ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะครับ และคนที่เจอปัญหาเดียวกันทุกท่านด้วย คือกระทู้นี้เป็นกระทู้บอกเล่าประสบการณ์และความเห็นจากเหล่าเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนว่าผมควรทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้ดี
ขอเริ่มเรื่องเลยนะครับ เริ่มจากผมเนี่ย เป็นโรคเครียดและintrovertแล้วยิ่งมีอายุในช่วงมัธยมปลาย จึงเครียดมากกับการที่ต้องทำงานทำเกรดอะไรให้ดีๆเพื่อต่อมหาวิทยาลัยและคณะที่ตัวเองอยากเรียน(คณะเกี่ยวกับวรรณกรรมและนิทานสำหรับเยาวชน) ซึ่งสิ่งที่เป็นปัญหาคือผมเขียนงานมาตั้งแต่มัธยมศึกษาปีที่1 มาจนถึงปัจจุบัน ผมมีความสุขมากๆ แต่ว่าหลังช่วงขึ้นมัธยมปลายมานี้ ผมไม่มีโอกาสที่จะได้เขียนงานหรือสิ่งที่ผมชอบเลยเนื่องมาจากการบ้านมหาศาล โครงงานเล็กๆน้อยๆและการเรียนที่เป็นตัววัดเกรดเฉลี่ย ซึ่งหากผมไม่ทำเพียง1-2ชิ้น เพราะแบ่งเวลามาให้แฟน(สักครู่จะอธิบาย) และการเขียนงานเพื่อฝึกความสามารถในการเข้าประกวดเอาเกียรติบัตร แต่ทว่าเมื่อใดที่มีงานประกวด(ส่วนใหญ่เป็นการประกวดนอก) ผมไม่สามารถทุ่มเวลาให้กับมันเนื่องมาจากงานอันมหาศาลจนแทบจะทะลักออกมาเป็นคลื่นๆในแต่ละวัน และด้วยนิสัยintrovert ทำให้ผมต้องการการอยู่คนเดียวมากๆ นั่นจึงเป็นปัญหาต่อมาของผมนั่นคือแฟน
ผมได้เจอกับแฟนผมซึ่งเป็นรุ่นน้องของผมปีนึง ผมเจอกับนางในเกมซึ่งตอนนั้นนางเป็นโรคซึมเศร้ามักทำร้ายตัวเอง ผมที่เป็นคนจำพวกเห็นใครที่บาดเจ็บหรือมีปัญหาอะไรในชีวิตก็อยากเอื้อมมือเข้าไปช่วยไปดูแลก็เลยคอยช่วยเหลือคุยปลอบให้เรื่อยๆ จนกระทั่งผมกับนางได้คบกัน ตลอดปีที่ผ่านมาก็ไม่มีอะไรมากนักจนกระทั่งมาช่วงนี้นางเริ่มที่จะมีปัญหากับผมขึ้นเรื่อยๆ เพราะนางบอกว่านางไม่อยากให้ผมไป อยากให้ผมอยู่ด้วยตลอดเวลา มีอะไรก็ต้องคอลกันถ้าไม่คอลนางจะดิ่งจะดาวน์พูดจาร้ายด่าใส่บ้าง บ้างก็บอกว่าผมไม่สนใจนางเลย ทั้งๆที่เวลาทั้งหมดส่วนใหญ่ผมใช้ชีวิตอยู่กับนางตลอดตั้งแต่เริ่มตอนเช้ายันจบ แล้วยิ่งนิสัยintrovertด้วย จึงอึดอัดมากเวลาได้อยู่กับใครสักคนเป็นเวลานานๆ โอเคผมไม่ได้เกลียดนาง แต่ผมไม่สามารถจริงๆที่จะอยู่กับใครสักคนได้ไปตลอดทั้งวันและทุกๆวัน และนางมักจะชวนผมเล่นเกมตลอดแม้ว่าจะรู้ว่าผมมีงานที่ต้องทำ ต้องเขียน ต้องเครียด นางก็จะเล่นเกมโชว์ให้ดู พูดเหมือนอยากให้ผมไปเล่นด้วยแล้วก็จะทำท่าทีหงอยๆ ถ้าผมไม่สนใจหรือไม่ไปเล่นด้วยสักพักนางจะเริ่มงอนและเริ่มขึ้นเสียงแม้จะบอกว่าไม่มีอะไร จนต้องทะเลาะกันตลอด
