ชีวิตต้องการอะไร

หนูเกิดเป็นลุกคนสุดท้อง  แม่เป็นเมียน้อยพอตอนท้องหนูได้ 8 เดือน พ่อก็เสียชีวิตค่ะ คุณพ่อได้ทิ้งกิจการไว้แต่กิจการทั้งหมดพี่ชายคนโตคุมทุกอย่างค่ะ ชีวิตหนูเกิดมาตั้งแต่จำความได้หนูรู้สึกว่าชีวิตลำบากมาก แม่เลี้ยงหนูมาคนเดียวตลอด หนุช่วยแม่ทำงานตั้งแต่ อายุ 4 ขวบ จนถึงเรียนมหาลัยค่ะ ตอนมหาลัยหนูได้ทุนเรียนดี พอตอนปิดเทอมหนูทำงานพาร์ทไทม์มาตลอดค่ะ และมี 1 ปีหนูได้ทุนแลกเปลี่ยนไปต่างประเทศ จนทำให้หนูต้องดรอปเรียน 1 ปี  พอเรียนจบหนูได้ไปสมัครทำงานบริาัทของพ่อที่ตายไป แต่พี่ชายบอกว่าทำอยากทำงานที่นี่ ให้ได้เงินเดือน 5000 บาท แต่หนูรู้สึกว่ามันไม่แฟร์และเงินที่ได้ไม่ตรงตามวุฒิ ทั้งกิจการส่วนหนึ่งหนูก็ควรมีสิทธิ์ที่จะได้ แต่หนูไม่เรียกร้องค่ะ หนูขอแค่เงินเดือนหนูพี่ชายจะให้ตามวุฒิที่หนูเรียนมา เงินเดือนตอนอยู่ที่บ้านแถบไม่สามารถให้แม่ได้เลย ใช้จ่ายแต่พอตัวเองและของใช้ในบ้านให้ผ่านไปในแต่ล่ะเดือน จนตัวเองผันมาทำงานในกรุงเทพฯ  ถ้าเลือกได้ไม่อยากมาเลย ไม่เคยออกมาไกลบ้าน แต่เพื่ออนาคตผมจึงยอมมา แต่ลึดๆก้สงสารแม่มากที่ทิ้งไว้อยู่ที่บ้าน ด้วยเป็นลูกคนสุดท้อง เราเข้าใจความรู้สึกแม่เรามากเลยน่ะ ว่าท่านเป็นห่วงและคิดถึงเราตลอดเวลา จนตอนนี้เราเองก็ทำงาน อยู่กรุงเทพมาได้ 2 ปีแล้ว  หนูได้ส่งเงินให้แม่และเก็บบางส่วนได้ค่ะ แต่ถึงยังไงหนูก็อยากกลับไปอยู่ที่บ้านค่ะ รู้สึกผิดมาก งานที่หนุทำเป็นงานที่ดีค่ะ แต่บางมุมหนูรู้สึกว่ามันไม่ดีกับชีวิตหนู หนูโกหกแม่และเพื่อนๆทุกคนค่ะ แต่งานที่ไม่ดีของหนูไม่ทำให้ใครเดือดร้อนค่ะ หนูสาบานได้ ตอนนี้ก็อายุเกือบ 30 เห็นๆเพื่อนๆที่แต่งงานมีลูก กันหมด จนบางทีหนูอยากมีโม้เมนต์แบบนั้นมากค่ะ อยากพาแม่นั่งรถไปกินข้าวทุกเย็น หลังเลิกงาน แต่ตอนนี้หนูเก็บเงินซื้อรถค่ะ ท่องในใจว่า อีกไม่กี่ปีหนูจะทำฝันให้เป็นจริงค่ะ แต่พอลองไปดุครอบครัวพี่ชายหนูรู้สึกว่าเขามีชีวิตที่ดี มีรถขับ ซื้อของแพงๆ ลูกๆได้ไปเรียนต่างประเทสแถบไม่ต้องทำงานเหมือนหนู บางทีอิจฉาชีวิตพี่ชายมากค่ะ จนบางทีแอบร้องไห้ทุกคืน โดดเดี่ยว อ้างว้าง ก้ได้แค่คิดว่าเราลูกเมียน้อยคงได้ใช้ชีวิตเพียงเท่านี้ค่ะ อยากขอคำแนะนำจากทุกคนหน่อยว่า แนวทางที่ทุกคนอยากให้หนูใช้ชีวิตในวันต่อไปควรจะทำยังไงค่ะ เพราะหนูไม่รู้จะปรึกษาใครที่ไหนจริงๆ
ขอบคุณค่ะ