เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเป็นคนโกรธง่ายแล้วก็คิดมากค่ะ แต่มันก็ต้องข่มอารมณ์เอาไว้ เพราะเพื่อนมีน้อยมาก
ในห้องมีเพื่อนของเราจริงๆ7คนค่ะ
A=เป็นคนที่พูดตรง นางเป็นคนต่างชาติ พูดอะไรตรงๆไม่อ้อม แบบ
จัง หรือพูดกับตัวเองว่าเค้าโง่จะตาย แต่คำพวกนี้ในห้องก็ไม่ไม่ได้คิดมาก เพราะนางเสแสร้งไม่เป็น ไม่เคยโกหกเลย ใครขออะไรก็ให้ยืม เรียนเก่งกีฬาเก่ง แต่ชอบคิดลบว่าแบบตกแน่เลย 0แน่เลยทั้งๆที่ตัวเองเก่งที่สุดในห้อง มันเลยดูเหมือนทุบเพื่อนย้อนหลัง
B=เป็นไม่สบอารมณ์ง่ายๆ ชอบตีเพื้อนแบบไม่คิดอะไร(มือหนักมาก) แต่ก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆคนนึงเลย มีความเป็นหัวหน้า แต่นั้นแหละ เลยทำให้รับฟังความคิดเห็นที่จัดกับตัวเองยากหน่อย
C=(สนิทกับB)เป็นคนน่ารักนะ พูดหยาบได้ เก่งระดับกลางๆ แต่หัวเสียง่าย ชอบขัดอารมณ์กับบีจนโกรธกัน
D=เป็นผู้ใหญ่ที่สุด คุยสนุกดี แต่กับเราก็ไม่เท่าไหร่ พูดกันแค่จำเป็นเพราะเราไฝเคมีต่างกันด้วย แต่รวมๆคือโคตรดี
E=คนนี้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาล ไม่ได้สนิทมากแต่ก็หยาบด้วยได้ดีสุด มองตาก็รู้ใจกันแต่หลังๆไม่ค่อยได้คุยเพราะไปสนิทกับดีแล้ว
F=เป็นตุ๊ดที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ ขำนิดๆ แต่นางชอบพูดห้วนๆ ยังไงอ่ะ ฟังแล้วขัดใจคนสุภาพ แต่นางดันเคมีตรงกับเราซะได้ หน้านางจะนิ่งๆ มองธรรมดาคนอื่นก็เข้าใจผิดว่ามองจิกได้
G=นางคนนี้ธรรมดาทุกอย่าง อยู่ได้ทุกที่กับทุกคนจริงๆ ไม่มีปัญหาใดๆ
แนะนำกันจนพอแล้วเข้าเรื่องเลยดีกว่า
เราเป็นคนที่ขาดเพื่อนไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ติดเพื่อนอ่ะ แบบเรารู้ว่าคนนี้เป็นเพื่อนนะคุยรู้เรื่อง มีไว้ถามงานหรือถามเกี่ยวกิจกรรม (คุยเรื่องผู้) แค่นั้นพอ
แต่บางที่เราก็เหงาแปลก แบบเพื่อนบางคนชอบชวนไปเข้าห้องน้ำตอนเพื่อนอรกคนไม่ว่าง แต่พอเราชวนบ้างดันไม่เคยว่างเลย
เราเลยไปคุยกับเอ ซึ่งเอไม่เคยแคร์อะไรอยู่แล้ว ไปไหนไปคนเดียว นางก็ชอบบอกว่าไม่ต้องไปสนใจหรอกเค้าไม่ไปกับเรา เราก็อยู่คนเดียวได้
แต่แบบว่าสำหรับเราเนี่ย เอดูไม่สนใจคนจริงๆนะ แต่คนสนใจเอมากเพราะเอเป็นคนที่เก่งแทบทุกอย่างดังมากในโรงเรียน ใครๆก็เข้ามาคุยด้วย
