มุ้ปออนเพนวงกลม

ตามหัวข้อเลยค่ะ คนบางคนหายไปจากชีวิตเราโดยไม่บอกกล่าวและไม่หวนคืนมาอีกแล้วแค่ทำไมใจเรายังรักคิดถึงและเป็นห่วงเขาอยู่รู้อยู่แล้วว่าอะไรคือคำตอบแต่บางทีก็อยากได้คำปรึกษาจากใครหลายๆคนเพื่อเป็นกำลังใจต่อย

ตอนนี้หนูอายุ17พ่อแม่แยกทางแต่เด็กคุณแม่มีครอบครัวใหม่ หนูอาศัยอยู่กับพ่อ พ่อชอบงกไม่ให้เงินใช้และแต่ละครั้งที่ได้จะได้มาไม่ถึง50 30บ้าง40บ้าง คือเขาชอบตะคอกด่าหงุดอะไรแบบนี้ใส่หนูตลอดเวลาขอตังค์บางที

คือเรากับพี่คนนึงก็เป็นเพื่อนพี่น้องกันธรรมดานี่แหละค่ะ แต่พอรู้จักกันมานานเลยเริ่มที่จะคุยทะลึ่งๆกัน ทะลึ่งจนเค้าไม่คิดว่าเราเป็นคนที่ทะลึ่งขนาดนี้ ซึ่งตอนแรกเค้าก็มองเราว่าเรียบร้อยนะคะ แต่เค้าก็ชอบ

วันนี้จขกทพึ่งสังเกตในกระจก ตัวเองหน้าซีดมาก ตัวซีดมากจนดูเหลืองๆ เลย เพื่อนก็บอกว่านึกว่าเราผิวนี้  จขกทไม่รู้เป็นอะไร หน้าซีดเหมือนคนจะเป็นลม  ทั้งที่กินข้าวตลอด อาจจะไม่ค่อยได้กินผัก แต่ก

คือมันเหี่ยวเปี่ยวเปื่อย บอกไม่ถูก เราอยากเข้าใจใครสักคน มีคนให้คิดถึงอยู่ด้วยแล้วสบายใจไรงี้อะ แล้วกว่าเราจะหาคนที่เข้าใจเราหรือรักเราได้นี่ก็ไม่ใช่ง่ายๆเลย แต่แบบเราเปิดใจแล้วแต่ไม่มีคนเข้ามาเลยพอตอ

สวัสดีค่ะ อยากมาตั้งกระทู้ขำๆเฉยๆ เราอายุ21 หน้าตาก็ไม่แย่ หุ่นก็ไม่แย่ โดนรวมกลางๆ การศึกษาก็โอเคดี ใช้ชีวิตด้วยตัวเองได้แต่บางทีก็เหงามากๆ อยากมีแฟน ลองเปิดใจแล้วเจอแต่คนความคิดแปลกๆ นิสัยแปลกๆ เลยต

พอหมดหน้าฝน ก็โสดรับลมหนาว อยากหาคนคุยเข้าใจวัยทำงาน ส่วนตัวทำงานวิศวะ ชอบเทคโนโลยี ชอบเที่ยวธรรมชาติ รักแมว บ้านอยู่ กทม. เมกะบางนา

ตามหัวข้อ ทำไปทำไม เวียนหัวมาก