สวัสดีชาวพันทิปทุกคนนะคะ คือเรื่องนี้เราคาใจมาได้ครึ่งปีแล้วค่ะ แต่ไม่รู้จะหาทางออกยังไงดี มันเลือกไม่ถูกค่ะ
ขอเล่าเรื่องของเราก่อนนะคะ คือ เราชอบคนๆหนึ่งที่เขาอายุห่างกับเราก็ในระดับหนึ่งเลยค่ะ ประมาณ ถ้าเราเป็นเด็กม.4 เขาก็คือทำงานมาสักพักแล้วอ่ะค่ะ เอาง่ายๆคือเขาเป็นครูอ่ะค่ะ เรื่องที่เราชอบเขา เขาก็รู้ค่ะเพราะเราเดินไปบอกเอง ทุกอย่างตั้งแต่ช่วงแรกๆก็เรื่อยๆค่ะ มีทั้งดีทั้งไม่ดีปะปนกันไป
แต่ทีนี้คือ ปัญหามันเริ่มมาตอนเราขึ้นมหาวิทยาลัยตอนปี 60 ค่ะ เรารู้สึกว่าอะไรๆมันเริ่มคงที่ ไม่หวือหวาดังแต่ก่อน ซึ่งเราก็ไม่ได้ mind อะไรตรงนี้ เพราะคิดว่ามันคือเรื่องปกติของคนที่รักกันมาสักพักมันจะมีจุดอิ่มตัว(คือคนที่ชอบไม่ใช่คนแรกค่ะ เป็นคนที่ 2 แล้ว) แถมเราก็นิยามไว้ว่า"รักคือสิ่งที่ขับเคลื่อนด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกันทั้งสองฝ่าย" ทำให้เราไม่ได้สนเรื่องความสัมพันธ์ที่มันอิ่มตัวเลยเพราะเวลามีอะไรก็คุยด้วยเหตุและผลตลอด ประกอบกับเราเป็นคนที่ทุ่มเทกับงาน กับการเรียนแบบหนักมากๆแบบพวกอัจฉริยะเรียนหนักขนาดไหนเราหนักกว่าอีกน่ะค่ะ แต่ที่ผ่านมาก็ไม่เคยบกพร่องเรื่องการเอาใจใส่คนที่ชอบเลย(ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ดีนะคะ เขาดีค่ะ ดีมากๆด้วย เอาใจใส่ดีมากๆ เข้าใจเราดี)
จนกระทั่ง เดือนมิ.ย. 63 ที่ผ่านมา เรามีเรื่องผิดใจกับเขานิดหน่อย แต่สำหรับเราคือมันก็รุนแรงระดับนึง เพราะเราตั้งใจว่าจะไม่ให้เกิดการผิดใจกันรุนแรงเหมือนคนแรกอีก แบบ ตั้งใจมากๆเลยค่ะว่าจะพยายามไม่ให้มันเกิดขึ้นมา ณ ตอนนั้นเราตัดสินใจว่า เราจะจบเรื่องนี้ลง และทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาตลอดตั้งแต่ปี 57 ที่เราไปบอกชอบเขาเลย ประกอบกับสถานะของตัวเราและเขามันต่างกัน เขาก็กำลังเจริญในหน้าที่การงาน ได้เลื่อนขั้นไประดับบริหาร ส่วนเราก็กำลังจะเรียนจบปริญญาตรี และแพลนต่อโททันทีที่จบเพื่อเป็นนักวิชาการในมหาวิทยาลัย เรามองว่าการที่มีเราอยู่ ณ ตอนนี้ เหมือนเราเป็นตัวถ่วงแปลกๆน่ะค่ะ เอาตรงๆเลยคือเราไม่เคยคิดว่าเขาคือตัวปัญหา ไม่เคยคิดว่าเขาคือคนที่ไม่ดีมาตลอด เพราะทุกครั้งที่มีเรื่องไม่ค่อยจะดีสาเหตุก็มาจากเราทั้งนั้น เราเกรงว่าถ้ามันยังค้างคาแบบนี้จะกระทบกับเขามากน้อยแค่ไหน กับตัวเราน่ะไม่เท่าไหร่ เราพอจัดการได้ค่ะ แต่ถ้ากับเขาล่ะ ที่ต้องมารับผิดชอบกับเรื่องที่ไม่ได้เป็นคนก่อ แถมคนรอบข้างก็จะมองไม่ค่อยดีอีก เราห่วงสถานะและหน้าตาทางสังคมของเขามากๆค่ะ อยากเห็นเขาไปได้ดียิ่งขึ้นมากกว่านี้
เราได้กำหนดวันที่จะจบเรื่องทุกอย่างลงไว้ที่เดือนมกราคม ปี 2565 ในช่วงวันรับปริญญา(เรารับปี 65 ค่ะ) และกำหนดสองตัวเลือกหลักๆไว้ค่ะ คือ
1. กลับไปขอโทษเขา แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนจะผิดใจกัน
2. กลับไปขอโทษเหมือนกัน และขอจบเรื่องทุกอย่างให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
เราลังเลว่าจะเลือกอะไรดีค่ะ เลยอยากถามความเห็นว่า ระหว่าง 2 ข้อนี้ เราควรเลือกอะไรดี หรือเราควรทำอย่างอื่น เราตัดสินใจได้ค่อนข้างช้ากับเรื่องแบบนี้ค่ะ โดยเฉพาะกับคนที่รักแบบ มากๆไปแล้ว และสนิทกันมานานพอสมควร