ไม่เหมือนเราที่เวลาเพื่อนคุยกับรุ่นพี่ก็ทำได้แค่ยิ้มเพราะไม่ได้สนิทกัน จนบางทีถ้ามันนานเราก็จะเดินออกมาก่อนเพราะเกรงใจกลัวจะอึดอัด
โดยส่วนตัวเราเป็นคนขี้เกรงใจ เวลาจะถามอะไรครูก็ต้องคิดก่อนว่า เค้าว่างรึป่างคาบนี้เค้าสอนมั้ย รึเค้าตรวจงานรึป่าว
ชอบคิดแะไรก่อนพูดมากๆ หมายถึงคิดมากๆแล้วค่อยพูดจนบางครั้งก็คิดเยอะไปจนบางครั้งก็พูดไม่ทัน เช่น อยากยืมงานเพื่อนแต่ก็กลัวว่าจะพูดอะไรที่มันดูสิ่งเกินไป คำนี้จะทำให้เค้ารำคาญมั้ยหรือยังไง จนหันมาอกทีเค้าก็หายไปแล้ว
แถมล่าสุดที่ปวดหัวมากคือเพื่อนในห้องเสียงดังแล้วเราก็นั่งคิดว่าควรใช้คำยังไงดีให้เพื่อนเงียบ หรือเพื่อนไม่หัวเราะ(เจอบ่อย) 30นาทีผ่านไปก็ตัดสินใจได้ว่าเดินไปหาที่นั่งตรงระเบียงง่ายกว่า เลยเดินออกไปเลย งงมาก คิดตั้งนานก็ทำไฝอะไรไม่ได้
เดี๋ยวแล้วมันเกี่ยวอะไรกับหัวข้อน่ะหรอ นั้นแหละเพราะเราคิดมากบวกกับเพื่อนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ เวลาเพื่อนพูดแรงๆใส่ หรือทำอะไรผิด ก็ได้แต่เก็บไว้ โกรธแค่ไหนหรืออยากทำกลับแค่ไหนก็ได้แต่หัวเราะแล้วก็ยิ้มให้
ความรู้สึกเหมือนมันจะระเบิดออกตลอดเวลาจนสงสัยว่าเราเป็นคนดีหรือคือคิดร้ายแล้วเห็บกดแค่นั้น?
ขอบคุณที่อ่านก็ได้ ต้องขอโทษกับคำว่าแบบที่เยอะไหน่อบนะคะ แบบว่าเราเป็นคนที่พูดอะไรก็ต้องแบบตามท้ายเพื่อไม่ให้เข้าใจผิดน่ะค่ะ
อยากจะเลิกแสร้งยิ้มทำไงดี?
ในห้องมีเพื่อนของเราจริงๆ7คนค่ะ
A=เป็นคนที่พูดตรง นางเป็นคนต่างชาติ พูดอะไรตรงๆไม่อ้อม แบบ
B=เป็นไม่สบอารมณ์ง่ายๆ ชอบตีเพื้อนแบบไม่คิดอะไร(มือหนักมาก) แต่ก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆคนนึงเลย มีความเป็นหัวหน้า แต่นั้นแหละ เลยทำให้รับฟังความคิดเห็นที่จัดกับตัวเองยากหน่อย
C=(สนิทกับB)เป็นคนน่ารักนะ พูดหยาบได้ เก่งระดับกลางๆ แต่หัวเสียง่าย ชอบขัดอารมณ์กับบีจนโกรธกัน
D=เป็นผู้ใหญ่ที่สุด คุยสนุกดี แต่กับเราก็ไม่เท่าไหร่ พูดกันแค่จำเป็นเพราะเราไฝเคมีต่างกันด้วย แต่รวมๆคือโคตรดี
E=คนนี้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาล ไม่ได้สนิทมากแต่ก็หยาบด้วยได้ดีสุด มองตาก็รู้ใจกันแต่หลังๆไม่ค่อยได้คุยเพราะไปสนิทกับดีแล้ว
