ค่ะ ตามหัวกระทู้เลย ตอนนี้เรากำลังมีความคิดที่จะบอกเลิกแฟนค่ะ แต่เราไม่กล้าบอกเลิกเลย เพราะเราสงสารเขามากๆ
ยังไงดีล่ะ คือแบบว่าเขาก็ดีกับเรานะคะ ไม่ใช่ว่าทำตัวน่าบอกเลิกอะไร ยอมรับเลยว่าเขาดีกับเรามากด้วยซ้ำ แต่ที่เราอยากบอกเลิกเพราะเรารู้สึกฝืนมากเลยค่ะ เราอึดอัด เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่เขาบอกรักหรือบอกคิดถึงหรือพูดอะไรหวานๆใส่ก็ตามแต่ เรารู้สึกแย่มากเลยค่ะที่ตอบแทนความรู้สึกพวกนั้นกลับไปไม่ได้ เราเคยมีความรู้สึกดีๆต่อเขานะคะ แต่พอเราห่างกัน เพราะอยู่ไกล มันทำให้เราได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น จนมันทำให้เรารู้สึกว่าพอเรามาอยู่กับตัวเองแล้วแม่มแบบ มันโอเคกว่าการที่ต้องมาคอยตอบ คอยคอล คอยพูดอะไรๆที่เราอึดอัดที่จะทำ
เราเคยรักเขามากค่ะ แต่วันนี้ความรู้สึกพวกนั้นมันกลับลดลงจนน่าใจหาย มันหายไปจนแทบจะไม่มีเหลือแล้ว
นั่นแหละค่ะเหตุผลที่อยากบอกเลิก แต่เรากลับกลัว ลังเล และสับสนมากๆ อย่างที่บอกไปตอนต้นคือเราไม่กล้าบอกเลิกเขาค่ะ เราสงสารเขา เพราะเขาจะบอกเราตลอดว่า เนี่ย ทำงานก็ไม่เป็นอันทำเพราะคิดถึงเราตลอด คือ ฮือ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ มาออกความคิดเห็นแลกเปลี่ยนมุมมองกันหน่อยนะคะ
ไม่กล้าบอกเลิกแฟนเพราะสงสารเขา
ยังไงดีล่ะ คือแบบว่าเขาก็ดีกับเรานะคะ ไม่ใช่ว่าทำตัวน่าบอกเลิกอะไร ยอมรับเลยว่าเขาดีกับเรามากด้วยซ้ำ แต่ที่เราอยากบอกเลิกเพราะเรารู้สึกฝืนมากเลยค่ะ เราอึดอัด เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่เขาบอกรักหรือบอกคิดถึงหรือพูดอะไรหวานๆใส่ก็ตามแต่ เรารู้สึกแย่มากเลยค่ะที่ตอบแทนความรู้สึกพวกนั้นกลับไปไม่ได้ เราเคยมีความรู้สึกดีๆต่อเขานะคะ แต่พอเราห่างกัน เพราะอยู่ไกล มันทำให้เราได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น จนมันทำให้เรารู้สึกว่าพอเรามาอยู่กับตัวเองแล้วแม่มแบบ มันโอเคกว่าการที่ต้องมาคอยตอบ คอยคอล คอยพูดอะไรๆที่เราอึดอัดที่จะทำ
เราเคยรักเขามากค่ะ แต่วันนี้ความรู้สึกพวกนั้นมันกลับลดลงจนน่าใจหาย มันหายไปจนแทบจะไม่มีเหลือแล้ว
นั่นแหละค่ะเหตุผลที่อยากบอกเลิก แต่เรากลับกลัว ลังเล และสับสนมากๆ อย่างที่บอกไปตอนต้นคือเราไม่กล้าบอกเลิกเขาค่ะ เราสงสารเขา เพราะเขาจะบอกเราตลอดว่า เนี่ย ทำงานก็ไม่เป็นอันทำเพราะคิดถึงเราตลอด คือ ฮือ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ มาออกความคิดเห็นแลกเปลี่ยนมุมมองกันหน่อยนะคะ