ยอมใจตัวเองมากครับที่สุดท้ายแล้วผ่านมาเกือบจะ9ปีแล้ว แต่ยังคิดถึงคนเดิม ความรู้ชัดเจนมากครับ
ว่าคิดถึง สำหรับความรักความรักผมมองมันสวยงามเสมอเมื่อคิดถึงเขาคนนั้น แต่ชีวิตของผมและเขาดำเนินไปคนละแบบครับตอนนั้นอาจจะเป็นความรักที่ยังเด็กจนตอนนี้มันทำให้ผมมีความเชื่อว่าการแอบรักใครคนนึงแล้วสมหวังมันเป็นอะไรที่พูดจะดีเลยครับขอเล่าย้อนกลับไปถึงวันก่อนฝันหวานตอนที่ยังเด็กตอนนี้ผมอายุ 22 ปีแล้วครับผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งตั้งแต่ผมอยู่ม 2 เขาอยู่ปอ 6 ผมแอบชอบแต่ไม่กล้าบอกแต่สุดท้ายแล้วตอนขึ้นมอ 3 ผมตัดสินใจบอกเธอว่าผมชอบเธอแต่มันเป็นสิ่งเดียวที่ผมตั้งใจอยากให้เธอรู้ก่อนที่ผมจะไปเรียนต่อมัธยมปลายที่กรุงเทพฯตอนนั้นเราอยู่เราเรียนโรงเรียนบ้านนอกผมได้บอกความในใจกับเขาไปผมบอกกับเขาแค่ว่าชอบเขาแล้วเขาก็ตกลงที่จะคบกับผมผมเข้าใจว่ามันเป็นความรักในวัยเด็กแต่ความรู้สึกตอนนั้นไม่ต่างจากตอนนี้เลยครับคือคิดถึงในรูปแบบที่เธอคิดถึงเขาผมคิดว่าการคิดถึงเมื่อก่อนตอนเด็กมันจะไม่ใช่แบบตอนโตตอนที่ผมเข้าสู่วัยรุ่นแต่ความรู้สึกนั้นที่คิดถึงเขามันดันเป็นแบบเดิมครับผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องคิดถึงเขาเหมือนวันแรกที่คิดถึงเขาที่แอบชอบเขาตั้งแต่เด็กผมคิดว่าคุณโตขึ้นผมจะมีความคิดใหม่แต่ความรักมันกลับผมว่าผมถามตัวเองตลอดว่าทำไมความรู้สึกแบบนั้นแบบเมื่อก่อนตอนที่ยังเด็กมันยังคงอยู่จนถึงตอนนี้ผมคบกับเขาได้แค่ 2 เดือนกว่าๆแต่ว่าความรักความคิดถึงมันมาถึงจุดนี้จุดที่ผมอยากอยากเล่าแต่ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องมานั่งคิดถึงเขาจนทำให้ผมต้องมาบอกความในใจผ่านโลกออนไลน์แบบนี้ความคิดถึงมันยิ่งใหญ่มากครับผมยอมยอมแพ้ต่อความคิดถึงที่คิดถึงเขาผมเป็นคนหนึ่งที่ตกเป็นทาสความคิดถึงที่ไม่ว่าจะบอกเขายังไงมันก็ไม่ถึง
ยังคงคิดถึงนะกิ๊ฟจุฑามาศ
คิดถึงเธอ
ว่าคิดถึง สำหรับความรักความรักผมมองมันสวยงามเสมอเมื่อคิดถึงเขาคนนั้น แต่ชีวิตของผมและเขาดำเนินไปคนละแบบครับตอนนั้นอาจจะเป็นความรักที่ยังเด็กจนตอนนี้มันทำให้ผมมีความเชื่อว่าการแอบรักใครคนนึงแล้วสมหวังมันเป็นอะไรที่พูดจะดีเลยครับขอเล่าย้อนกลับไปถึงวันก่อนฝันหวานตอนที่ยังเด็กตอนนี้ผมอายุ 22 ปีแล้วครับผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งตั้งแต่ผมอยู่ม 2 เขาอยู่ปอ 6 ผมแอบชอบแต่ไม่กล้าบอกแต่สุดท้ายแล้วตอนขึ้นมอ 3 ผมตัดสินใจบอกเธอว่าผมชอบเธอแต่มันเป็นสิ่งเดียวที่ผมตั้งใจอยากให้เธอรู้ก่อนที่ผมจะไปเรียนต่อมัธยมปลายที่กรุงเทพฯตอนนั้นเราอยู่เราเรียนโรงเรียนบ้านนอกผมได้บอกความในใจกับเขาไปผมบอกกับเขาแค่ว่าชอบเขาแล้วเขาก็ตกลงที่จะคบกับผมผมเข้าใจว่ามันเป็นความรักในวัยเด็กแต่ความรู้สึกตอนนั้นไม่ต่างจากตอนนี้เลยครับคือคิดถึงในรูปแบบที่เธอคิดถึงเขาผมคิดว่าการคิดถึงเมื่อก่อนตอนเด็กมันจะไม่ใช่แบบตอนโตตอนที่ผมเข้าสู่วัยรุ่นแต่ความรู้สึกนั้นที่คิดถึงเขามันดันเป็นแบบเดิมครับผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องคิดถึงเขาเหมือนวันแรกที่คิดถึงเขาที่แอบชอบเขาตั้งแต่เด็กผมคิดว่าคุณโตขึ้นผมจะมีความคิดใหม่แต่ความรักมันกลับผมว่าผมถามตัวเองตลอดว่าทำไมความรู้สึกแบบนั้นแบบเมื่อก่อนตอนที่ยังเด็กมันยังคงอยู่จนถึงตอนนี้ผมคบกับเขาได้แค่ 2 เดือนกว่าๆแต่ว่าความรักความคิดถึงมันมาถึงจุดนี้จุดที่ผมอยากอยากเล่าแต่ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องมานั่งคิดถึงเขาจนทำให้ผมต้องมาบอกความในใจผ่านโลกออนไลน์แบบนี้ความคิดถึงมันยิ่งใหญ่มากครับผมยอมยอมแพ้ต่อความคิดถึงที่คิดถึงเขาผมเป็นคนหนึ่งที่ตกเป็นทาสความคิดถึงที่ไม่ว่าจะบอกเขายังไงมันก็ไม่ถึง
ยังคงคิดถึงนะกิ๊ฟจุฑามาศ