No.๑๑ บันทึกการเดินทาง พังงา - ภูเก็ต (นางชี – ทิ้งตะวัน)

๑.หน้าหนาว – ลมหนาว

      เนื่องจากสถานการณ์โควิด ทำให้สายการบินทั้งในประเทศและนอกประเทศทุกสายการบิน ถูกเลื่อนเที่ยวบินออกไป การจับจองตั๋วข้ามปีตั้งแต่ต้นฤดูหนาวปีที่แล้ว ด้วยโปรโมชั่นสุดเดือดตั๋วเดินทางไป-กลับด้วยมูลค่าเพียงสี่ร้อยบาทนิด ๆ เมื่อรวมภาษีแล้ว เราเลือกสายการบินยอดนิยมที่เจ้าหน้าที่มีชุดสีแดงบนเครื่องให้บริการ ก็ถูกเลื่อนจากแผนฤดูร้อนในช่วงของต้นปี กลายมาเป็นปลายฤดูฝนแต่มีลมหนาวในช่วงปลายปีแทน
 
๒.สวัสดีปักษ์ใต้

“สวัสดีครับท่านผู้โดยสาร ผมกัปตัน...ขณะนี้ท่านอยู่สูงจากพื้นดินประมาณ สามหมื่นหกพันฟุต หรือประมาณ สิบเอ็ดกิโลเมตร สายการบินแอร์เอเชียมุ่งหน้าสนามบินภูเก็ต จะถึงในอีก ๒๐ นาที อุณหภูมิภาคพื้นดินประมาณ ๒๗ องศาเซลเซียส อากาศดีกำลังสบายเลยนะครับ”..... เสียงนุ่มทุ้มดังผ่านลำโพงก่อนเครื่องจะ landing ก่อนเวลาที่ตารางกำหนด ๑๕ นาที มาถึงยังสถานที่ที่ไม่ได้มาเยี่ยมเยียนเสียนาน

“บริการอันดับ 1 ต้นรถเช่าภูเก็ต” รถเช่าที่ได้รับการบอกต่อมาจากสหายของเพื่อนร่วมทริปในครั้งนี้ ที่เราเลือกใช้บริการ ๑,๒๐๐ บาท เป็นสิ่งที่เราต้องจ่ายในช่วงเทศกาล และเพียง ๘๐๐ บาทในช่วงเวลาวันทั่ว ๆ ไป (ถ้าเจ้าของมาเห็นครั้งต่อไปขอส่วนลดด้วยนะครับ) แลกกับ vios ปี ๑๔ ที่จะพาเราไปยังจุดหมายแบบสบาย ๆ ไม่ต้องร้อน ไม่ต้องเปียก (หากอยู่ในรถ)

๓.สุสานทะเลรัก

      เมืองภูเก็ตยังคงเหมือนเดิม ไม่ได้แตกต่างไปจากการมาเยือนครั้งก่อนเท่าไหร่นัก แต่ก็นับว่าแปลกตาไปมากอยู่พอสมควร สถานที่แรกที่จะต้องผ่าน ก่อนไปยังจุดหมายหลักในแผนที่วางไว้ สะพานเชื่อมจังหวัดพังงากับภูเก็ต สถานที่เป็นตำนานของความรักที่แตกต่างกันของชาติตระกูล อุปสรรคที่ถูกกำหนดให้ โกดำ และ กิ๋ว มิอาจสมหวังเหมือนคู่รักคู่อื่นทั่วไป ทำให้ทั้งสองเลือกตัดสินใจอำลาจากโลกแห่งความจริงไปพร้อมกัน ณ สะพานแห่งนี้ เรื่องราวกลายเป็นตำนานถูกเล่าขานสืบต่อกันมา
      แดดแก่ที่เริ่มแสบผิว ผสมกับลมที่พัดเอาไอเย็นของทะเลในช่วงเวลาก่อนเที่ยง ทำให้เกิดความรู้สึกสงบเงียบอย่างแปลกประหลาด แต่ก็ยังรู้สึกประทับใจทุกครั้งที่มาเยือนยังที่แห่งนี้ อาจจะเพราะเรื่องราวที่ได้สดับรับฟัง เกี่ยวกับความตั้งใจที่เด็ดเดี่ยวและบรรยากาศที่เป็นใจ


๔.nangshe

       ระยะทางประมาณ ๕๐ กิโลเมตร จากท่าอากาศยานนานาชาติภูเก็ต มายังจุดหมายเสม็ดนางชี อีก ๑ แลนด์มาร์คที่หมายมั่นตั้งใจไว้ บนถนนคอนกรีตที่มอเตอร์ไซค์ขับได้ รถยนต์ขับสบาย ใช้เวลาเพียง ๑ ชั่วโมง ด้วยคันเร่งแบบชิว ๆ
      สำหรับการมาที่นี่ หากต้องการจะนอนค้าง เพื่อชมพระอาทิตย์ขึ้นในยามเช้า สัมผัส ซึมซับภาพของธรรมชาติที่สร้างขึ้น เมื่อมองออกไปไกลสุดสายตา วิวอ่าวพังงาอยู่เบื้องหน้า พร้อมความเขียวสดของใบโกงกางดูชุ่มชื่นรื่นตา ทอดยาวติดริมฝั่งไปไกลริบ ถัดออกไปคือ น้ำทะเลสีออกเขียวมรกตเมื่อถูกแสงแดดสาดส่องตกกระทบ ห้อมล้อมรอบภูเขาหินปูนน้อยใหญ่ที่เรียงรายไกลสุดขอบน้ำ เป็นเสมือนบริวารของภูผาหนึ่งที่เป็นจ่าฝูงสูงเด่นเป็นสง่า คล้ายครีบหลังของฉลามที่โผล่พ้นน้ำ (สำหรับเราอะนะ) ตั้งตระหง่านรอรับแสงอรุณที่จะขึ้นตรงช่องเขาให้เห็นแสงสีทองในยามเช้า

จากที่บอกไปเบื้องต้นหากต้องการมานอนค้างเพื่อชมพระอาทิตย์ขึ้น ซึ่งก็จะมีที่พักอยู่หลายจุด และถ้าหาข้อมูลจากใน web ต่าง ๆ ที่ระบุข้อมูลให้ชัดเจนนั้นช่างมีน้อยนิด เราก็เลยไปสอบถามชาวบ้าน ที่ชุมชนตรงท่าเรือบ้านหินร่มได้ความว่า ที่พักเพื่อชมวิวเสม็ดนางชี นั้นมีหลายที่แต่ที่จะเห็นได้ชัดบริเวณนี้ ที่รู้ ๆ มี ๓ แห่ง ๑.เสม็ดนางชีบูติค ๒.เสม็ดนางชี at hill (ที่จุดชมวิวเสม็ดนางชี) ๓.จุดชมวิวอ่าวโต๊ะหลี

sametnangshe at hill
      ๑๔.๐๐ น.ฟ้าเริ่มครึ้มเหมือนฝนกำลังมา ตัดสินใจขับรถเข้าที่หมาย ณ เสม็ดนางชี at hill จอดรถยังที่ทำการตรงบริเวณตีนเขา ซื้อตั๋วรถขาขึ้นและลง เพื่อไปยังที่พักด้านบน ณ จุดชมวิวเสม็ดนางชี พร้อมค่าธรรมเนียมแรกเข้า รวมแล้วคนละ ๙๐ บาท เต็นท์ราคา ๔๕๐ บาทสำหรับ ๒ คน นั้นเราจองผ่าน Line ของที่พักมาก่อนหน้านั้นแล้ว ส่วนนอกจากเต็นท์ก็ยังมีบ้านแบบกระต๊อบพร้อมพัดลม ในราคา ๗๐๐ บาท (ซึ่งก็เต็มไปแล้ว) รถสองแถวเมื่อคนขึ้นเต็มคัน ก็จะพาเหล่านักท่องเที่ยวขึ้นมายังจุดชมวิวด้านบน และรอบของเราก็มาพร้อมกับฝนห่าใหญ่ ที่ตามกันมาติด ๆ เล่นเอาชุ่มฉ่ำกันเลยทีเดียว
เนื่องจากเป็นวันหยุดผู้คนต่างหลั่งไหลขึ้นมา เพื่อชมความงามที่จุดชมวิวแห่งนี้ มีทั้งที่มาพักค้างคืนและ ขึ้นมาเพื่อชมและกลับลงเลย ทำให้ความสงบที่ควรจะมีนั้นได้หมดไป ซึ่งขัดแย้งกับฉากของธรรมชาติเบื้องหน้าที่ยังคงสงบนิ่งไม่หวั่นไหว อาหารเที่ยงอย่างง่ายที่เรากางเมนูสั่งพร้อมกับราคาที่สูงพอสมควร ต้มยำรวมทะเล และ หมึกทอดกระเทียม ในรูปแบบของกับข้าว เมนูละ ๒๕๐ บาท พร้อมข้าวเปล่าจานละ ๓๐ บาท แต่เมื่อได้ลองลิ้มรสกับอาหารแล้ว ยอมจ่ายเพราะหมึกทอดกระเทียมเลยนะ

เวลาเดินไปอย่างเชื่องช้าเมื่อเทียบกับกิจกรรมที่มีเพียงแค่การถ่ายรูป เราคาดการณ์ผิด ใช้เวลาบนนี้นานเกินไป (อันที่จริงเราน่าจะขับรถไปเที่ยวที่อื่นใกล้ ๆ ก่อนแล้วค่อยขึ้นมาก็ได้ เพราะที่นี่รถนั้นมีบริการจนถึงดึก) กว่าเสียงจอแจของผู้คนจะผ่านหายไปพร้อม ๆ กับแสงทิวาที่ลาลับ หากจะนึกให้เห็นภาพคงคล้าย ๆ กับวันแรกของการเปิดเทอมตอนเข้าห้องเรียน และจะสงบลงเมื่อคุณครูประจำชั้น ย่างเท้าก้าวเข้ามา
 
๕.เช้าวันใหม่

      นิทราถูกปลุกจากเสียงจอแจของกลุ่มนักท่องเที่ยงที่เริ่มทยอยขึ้นมาดูพระอาทิตย์ขึ้น บนจุดชุมวิวเสม็ดนางชีแห่งนี้ วิวทิวทัศน์แบบมองแนวประมาณ ๔๕ องศาลงไปยังอ่าวพังงา...อุตุนิยมวิทยารายงานว่าพระอาทิตย์จะขึ้นเวลาประมาณ ๐๖.๑๔ นาที

      ตามคำบอกเล่าของคุณลุงท่านหนึ่งบอกว่า “ที่แห่งนี้ หากวันใดฟ้าเปิดและสดใสแล้วหละก็ ยามพระอาทิตย์ขึ้นตรงช่องเขา จะทอแสงสีทองสวยงามสุดประมาณ จนคนที่มาชมต้องติดใจไปทุกราย แต่หากวันใดฟ้าหม่นไม่เป็นใจ วิวภาพเบื้องหน้าที่เห็นจะเป็นเพียง วิวภูเขาท้องฟ้าธรรมดาทั่วไป และในครั้งนี้เราก็พบกับ“ ท้องฟ้าทั่วไป “ ที่มีแสงอาทิตย์สีทองๆนิดๆ แต่ก็นับว่าสวยไม่น้อยเลยทีเดียว



    
     สำหรับมื้อเช้า เราฝากท้องกับร้านติ่มซำแบบฮาลาล นามว่า ระฟ้า อยู่แถว ๆ โคกกลอยในจังหวัดพังงา รสชาติอร่อยใช้ได้ราคาเป็นมิตร หลังจากถ่ายรูปกับแสงแรกยามเช้า และชิงหนีลงก่อนที่นักท่องเที่ยวท่านอื่น ๆ จะออกันลงมา  
       แต่ก่อนจะมากินมื้อเช้า เราได้แวะท่าเรือบ้านหินร่มซึ่งอยู่ไม่ไกลจากจุดชมวิวเสม็ดนางชี ที่นี่เป็นจุดลงเรือสำหรับเที่ยว ไปยังเกาะต่าง ๆ ของพังงาอีกด้วย ซึ่งมีกลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านหินร่มเป็นผู้ดูแล บริเวณที่แห่งนี้ยังสามารถเห็นวิวอีกมุมหนึ่งของขุนเขาแห่งอ่าวพังงา และยังมีสะพานไม้สำหรับเดินไปลงเรือ ที่เป็นจุดถ่ายรูปที่สวยอีกมุมหนึ่ง