เราควรไปต่อหรือหยุดแค่นี้ดีคะ
ขอเล่าเรื่องของเราก่อนนะคะ คือ เราชอบคนๆหนึ่งที่เขาอายุห่างกับเราก็ในระดับหนึ่งเลยค่ะ ประมาณ ถ้าเราเป็นเด็กม.4 เขาก็คือทำงานมาสักพักแล้วอ่ะค่ะ เอาง่ายๆคือเขาเป็นครูอ่ะค่ะ เรื่องที่เราชอบเขา เขาก็รู้ค่ะเพราะเราเดินไปบอกเอง ทุกอย่างตั้งแต่ช่วงแรกๆก็เรื่อยๆค่ะ มีทั้งดีทั้งไม่ดีปะปนกันไป
แต่ทีนี้คือ ปัญหามันเริ่มมาตอนเราขึ้นมหาวิทยาลัยตอนปี 60 ค่ะ เรารู้สึกว่าอะไรๆมันเริ่มคงที่ ไม่หวือหวาดังแต่ก่อน ซึ่งเราก็ไม่ได้ mind อะไรตรงนี้ เพราะคิดว่ามันคือเรื่องปกติของคนที่รักกันมาสักพักมันจะมีจุดอิ่มตัว(คือคนที่ชอบไม่ใช่คนแรกค่ะ เป็นคนที่ 2 แล้ว) แถมเราก็นิยามไว้ว่า"รักคือสิ่งที่ขับเคลื่อนด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกันทั้งสองฝ่าย" ทำให้เราไม่ได้สนเรื่องความสัมพันธ์ที่มันอิ่มตัวเลยเพราะเวลามีอะไรก็คุยด้วยเหตุและผลตลอด ประกอบกับเราเป็นคนที่ทุ่มเทกับงาน กับการเรียนแบบหนักมากๆแบบพวกอัจฉริยะเรียนหนักขนาดไหนเราหนักกว่าอีกน่ะค่ะ แต่ที่ผ่านมาก็ไม่เคยบกพร่องเรื่องการเอาใจใส่คนที่ชอบเลย(ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ดีนะคะ เขาดีค่ะ ดีมากๆด้วย เอาใจใส่ดีมากๆ เข้าใจเราดี)
จนกระทั่ง เดือนมิ.ย. 63 ที่ผ่านมา เรามีเรื่องผิดใจกับเขานิดหน่อย แต่สำหรับเราคือมันก็รุนแรงระดับนึง เพราะเราตั้งใจว่าจะไม่ให้เกิดการผิดใจกันรุนแรงเหมือนคนแรกอีก แบบ ตั้งใจมากๆเลยค่ะว่าจะพยายามไม่ให้มันเกิดขึ้นมา ณ ตอนนั้นเราตัดสินใจว่า เราจะจบเรื่องนี้ลง และทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาตลอดตั้งแต่ปี 57 ที่เราไปบอกชอบเขาเลย ประกอบกับสถานะของตัวเราและเขามันต่างกัน เขาก็กำลังเจริญในหน้าที่การงาน ได้เลื่อนขั้นไประดับบริหาร ส่วนเราก็กำลังจะเรียนจบปริญญาตรี และแพลนต่อโททันทีที่จบเพื่อเป็นนักวิชาการในมหาวิทยาลัย เรามองว่าการที่มีเราอยู่ ณ ตอนนี้ เหมือนเราเป็นตัวถ่วงแปลกๆน่ะค่ะ เอาตรงๆเลยคือเราไม่เคยคิดว่าเขาคือตัวปัญหา ไม่เคยคิดว่าเขาคือคนที่ไม่ดีมาตลอด เพราะทุกครั้งที่มีเรื่องไม่ค่อยจะดีสาเหตุก็มาจากเราทั้งนั้น เราเกรงว่าถ้ามันยังค้างคาแบบนี้จะกระทบกับเขามากน้อยแค่ไหน กับตัวเราน่ะไม่เท่าไหร่ เราพอจัดการได้ค่ะ แต่ถ้ากับเขาล่ะ ที่ต้องมารับผิดชอบกับเรื่องที่ไม่ได้เป็นคนก่อ แถมคนรอบข้างก็จะมองไม่ค่อยดีอีก เราห่วงสถานะและหน้าตาทางสังคมของเขามากๆค่ะ อยากเห็นเขาไปได้ดียิ่งขึ้นมากกว่านี้
เราได้กำหนดวันที่จะจบเรื่องทุกอย่างลงไว้ที่เดือนมกราคม ปี 2565 ในช่วงวันรับปริญญา(เรารับปี 65 ค่ะ) และกำหนดสองตัวเลือกหลักๆไว้ค่ะ คือ
1. กลับไปขอโทษเขา แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนจะผิดใจกัน
2. กลับไปขอโทษเหมือนกัน และขอจบเรื่องทุกอย่างให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
เราลังเลว่าจะเลือกอะไรดีค่ะ เลยอยากถามความเห็นว่า ระหว่าง 2 ข้อนี้ เราควรเลือกอะไรดี หรือเราควรทำอย่างอื่น เราตัดสินใจได้ค่อนข้างช้ากับเรื่องแบบนี้ค่ะ โดยเฉพาะกับคนที่รักแบบ มากๆไปแล้ว และสนิทกันมานานพอสมควร