หากให้ผมสรุปเลยคือ ผมเป็นเด็กม.ปลายคนนึงที่กำลังวุ่นวายกับการเข้าคณะที่ผมอยากเข้า แต่ว่าผมถูกแฟนชวนทะเลาะและพยายามให้ผมเอาใจเขาทุกอย่างโดยตลอดทุกวันทั้งวัน โดยที่ผมเดือดที่สุดคือมักจะทำให้ผมเหมือนคนผิดตลอดเวลาทั้งๆที่ผมไม่ได้มีส่วนร่วมเลย เช่น ทำไมผมต้องไปแย่งเพื่อนนาง ทำไมผมต้องทำให้กลุ่มเพื่อนของนางแตก (ทั้งๆที่ผมเป็นคนถูกเพื่อนนางลากเข้าไปผัวพันดดยไม่เต็มใจด้วยซ้ำ)
หากถามว่า แล้วทำไมไม่เลิกไปเลยล่ะ คือ นางเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งหากผมเลิกไปล่ะก็ มันมีครั้งนึงที่ผมตัดสินใจเลิกกับนางแต่พอผ่านไปหลายวัน นางกลับบอกว่านางไม่มีความสุข ในหัวมีแต่เรื่องของผมจนนางคิดกรอกยาจะฆ่าตัวตาย ซึ่งนั่นแหละทำให้ผมไม่สามารถปล่อยได้ เพราะหากปล่อยผมก็เหมือนกับว่าฆ่าคนๆนึงที่ผมมีความสัมพันธ์มากไปเลย มันปฏิเสธไม่ได้ว่าตนเองคือสาเหตุที่ทำให้คนตาย มันจะทำให้ผมติดอยู่กับความผิดนั้นไปตลอดแน่ๆ แต่ถ้าหากผมคบต่อผมก็ต้องได้รับความกดดันและคำด่าจากนางตลอด นางบอกนางปรับปรุงตัวเองแล้ว แต่นางทำไม่ได้เลยไม่อยากทำ แน่นอนเพื่อนนางก็พยายามสอนนางบอกและแนะนำนางอย่างดีแต่นางก็มักจะสวนเพื่อนตลอดเวลารวมถึงผมด้วย ผมพยายามบอกนางแนะนำนางตลอดและพยายามช่วยเสมอแต่นางมักจะยกเหตุผลต่างๆที่ทำให้ให้ตัวเองไม่ผิดแม้จะไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ทะเลาะเลยก็ตาม
จริงๆแล้วเรื่องนั้นมีมากมายกว่านั้นอีก หากสงสัยอะไรเพิ่มเติมสามารถถามได้เลยนะครับ ผมจะพยายามพูดคุยและอธิบายอย่างเป็นกันเองที่สุด ตอนนี้ผมหมดหนทางแล้วจริงๆครับ อยากจะได้รับคำแนะนำจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆจริงๆครับ ขอบคุณมากครับ
มีปัญหากับแฟนที่อีโก้สูงและปัญหาด้านการเรียน
ขอเริ่มเรื่องเลยนะครับ เริ่มจากผมเนี่ย เป็นโรคเครียดและintrovertแล้วยิ่งมีอายุในช่วงมัธยมปลาย จึงเครียดมากกับการที่ต้องทำงานทำเกรดอะไรให้ดีๆเพื่อต่อมหาวิทยาลัยและคณะที่ตัวเองอยากเรียน(คณะเกี่ยวกับวรรณกรรมและนิทานสำหรับเยาวชน) ซึ่งสิ่งที่เป็นปัญหาคือผมเขียนงานมาตั้งแต่มัธยมศึกษาปีที่1 มาจนถึงปัจจุบัน ผมมีความสุขมากๆ แต่ว่าหลังช่วงขึ้นมัธยมปลายมานี้ ผมไม่มีโอกาสที่จะได้เขียนงานหรือสิ่งที่ผมชอบเลยเนื่องมาจากการบ้านมหาศาล โครงงานเล็กๆน้อยๆและการเรียนที่เป็นตัววัดเกรดเฉลี่ย ซึ่งหากผมไม่ทำเพียง1-2ชิ้น เพราะแบ่งเวลามาให้แฟน(สักครู่จะอธิบาย) และการเขียนงานเพื่อฝึกความสามารถในการเข้าประกวดเอาเกียรติบัตร แต่ทว่าเมื่อใดที่มีงานประกวด(ส่วนใหญ่เป็นการประกวดนอก) ผมไม่สามารถทุ่มเวลาให้กับมันเนื่องมาจากงานอันมหาศาลจนแทบจะทะลักออกมาเป็นคลื่นๆในแต่ละวัน และด้วยนิสัยintrovert ทำให้ผมต้องการการอยู่คนเดียวมากๆ นั่นจึงเป็นปัญหาต่อมาของผมนั่นคือแฟน
