มาระบายค่ะ ไม่มีที่ไหนอีกแล้ว

สวัสดีค่ะ เริ่มเลยนะคะ คือเราอยากระบายเกี่ยวกับปัญหาครอบครัวค่ะ การที่เด็กคนนึงอยู่พร้อมหน้าพ่อ-แม่ หลายๆคนคงคิดว่าเด็กคนนี้โชคดีแล้ว ค่ะเราโชคดีที่มีพ่อและแม่ แต่เราโชคร้ายที่ทั้ง2คนทะเลาะกันทุกวันตั้งแต่เราจำความได้ อาจจะจริงจังบ้าง ไม่จริงจังบ้างแต่นั่นก็คือการทะเลาะกันต่อหน้าเรา หลายครั้งมากค่ะที่2คนนี้ด่ากันแบบจริงจัง แล้วก็มีคำพูดไล่กัน(ประมาณเลิก กลับบ้านตัวเอง) เราฟังแล้วอยากจะไปตะโกนตรงนั้นมากค่ะว่าเห็นเรามั้ย เราก็มีหัวใจ แต่เราไม่กล้าพูดค่ะ ได้แต่เงียบฟังเขา เล่นมือถือไป แต่จิตใจเราไม่ได้อยู่กับมือถือเลย การที่เด็กคนนึงต้องมาเจอปัญหาแบบนี้ตั้งแต่เกิดมันทรมานมาก เราไม่รู้จะแก้ยังไง จะเริ่มตรงไหน จะออกไปก็ไม่ได้ พักนี้เวลาที่เราได้ยินเขาทะเลาะกันเรานิ่งมากๆค่ะ เหมือนคนที่ไม่รู้สึกอะไรเลย แต่จริงๆในใจเราอยากตายทุกวันค่ะ บางครั้งเค้าทะเลาะกันเสร็จแล้วอารมณ์ค้าง ก็มาลงที่เรา ด่าเราว่าเราไม่ทำอะไรเลย งานบ้านก็ทำไม่เรียบร้อย ด่าจนเราอยากตายเลยค่ะ เราคิดกับตัวเองตลอดว่าไม่ควรเกิดมาเลย เกิดก็มาเจอแต่อะไรไม่รู้ เรายอมเครียดเรื่องงานมากกว่าเรื่องแบบนี้ค่ะ เราปวดหัว เราทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินหนี มันเจ็บบอกไม่ถูก แต่คนเราก็ต้องสู้ใช่ไหมคะ ใช้ชีวิตต่อไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นสินะ ถ้าใครอ่านมาถึงตรงนี้ก็ขอบคุณมากๆค่ะ เรารู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ที่นี่เป็นที่เดียวที่เราจะสามารถทำอะไรแบบนี้ได้ เราไม่มีที่ลงจริงๆค่ะ ถ้าไม่ได้ทำอะไรซักอย่าง เราต้องอกแตกตายแน่ๆ