หนูพึ่งเรียนจบมัธยมปลาย ไม่เคยมากรุงเทพไม่เคยมาอยู่คนเดียวแบบนี้เลย หนูตัดสินใจออกจากอกแม่มาอยู่เองทำงานหาเงินเอง มันเหนื่อยสุดๆเลยค่ะ บวกกับที่พยายามหาเวลาอ่านหนังสือด้วยเพื่อที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยในปีหน้า เงินเดือนแทบไม่พอใช้ ไม่กล้าบอกที่บ้านกลัวจะเป็นห่วง แถมที่ทำงานก็ยังเป็นปัญหาอีก แต่เป็นปัญหาที่ตัวหนูเองค่ะ หนูคิดว่าหนูเป็นคนอ่อนแอมาก ร้องไห้ง่าย แค่พี่มี่ทำงานดุนิดหน่อยก็ร้องไห้แล้ว เหนื่ิอยมากๆก็แอบมาร้องไห้ เข้าใจอะไรยาก ซุ่มซ่าม มีหลายครั้งที่พี่ที่ทำงานที่เป็นผู้ชายว่าเราโก๊ะ แล้วก็พากันหัวเราะเราหรือไม่ก็เรียกว่าเปิ่น เราก็ไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่ก็ไม่ได้ถาม กลับมาบจากที่ทำงานมาก็หลับเลยเพราะเหนื่อยมาก ตื่นอีกทีก็ใกล้จะเข้างานอีกรอบแล้ว แต่หนูหัวเราะเก่งนะคะเส้นตื้น แต่เหมือนยิ่งหัวเราะเก่งก็ร้องไห้เก่งด้วยเหมือนกัน ยืนด้วยขาของตัวเองแล้วก็อยากจะเข้มแข็ง แต่ทุกวันนี้มันมีแต่เหนื่อยกับทุกข์ อยากเลี้ยงสุนัขไว้เป็นเพื่อนแต่หอก็เล็กเกินไปอีก
ออกมาใช้ชีวิตเองยังไงให้รอดและมีความสุขที่สุดคะ