ผมได้เจอกับแฟนผมซึ่งเป็นรุ่นน้องของผมปีนึง ผมเจอกับนางในเกมซึ่งตอนนั้นนางเป็นโรคซึมเศร้ามักทำร้ายตัวเอง ผมที่เป็นคนจำพวกเห็นใครที่บาดเจ็บหรือมีปัญหาอะไรในชีวิตก็อยากเอื้อมมือเข้าไปช่วยไปดูแลก็เลยคอยช่วยเหลือคุยปลอบให้เรื่อยๆ จนกระทั่งผมกับนางได้คบกัน ตลอดปีที่ผ่านมาก็ไม่มีอะไรมากนักจนกระทั่งมาช่วงนี้นางเริ่มที่จะมีปัญหากับผมขึ้นเรื่อยๆ เพราะนางบอกว่านางไม่อยากให้ผมไป อยากให้ผมอยู่ด้วยตลอดเวลา มีอะไรก็ต้องคอลกันถ้าไม่คอลนางจะดิ่งจะดาวน์พูดจาร้ายด่าใส่บ้าง บ้างก็บอกว่าผมไม่สนใจนางเลย ทั้งๆที่เวลาทั้งหมดส่วนใหญ่ผมใช้ชีวิตอยู่กับนางตลอดตั้งแต่เริ่มตอนเช้ายันจบ แล้วยิ่งนิสัยintrovertด้วย จึงอึดอัดมากเวลาได้อยู่กับใครสักคนเป็นเวลานานๆ โอเคผมไม่ได้เกลียดนาง แต่ผมไม่สามารถจริงๆที่จะอยู่กับใครสักคนได้ไปตลอดทั้งวันและทุกๆวัน และนางมักจะชวนผมเล่นเกมตลอดแม้ว่าจะรู้ว่าผมมีงานที่ต้องทำ ต้องเขียน ต้องเครียด นางก็จะเล่นเกมโชว์ให้ดู พูดเหมือนอยากให้ผมไปเล่นด้วยแล้วก็จะทำท่าทีหงอยๆ ถ้าผมไม่สนใจหรือไม่ไปเล่นด้วยสักพักนางจะเริ่มงอนและเริ่มขึ้นเสียงแม้จะบอกว่าไม่มีอะไร จนต้องทะเลาะกันตลอด
หากให้ผมสรุปเลยคือ ผมเป็นเด็กม.ปลายคนนึงที่กำลังวุ่นวายกับการเข้าคณะที่ผมอยากเข้า แต่ว่าผมถูกแฟนชวนทะเลาะและพยายามให้ผมเอาใจเขาทุกอย่างโดยตลอดทุกวันทั้งวัน โดยที่ผมเดือดที่สุดคือมักจะทำให้ผมเหมือนคนผิดตลอดเวลาทั้งๆที่ผมไม่ได้มีส่วนร่วมเลย เช่น ทำไมผมต้องไปแย่งเพื่อนนาง ทำไมผมต้องทำให้กลุ่มเพื่อนของนางแตก (ทั้งๆที่ผมเป็นคนถูกเพื่อนนางลากเข้าไปผัวพันดดยไม่เต็มใจด้วยซ้ำ)
หากถามว่า แล้วทำไมไม่เลิกไปเลยล่ะ คือ นางเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งหากผมเลิกไปล่ะก็ มันมีครั้งนึงที่ผมตัดสินใจเลิกกับนางแต่พอผ่านไปหลายวัน นางกลับบอกว่านางไม่มีความสุข ในหัวมีแต่เรื่องของผมจนนางคิดกรอกยาจะฆ่าตัวตาย ซึ่งนั่นแหละทำให้ผมไม่สามารถปล่อยได้ เพราะหากปล่อยผมก็เหมือนกับว่าฆ่าคนๆนึงที่ผมมีความสัมพันธ์มากไปเลย มันปฏิเสธไม่ได้ว่าตนเองคือสาเหตุที่ทำให้คนตาย มันจะทำให้ผมติดอยู่กับความผิดนั้นไปตลอดแน่ๆ แต่ถ้าหากผมคบต่อผมก็ต้องได้รับความกดดันและคำด่าจากนางตลอด นางบอกนางปรับปรุงตัวเองแล้ว แต่นางทำไม่ได้เลยไม่อยากทำ แน่นอนเพื่อนนางก็พยายามสอนนางบอกและแนะนำนางอย่างดีแต่นางก็มักจะสวนเพื่อนตลอดเวลารวมถึงผมด้วย ผมพยายามบอกนางแนะนำนางตลอดและพยายามช่วยเสมอแต่นางมักจะยกเหตุผลต่างๆที่ทำให้ให้ตัวเองไม่ผิดแม้จะไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ทะเลาะเลยก็ตาม
จริงๆแล้วเรื่องนั้นมีมากมายกว่านั้นอีก หากสงสัยอะไรเพิ่มเติมสามารถถามได้เลยนะครับ ผมจะพยายามพูดคุยและอธิบายอย่างเป็นกันเองที่สุด ตอนนี้ผมหมดหนทางแล้วจริงๆครับ อยากจะได้รับคำแนะนำจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆจริงๆครับ ขอบคุณมากครับ