สวัสดีค่ะ
ไม่เคยคิดว่าจะตั้งกระทู้เลย จนความรู้สึกมันเอ่อล้นจนเกินจะรับไหว... เรื่องของเรื่องเลยคือ ทะเลาะกับแฟนบ่อยมาก ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ แต่ก่อนเคยคิดนะคะ ว่าตัวเองอยู่เมืองนอก อาจอยู่ไกลกัน เลยทำให้ทะเลาะกัน ซึ่งพอกลับมาอยู่กับเขาได้ประมาณ 3เดือน มันก็ไม่วายมีเรื่องต้องให้ทะเลาะ เราเคยคิด เคยมองตัวเองนะ แล้วก็ปรับเปลี่ยนตัวเองมาตลอด ยอมรับว่าเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจ และงี่เง่า แต่ความงี่เง่าเรา เราลดมันลงมาเรื่อยๆ จนแทบจะไม่มีแล้ว แต่ก็อาจจะมีบ้างบางทีที่เขาผิดสัญญา ผิดคำพูด หรือทำอะไรที่มันกระทบจิตใจเรา จนมาวันนี้ วันที่ทะเลาะหนักสุดเลย คือเขาพูดให้ฟัง ในเรื่องของเวลาวันหยุด ที่แทบจะไม่มีเวลาทำอะไรเลย คือนอน ตื่นมา ก็หมดไปอีกวันแล้ว แล้วพรุ่งนี้ก็ต้องทำงานต่อ ประมาณนั้น เราก็ถาม ก็ให้กำลังใจ ว่าต้องการอะไร แล้วจะแก้ไขมันยังไงดี พอเราพูดๆเรื่อยๆ กลับกลายเป็นว่า มาโมโหใส่ บอกว่าต้องการแค่ให้ฟัง ไม่ต้องพูด... มันเป็นแบบนี้หลายรอบแล้วค่ะ แต่บางทีเราก็นิสัยเสีย มันอดที่จะถาม อดที่จะพูดแนะนำให้กันและกันไม่ได้จริงๆ เขาบอกว่า ในความรู้สึกของเขา คือเราเถียง เรากำลังเถียงอยู่ เราไม่ได้ให้คำแนะนำ เพื่อนๆคะ เวลาที่เขาพูด คือเราต้องรับฟังอย่างเดียว ไม่ต้องพูดใช่ไหมคะ จะได้ไม่ต้องมีปัญหา จะได้ไม่ต้องกลายเป็นว่าเราไปเถียงเขา อย่างบางที ความคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็คือเราเถียงเขาไปแล้ว สรุปเราต้องแก้ไขอะไรตรงไหนบ้างคะ ถึงจะถูกใจในสิ่งที่เขาอยากให้มันเป็น ผู้ชายไม่ชอบคนเถียง ไม่ชอบผู้หญิงพูดเยอะใช่ไหมคะ สุขภาพจิตตอนนี้แย่มากจริงๆ นั่งคิด นอนคิดหลายรอบ บางที่มันก็ตันๆจนหาทางออกไม่ได้ เราควรเป็นหมาที่เชื่องแล้วก็เชื่อฟังเขาอย่างเดียวใช่ไหมคะ? พอดีเพิ่งกลับมาอยู่ไทย เพื่อนไม่ค่อยมีค่ะ เลยมาตั้งกระทู้ขอความเห็นและกำลังใจเล็กๆที่สามารถทำให้เราดีขึ้นได้ เพราะหันไปทางไหนไม่มีใครให้ระบายและรับฟังแล้วจริงๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและรับฟังนะคะ
ควรแก้ไขที่ตัวเองให้มากแค่ไหน?
ไม่เคยคิดว่าจะตั้งกระทู้เลย จนความรู้สึกมันเอ่อล้นจนเกินจะรับไหว... เรื่องของเรื่องเลยคือ ทะเลาะกับแฟนบ่อยมาก ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ แต่ก่อนเคยคิดนะคะ ว่าตัวเองอยู่เมืองนอก อาจอยู่ไกลกัน เลยทำให้ทะเลาะกัน ซึ่งพอกลับมาอยู่กับเขาได้ประมาณ 3เดือน มันก็ไม่วายมีเรื่องต้องให้ทะเลาะ เราเคยคิด เคยมองตัวเองนะ แล้วก็ปรับเปลี่ยนตัวเองมาตลอด ยอมรับว่าเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจ และงี่เง่า แต่ความงี่เง่าเรา เราลดมันลงมาเรื่อยๆ จนแทบจะไม่มีแล้ว แต่ก็อาจจะมีบ้างบางทีที่เขาผิดสัญญา ผิดคำพูด หรือทำอะไรที่มันกระทบจิตใจเรา จนมาวันนี้ วันที่ทะเลาะหนักสุดเลย คือเขาพูดให้ฟัง ในเรื่องของเวลาวันหยุด ที่แทบจะไม่มีเวลาทำอะไรเลย คือนอน ตื่นมา ก็หมดไปอีกวันแล้ว แล้วพรุ่งนี้ก็ต้องทำงานต่อ ประมาณนั้น เราก็ถาม ก็ให้กำลังใจ ว่าต้องการอะไร แล้วจะแก้ไขมันยังไงดี พอเราพูดๆเรื่อยๆ กลับกลายเป็นว่า มาโมโหใส่ บอกว่าต้องการแค่ให้ฟัง ไม่ต้องพูด... มันเป็นแบบนี้หลายรอบแล้วค่ะ แต่บางทีเราก็นิสัยเสีย มันอดที่จะถาม อดที่จะพูดแนะนำให้กันและกันไม่ได้จริงๆ เขาบอกว่า ในความรู้สึกของเขา คือเราเถียง เรากำลังเถียงอยู่ เราไม่ได้ให้คำแนะนำ เพื่อนๆคะ เวลาที่เขาพูด คือเราต้องรับฟังอย่างเดียว ไม่ต้องพูดใช่ไหมคะ จะได้ไม่ต้องมีปัญหา จะได้ไม่ต้องกลายเป็นว่าเราไปเถียงเขา อย่างบางที ความคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็คือเราเถียงเขาไปแล้ว สรุปเราต้องแก้ไขอะไรตรงไหนบ้างคะ ถึงจะถูกใจในสิ่งที่เขาอยากให้มันเป็น ผู้ชายไม่ชอบคนเถียง ไม่ชอบผู้หญิงพูดเยอะใช่ไหมคะ สุขภาพจิตตอนนี้แย่มากจริงๆ นั่งคิด นอนคิดหลายรอบ บางที่มันก็ตันๆจนหาทางออกไม่ได้ เราควรเป็นหมาที่เชื่องแล้วก็เชื่อฟังเขาอย่างเดียวใช่ไหมคะ? พอดีเพิ่งกลับมาอยู่ไทย เพื่อนไม่ค่อยมีค่ะ เลยมาตั้งกระทู้ขอความเห็นและกำลังใจเล็กๆที่สามารถทำให้เราดีขึ้นได้ เพราะหันไปทางไหนไม่มีใครให้ระบายและรับฟังแล้วจริงๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและรับฟังนะคะ