ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกของเรายังไงก็ถ้าผิดพลาดอะไรขออภัยไว้ด้วยนะคะ
ช่วงนี้เรารู้สึกน้อยใจเพื่อนอยู่บ่อยๆ แล้วพอเป็นอย่างนี้เราก็จะชอบคิดว่าเราไม่สำคัญกับเพื่อน
แล้วอ่ะค่ะ
ต้องเท้าความก่อนว่า ช่วงตั้งแต่เราขึ้นม.4มาเนี้ยเราจะมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งที่อยู่ม.ต้นมาด้วยกัน เราเลยสนิทมากๆเป็นพิเศษ แล้วทีนี้เพื่อนเก่าที่เคยอยู่ประถมเนี้ยเค้าย้ายมาเรียนที่เดียวกันด้วย ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรหรอกค่ะ แต่พอได้นั่งฟังเค้าสองคนคุยกันถึงความหลังงี้ ทำให้เรารู้ว่าเค้าสนิทกันมาก่อนที่จะมารู้จักเราอีก
พอเราเริ่มคุยๆกันไปเรื่อยๆทำให้เราสนิทกันกลายเป็นกลุ่มเป็นแก๊ง แต่ก็จะมีบางเรื่องที่เค้าสองคนคุยกันได้ถูกคอ ซึ่งถามว่าเราคุยได้มั้ยเราคุยได้แต่เรารู้สึกว่าเราคุยไม่เก่ง เช่น เค้าสองคนเป็นคนรักสวยรักงามกันมากแถมยังชอบแต่งหน้ากันด้วย และเวลาถ่ายรูปยังงี้ก็จะกลายเป็นเราต้องหลบให้เค้าถ่ายรูปกันเพราะเราไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไรขนาดนั้น แต่เราก็ยังรู้สึกน้อยใจที่อาจไม่เรียกเราไปถ่ายด้วย เหมือนเราคอยมองพวกเค้าอยู่ห่างๆอ่ะค่ะ มีงานกลุ่มอะไรก็รู้สึกทำอยู่คนเดียว แล้วเวลาไปไหนมาไหนพวกเค้าก็จะชวนกันไปสองคน ถึงแม้บางครั้งจะชวนเราไปด้วยเราก็เหมือนส่วนเกินไม่สำคัญเท่าไร
เราพยายามที่จะไม่คิดให้น้อยใจ คิดว่าไม่สำคัญแล้ว แต่เราก็รู้สึกแบบนั้นอยู่ตลอดๆเราไม่อยากแยกออกยากกลุ่ม เพราะเรารักเพื่อนสนิทของเรามากๆเราไม่อยากแยกกับเค้าเลย T^T
มีใครเคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันมั้ยคะ?แล้ว ต้องทำยังไงเราถึงจะหายรู้สึกแบบนี้สักทีเรากลัวว่าเราจะอคติกับเพื่อนอีกคนไปอ่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ🙏🏻
รู้สึกน้อยใจเพื่อน และคิดว่าไม่สำคัญกับเพื่อนแล้ว
ช่วงนี้เรารู้สึกน้อยใจเพื่อนอยู่บ่อยๆ แล้วพอเป็นอย่างนี้เราก็จะชอบคิดว่าเราไม่สำคัญกับเพื่อน
แล้วอ่ะค่ะ
ต้องเท้าความก่อนว่า ช่วงตั้งแต่เราขึ้นม.4มาเนี้ยเราจะมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งที่อยู่ม.ต้นมาด้วยกัน เราเลยสนิทมากๆเป็นพิเศษ แล้วทีนี้เพื่อนเก่าที่เคยอยู่ประถมเนี้ยเค้าย้ายมาเรียนที่เดียวกันด้วย ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรหรอกค่ะ แต่พอได้นั่งฟังเค้าสองคนคุยกันถึงความหลังงี้ ทำให้เรารู้ว่าเค้าสนิทกันมาก่อนที่จะมารู้จักเราอีก
พอเราเริ่มคุยๆกันไปเรื่อยๆทำให้เราสนิทกันกลายเป็นกลุ่มเป็นแก๊ง แต่ก็จะมีบางเรื่องที่เค้าสองคนคุยกันได้ถูกคอ ซึ่งถามว่าเราคุยได้มั้ยเราคุยได้แต่เรารู้สึกว่าเราคุยไม่เก่ง เช่น เค้าสองคนเป็นคนรักสวยรักงามกันมากแถมยังชอบแต่งหน้ากันด้วย และเวลาถ่ายรูปยังงี้ก็จะกลายเป็นเราต้องหลบให้เค้าถ่ายรูปกันเพราะเราไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไรขนาดนั้น แต่เราก็ยังรู้สึกน้อยใจที่อาจไม่เรียกเราไปถ่ายด้วย เหมือนเราคอยมองพวกเค้าอยู่ห่างๆอ่ะค่ะ มีงานกลุ่มอะไรก็รู้สึกทำอยู่คนเดียว แล้วเวลาไปไหนมาไหนพวกเค้าก็จะชวนกันไปสองคน ถึงแม้บางครั้งจะชวนเราไปด้วยเราก็เหมือนส่วนเกินไม่สำคัญเท่าไร
เราพยายามที่จะไม่คิดให้น้อยใจ คิดว่าไม่สำคัญแล้ว แต่เราก็รู้สึกแบบนั้นอยู่ตลอดๆเราไม่อยากแยกออกยากกลุ่ม เพราะเรารักเพื่อนสนิทของเรามากๆเราไม่อยากแยกกับเค้าเลย T^T
มีใครเคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันมั้ยคะ?แล้ว ต้องทำยังไงเราถึงจะหายรู้สึกแบบนี้สักทีเรากลัวว่าเราจะอคติกับเพื่อนอีกคนไปอ่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ🙏🏻