วัดถ้ำภูตอง จังหวัดลพบุรี

สวัสดีค่ะ  เมื่อวันที่  23-25 ตุลาคม 2563 ได้มีโอกาสติดตามเพื่อนไปวิปัสสนาปฏิบัติธรรม ณ  วัดถ้ำพุตอง จังหวัดลพบุรี  (เป็นครั้งแรกกับสถานที่แห่งนี้)  มีความประทับใจกับสถานที่แห่งนี้ สิ่งแรกที่ติดตาตรึงใจคือความเงียบสงบ ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้และความเย็นสบายของอากาศที่เป็นใจ เริ่มแรกที่มาถึงวัดก็รีบไปรับศีลถือสัจจะกับในเวลา  ตี 04.30 นาฬิกา และนำกระเป๋าเสื้อผ้าเก็บไว้ที่ห้องพักที่แม่ชีได้จัดไว้ให้ส่วนที่พักสำหรับผู้ปฏิบัติธรรมมีหลายห้องค่ะแต่ถ้าช่วงเทศกาลคนจะเยอะ และ ห้องน้ำสะอาดค่ะ การไปปฏิบัติธรรมครั้งนี้เป็นไปด้วยความเรียบง่าย เรียกว่าไม่ได้เตรียมตัวอะไรเยอะแค่ของใช้ส่วนตัว เตรียมชุดขาวที่จะไปบวชชีพรหมณ์และอุปกรณ์ของใช้ส่วนตัว กายพร้อมใจพร้อมก็ลุยเลยค่ะ 

ข้อควรปฏิบัติได้กำหนดไว้อย่างชัดเจน นั่นคือ การให้สัจจะช่วงรับศีลในวันแรก ว่าเราจะต้องปฏิบัติธรรมให้ได้กี่ชั่วโมง ต่อวัน มากสุดก็ 5 ชั่วโมงค่ะ           การให้สัจจะนั้นเราจะต้องไปให้ต่อหน้าหลวงพ่อดอกบัวขาว และมีพระสงฆ์เป็นพยานในการให้สัจจะและถวายดอกบัวเพื่อยืนยันว่าหลวงพ่อได้รับสัจจะจากเราแล้ว หลังจากนั้นคือเราต้องปฏิบัติให้ได้ตามที่เราได้เอ่ยสัจจะออกไป 

(แต่ในใจนึกไว้แล้วค่ะ ว่าแต่ละวันขอแค่ 3 ชั่วโมงต่อวันพอน่ะมากกว่ากลัวทำไม่ได้) แต่ก็ทำได้นะเกือบ 4 ชั่วโมงในทุกๆ วัน     

พูดน้อยแต่ทำได้เยอะก็ไม่เป็นไรค่ะ แฮ่.... 

            ตั้งแต่เวลา  04.30 น. ทางวัดจะเริ่มทำวัตรเช้า เดินจงกลม นั่งสมาธิ และปฏิบัติตามตารางที่ทางวัดได้กำหนดไว้ให้เป็นกิจวัตรประจำวัน

ในทุกๆ วันที่ปฏิบัติธรรม มีเวลาให้พักผ่อนอยู่ค่ะ มีภารกิจที่ต้องทำและช่วยแม่ชีคือการทำความสะอาดหลวงพ่อดอกบัวขาวภายในถ้ำ รู้สึกอิ่มบุญก็ตรงนี้ค่ะทำความสะอาดไปก็ภาวนาไปขอให้พ่อกับแม่สุขภาพแข็งแรง ขอให้เรามีกินมีใช้ ขอให้ได้เลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งภาวนาวนไป 

(ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าคนอื่นภาวนาอย่างไร แต่ ณ เวลานั้น รู้สึกโชคดีที่อย่างน้อยเราก็เป็นส่วนหนึ่งในการทีความสะอาดหลวงพ่อ) 

พอมาถึงช่วงพัก ก็แวะขึ้นมาพักที่ห้องล้างหน้า ล้างตาให้สดชื่น แล้วก็ช่วยแม่ชีเก็บกวาดใบไม้ ขัดห้องน้ำ ซักผ้ารองเท้าพระสงฆ์ บอกเลยว่าคุ้มมากค่ะ

ทำแบบไม่ลืมหูลืมตา มุ่งมั่นในการทำความสะอาดวัดมากๆ ค่ะ   คือทิ้งเพื่อนให้อยู่ในห้องพักคนเดียว ส่วนเราหลังจากเสร็จจากทำความสะอาดวัด

ก็เดินซุกซนไปถ่ายภาพบริเวณวัด และสุดท้าย  ก็เดินไปเจอแม่ชีพับดอกบัวถวายหลวงพ่อดอกบัวขาว ซึ่งโชคดีมากๆ ค่ะ ได้ไปช่วงที่มีงานกฐิน

ของทางวัดพอดี  จึงได้เห็นบรรยากาศที่พระสงฆ์ และแม่ชี ต่างก็ช่วยกันเตรียมสถานที่กันอย่างขยันขันแข็ง เราจึงขอเป็นส่วนหนึ่งในการพับดอกบัว

และเก็บกวาดนั่นนี่ตามประสาผู้น้อย เห็นเขาทำอะไรก็ไปนั่งขอเขาทำ แต่แปลกมากที่ไม่รู้สึกหิวเลย หลังจากทานข้าว 1 มื้อ   ในรอบเช้าก็ยาวเลยค่ะ

หลังจากนั้นก็จะทานอะไรไม่ได้แล้วจากหลังเวลา 9.30 นาฬิกา นอกจากนั้นจะทานได้ก็แค่เพียงน้ำปานะ  (เช่น น้ำผลไม้ นมถั่วเหลือง ที่เป็นน้ำต่างๆ) ยกเว้น ของคบเคี้ยวค่ะห้ามเลย  มีความอิ่มทิพย์มากค่ะ หรืออิ่มน้ำปานะที่ทานลงไปหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ 

            สิ่งที่ยังคงอยู่ในความทรงจำ คือการร่วมแรงร่วมใจกันในการช่วยงานภายในวัดรู้สึกประทับใจมากๆ ค่ะ ยิ่งเราเห็นแม่ชีทำความสะอาด 

เราก็ยิ่งอยากจะช่วยแม่ชีทำ วัดก็เหมือนบ้านของเราเอง เราอยู่เราก็ต้องช่วยกันทำความสะอาด สิ่งที่ได้กลับมาก็คือความประทับใจของผู้ที่ศรัทธา

และผู้ที่พบเห็นค่ะ ถ้าหากย้อนกลับไปสมัยยังคงติดเพื่อน ติดทุกอย่าง จะมองข้ามสิ่งยึดเหนื่อยวจิตใจไปเลย พอโตขึ้นกับมองว่าวัดเป็นสถานที่เย็นสบายพอวันหยุดสิ่งเดียวที่คิดคือ ไปนั่งเล่นในวัดดีกว่า นี่แหละ ถึงกลายเป็นคนติดวัด มากกว่าติดเพื่อนแล้วค่ะ ขอบคุณสถานที่แห่งการยึดเหนี่ยวจิตใจ และกัลยาณมิตรที่ได้พบเจอกัน ขอสิ่งดีๆ จงมีแด่ครอบครัวและพวกท่านทุกคนค่ะ สาธุๆๆ