เคยคิดถึงใครคนหนึ่งอยู่ตลอดไหมคะ ไม่ว่าเวลาผ่านมานานเท่าไหร่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่ มันเริ่มต้นจากคำว่าเพื่อน เป็นเพื่อนกันมา4ปี ชอบเขามาตลอดตั้งเเต่ปีเเรกที่รู้จักกัน จนเข้าปีที่4มันมีเหตุเกิดขึ้น เรานอนด้วยกัน ตอนนั้นเขามีเเฟนเเล้ว เราก็มี ทั้งที่รู้ล้ะว่าผิด เเต่ยอมเพราะตลอด4ปีมันเกินคำว่าชอบไปแล้ว เราคิดว่ามันเป็นเเค่อารมณ์ชั่ววูบของเขา เเค่ความสนุกของเขา เพราะตั้งเเต่พลาดนอนด้วยกันเขาไม่เคยทักมาเลย พอเขาจะมาขอนอนด้วยอีกถึงทักมา ทีนี้มันรู้สึกเเย่มากๆ ไม่ใช่เรื่องที่เขาเงียบหายนะ เเต่เป็นเรื่องที่เราสวมเขาให้เเฟน เราเลยบอกเขา(เพื่อน)ไปว่าพอเเค่นี้เถอะ ลืมทุกอย่างเถอะ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เเต่บล็อกเฟซบุ๊ก บล็อกไลน์หมดเลย
เเต่เขาก็มาวนเวียนให้เห็นอยู่บ้าง เเต่เราทำเป็นไม่สนใจ ทั้งๆที่หายใจไม่ออกใจสั่นไม่มีเเรงจะเดิน
เขาไม่ใช่คนเเรกของเราหรอกค่ะเเต่ไม่รู้ทำไมถึงฝังใจเเบบนี้ มันเหมือนติดอยู่ในอดีตอยู่อย่างงั้น ทำยังไงก็ไม่ลืม ปัจจุบันมีลูกมีสามีแล้ว พยายามที่จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด รักครอบครัวมากๆ เเต่จะมีเขาเเวปเข้ามาในหัวทุกครั้ง รู้สึกผิดต่อสามีมากทั้งที่นอนด้วยกันเเต่กับคิดถึงผู้ชายคนอื่น และสามีเราก้คือแฟนเราในตอนนั้น 😞 มันอึดอัดมาตลอด อาจน้ำเน่าเเต่คือรื่องจริง สุดท้ายเป็นคนบอกให้เขาลืม เเต่เรากับลืมไม่ได้ ....คุณบุญฤทธิ์
เคยคิดถึงใครอยู่ตลอดไหมคะ
เเต่เขาก็มาวนเวียนให้เห็นอยู่บ้าง เเต่เราทำเป็นไม่สนใจ ทั้งๆที่หายใจไม่ออกใจสั่นไม่มีเเรงจะเดิน
เขาไม่ใช่คนเเรกของเราหรอกค่ะเเต่ไม่รู้ทำไมถึงฝังใจเเบบนี้ มันเหมือนติดอยู่ในอดีตอยู่อย่างงั้น ทำยังไงก็ไม่ลืม ปัจจุบันมีลูกมีสามีแล้ว พยายามที่จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด รักครอบครัวมากๆ เเต่จะมีเขาเเวปเข้ามาในหัวทุกครั้ง รู้สึกผิดต่อสามีมากทั้งที่นอนด้วยกันเเต่กับคิดถึงผู้ชายคนอื่น และสามีเราก้คือแฟนเราในตอนนั้น 😞 มันอึดอัดมาตลอด อาจน้ำเน่าเเต่คือรื่องจริง สุดท้ายเป็นคนบอกให้เขาลืม เเต่เรากับลืมไม่ได้ ....คุณบุญฤทธิ์