F=เป็นตุ๊ดที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ ขำนิดๆ แต่นางชอบพูดห้วนๆ ยังไงอ่ะ ฟังแล้วขัดใจคนสุภาพ แต่นางดันเคมีตรงกับเราซะได้ หน้านางจะนิ่งๆ มองธรรมดาคนอื่นก็เข้าใจผิดว่ามองจิกได้
G=นางคนนี้ธรรมดาทุกอย่าง อยู่ได้ทุกที่กับทุกคนจริงๆ ไม่มีปัญหาใดๆ
แนะนำกันจนพอแล้วเข้าเรื่องเลยดีกว่า
เราเป็นคนที่ขาดเพื่อนไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ติดเพื่อนอ่ะ แบบเรารู้ว่าคนนี้เป็นเพื่อนนะคุยรู้เรื่อง มีไว้ถามงานหรือถามเกี่ยวกิจกรรม (คุยเรื่องผู้) แค่นั้นพอ
แต่บางที่เราก็เหงาแปลก แบบเพื่อนบางคนชอบชวนไปเข้าห้องน้ำตอนเพื่อนอรกคนไม่ว่าง แต่พอเราชวนบ้างดันไม่เคยว่างเลย
เราเลยไปคุยกับเอ ซึ่งเอไม่เคยแคร์อะไรอยู่แล้ว ไปไหนไปคนเดียว นางก็ชอบบอกว่าไม่ต้องไปสนใจหรอกเค้าไม่ไปกับเรา เราก็อยู่คนเดียวได้
แต่แบบว่าสำหรับเราเนี่ย เอดูไม่สนใจคนจริงๆนะ แต่คนสนใจเอมากเพราะเอเป็นคนที่เก่งแทบทุกอย่างดังมากในโรงเรียน ใครๆก็เข้ามาคุยด้วย
ไม่เหมือนเราที่เวลาเพื่อนคุยกับรุ่นพี่ก็ทำได้แค่ยิ้มเพราะไม่ได้สนิทกัน จนบางทีถ้ามันนานเราก็จะเดินออกมาก่อนเพราะเกรงใจกลัวจะอึดอัด
โดยส่วนตัวเราเป็นคนขี้เกรงใจ เวลาจะถามอะไรครูก็ต้องคิดก่อนว่า เค้าว่างรึป่างคาบนี้เค้าสอนมั้ย รึเค้าตรวจงานรึป่าว
ชอบคิดแะไรก่อนพูดมากๆ หมายถึงคิดมากๆแล้วค่อยพูดจนบางครั้งก็คิดเยอะไปจนบางครั้งก็พูดไม่ทัน เช่น อยากยืมงานเพื่อนแต่ก็กลัวว่าจะพูดอะไรที่มันดูสิ่งเกินไป คำนี้จะทำให้เค้ารำคาญมั้ยหรือยังไง จนหันมาอกทีเค้าก็หายไปแล้ว
แถมล่าสุดที่ปวดหัวมากคือเพื่อนในห้องเสียงดังแล้วเราก็นั่งคิดว่าควรใช้คำยังไงดีให้เพื่อนเงียบ หรือเพื่อนไม่หัวเราะ(เจอบ่อย) 30นาทีผ่านไปก็ตัดสินใจได้ว่าเดินไปหาที่นั่งตรงระเบียงง่ายกว่า เลยเดินออกไปเลย งงมาก คิดตั้งนานก็ทำไฝอะไรไม่ได้
เดี๋ยวแล้วมันเกี่ยวอะไรกับหัวข้อน่ะหรอ นั้นแหละเพราะเราคิดมากบวกกับเพื่อนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ เวลาเพื่อนพูดแรงๆใส่ หรือทำอะไรผิด ก็ได้แต่เก็บไว้ โกรธแค่ไหนหรืออยากทำกลับแค่ไหนก็ได้แต่หัวเราะแล้วก็ยิ้มให้
ความรู้สึกเหมือนมันจะระเบิดออกตลอดเวลาจนสงสัยว่าเราเป็นคนดีหรือคือคิดร้ายแล้วเห็บกดแค่นั้น?
ขอบคุณที่อ่านก็ได้ ต้องขอโทษกับคำว่าแบบที่เยอะไหน่อบนะคะ แบบว่าเราเป็นคนที่พูดอะไรก็ต้องแบบตามท้ายเพื่อไม่ให้เข้าใจผิดน่ะค่ะ