกับเค้าในเรื่องนี้ เพราะเค้าจะให้เลี้ยงเท่าที่มีก็พอไม่ต้องหาภาระมาเพิ่ม ไหนจะเสียใจเวลาจากไปอีก
ไหนจะใจอ่อนพวกมายืมตังแล้วไม่ได้คืนแม้จะเป็นญาติทางเธอก็ตาม
ผมมักขี้ลืมประจำเพราะหัวมันจะคิดงานเกือบตลอดเวลาถ้าผมยังทำงานอะไรไม่เสร็จ ก็จะลืมอะไรที่เมียสั่งแล้วไม่ได้ทำ ก็จะโดนราวๆเหมือนมีลูกอีกคน -_-"
มาถึงปัญหาแล้วนะครับ
เธอไม่เคยสนใจอะไรเลยแม้แต่คำพูดและการกระทำ
ผมแสดงความรักต่อเธอทุกวัน บางวันก็ทำท่ารำคาญใส่ บางวันก็ตัดบทไม่คุยด้วย
ผมไปทำงาน ตจว. ก็โดนบ่น และทุกครั้งที่ทะเลาะ คำพูดรุนแรงบั่นทอนจิตใจมาก
บางครั้งแค่ออกไปซื้อของแปปเดี๋ยวลืมบอกเค้านี่บ้านเกือบแตกมาแล้ว ทำให้ผมทำอะไรในบ้านค่อนข้างอึดอัดมากเหมือนว่าเราจะลืมอะไรรึป่าว แล้วเค้าเรียกเราจะได้ยินไหม หูนี่หลอนมากๆถ้าเกิดเรียกแล้วไม่ได้ยิน บางทีเค้าทำอะไรดังๆแล้วก็มาคุยกับเราพอเราไม่ได้ยินถามบ่อยๆหาว่าเราไม่สนใจ ทะเลาะเงียบไป2-3 วันสุดท้ายผมต้องง้อทุกครั้ง จนผมรู้สึกกำลังใจผม มันอยุ่ที่ไหน คำพูดดีๆ รึการแสดงออกดีๆจะมีต่อเมื่อเค้าได้รับอะไรจากผมเท่านั้นและมันก็แค่แปปเดียวแค่ช่วงนั้น นอกนั้นก็หงุดหงิดเหมือนเดิม
ไหนจะเรื่องกินข้าว คือเมื่อก่อนผมสูง170 หนัก 65 ไม่ได้อวยแต่ก็หน้าตาดีเลยประมาณนึง เดือนมหาลัย
วกมากินข้าว คือ ต้องกินพร้อมกันทุกครั้ง เกิดวันไหนกินตอนเย็นไปก่อนเธอ กลับมาถึงบ้านก็ต้องกินกับเธออีกไม่งั้นงอนไม่คุย และมันก็เป็นแบบนี้เกือบทุกมื้อ ถ้าผมกินอะไรไปก่อนยังไงก็ต้องมากินกับเธออีกรอบ จนตอนนี้ผมหนัก 88 สูง 170 ซึ่งแบบว่าเปลี่ยนไปเยอะเสียความมั่นใจไปเลยและผมก็คิดว่ามันไม่ok เลยที่ผมตามใจอะไรเธอทุกอย่างจนตอนนี้ผมเหมือนเป็นคนรับอารมณ์เธอทุกอย่าง ทุกข์อยุ่คนเดียว
ส่วนเรื่องบนเตียงตั้งแต่อ้วนปีท้ายๆนราก็แทบไม่ให้ยุ่งด้วยเลย ทำอะไรก็รำคาญจนผมแทบไม่เหลือกำลังใจอะไรแล้วบางทีอยากจบอยู่กับลูกสาวแค่ 2คนพอแค่นั้นถ้าเค้าไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงนิสัยอะไรบ้างเลยครับ