Cherry Magic (กึ่งรีวิว) : อ่านหัวใจ ไขความรัก (อนึ่ง ซีรีส์ Y และ สปอยด์)

ผ่านไปได้ 3 ตอนแล้ว สำหรับ Cherry Magic หรือ 30歳まで童貞だと魔法使いになれるらし(Thirty Years of Virginity Can Make You a Wizard?!) เรื่องราวนั้นว่าด้วย Urban Legend (ตามเรื่อง) ที่ว่าหนุ่มโสดเวอร์จิ้นหากยังคงเป็นเช่นนั้นอยู่จนอายุ 30 ปีละก็ จะอ่านใจคนได้ บ้าน่า ... มันจะเป็นงั้นได้ไงเล่า คิโยชิ อะดะจิ รีบปัดความคิดพิกลนั้นให้หายไปจากหัว 

อะดะจิ เป็นพนักงานบริษัท ที่อายุจะแตะ 30 ในวันพรุ่ง เขาใช้ชีวิตเดิม ๆ กินอะไรเดิม ๆ ความสัมพันธ์ก็เดิม ๆ ทุกวัน ทุกเดือน ทุกปี ตั้งแต่เริ่มทำงาน จะเรียกว่ามีตัวตนก็ไม่ใช่ จะว่าไร้ตัวตนเลยก็ไม่เชิง ยิ่งถ้าเทียบกับดาวเด่นที่เข้ามารุ่นเดียวกันอย่าง ยูอิจิ คุโรซาวะ แล้ว ก็ยิ่งไปกันใหญ่ คน ๆ นั้นทำงานก็เก่ง หน้าตาก็ดี มนุษย์สัมพันธ์ก็เยี่ยมยอด จะว่าอิจฉาก็ไม่ใช่ หรือ ไม่รู้สึกอะไรเลยก็ไม่เชิง ดูแล้วไม่ว่ามิติไหน ๆ สำหรับอะดะจิ มันไปไม่สุดซักทาง ในด้านการงาน รวมถึงอารมณ์และความรู้สึก แล้วก็ไม่ใช่ว่าเจ้าตัวไม่รู้ ก็รู้ แต่รู้แล้วจะจัดการยังไง ก็คงต้องใช้ความกล้า และ มั่นใจพอสมควรซึ่งเป็นสิ่งที่เจ้าตัวมีน้อยกว่าที่ควรจะเป็น ทั้งที่จริง ๆ ไม่ใช่คนเหลาะแหละเหลวไหล หรือ ไม่เอาถ่าน แต่คงเป็นเพราะความหวั่นเกรงในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ไม่เห็นแจ้ง หรือ รู้กระจ่าง ละมั้งทำให้อะไร ๆ ดูครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไปหมด

จนกระทั่งคืนวันเกิดที่สุดแสนจะธรรมดาได้ผ่านพ้น เพื่อนสนิท 1 คนถ้วน กับ คนในครอบครัวอีกนิดหน่อย อวยพรวันเกิดอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกปี วันรุ่งขึ้นคงไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิม เป็นสิ่งที่อะดะจิก็คาดเดาผลของมันได้อยู่แล้วว่าต้องเกิดขึ้น ตื่นเช้า ไปทำงาน ซื้อข้าวปั้น กลับห้อง จบปิ้ง แต่ปรากฏว่ามันกลับไม่ใช่ เมื่อผ่านพ้นคืนวันเกิดไป เขาตกใจแทบตายเมื่อสัมผัสใครดันรู้ได้เสียนี่ว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร อะดะจิงงไปหมด หากสิ่งที่ทำได้ก็คือสงบจิตสงบใจ แล้วทำทุกอย่างให้ปกติที่สุด น่าสังเกตว่าในตอนนั้นอะดะจิไม่ได้พยายามจะใช้สิ่งที่ได้มา หรือ แม้แต่กระทั่งพยายามจะขจัดให้ออกไป สิ่งที่ทำก็จะเป็นทำนองว่า รู้ว่ามี แต่ขอเลี่ยงผลของมันไปก่อน กึ่งยอมรับ กึ่งปฏิเสธ ครึ่ง ๆ นั่นแหละว่าซั่น

แต่มันก็ทำให้ชีวิตของอะดะจิเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมซักหน่อย เขาออกจากห้องเพื่อไปทำงานเช้าขึ้น จะได้ไม่เบียดเสียด เขาเริ่มใช้ application จะได้ไม่ต้องสัมผัสเนื้อตัวคนอื่นมากนัก เพื่อจะได้ไม่ต้องได้ยื่นจมูกไปได้ยินความนึกคิดของใคร แต่การหลีกเลี่ยงผลนั้นมันจะทำไปได้ถึงแค่ไหนกันเชียว ไม่มีทางที่อะดะจิจะสามารถดำรงตนอยู่และทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีแต่ต้องปรับตัวรับในผลที่จะตามมาเท่านั้น และ เข้าวันหนึ่งอะดะจิก็ค้นพบสัจธรรมข้อนี้ เช้าวันนั้นดูจะเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง อะดะจิคิดว่าตัวเองปรับตัวอยู่ร่วมสัมผัสพิเศษที่งอกเงยขึ้นมาได้บ้างแล้ว และ เขากำลังคิดอยู่เชียวว่ามันก็ไม่ได้กระทบกับชีวิตประจำวันมากเท่าใดนัก เขาสามารถหลีกเลี่ยงผลบางอย่างของมันได้ ชีวิตยังเหมือนเดิม ยังกินของเดิม ความสัมพันธ์อื่น ๆ ก็เช่นกัน

จนกระทั่งเขาพบกับคุโรซาวะที่หน้าลิฟท์ นาน ๆ ทีจะได้เห็นหน้าค่าตา เพราะ ออฟฟิศอยู่กันคนละชั้น คุโรซาวะอารมณ์ดีเสมอ จะเจอตอนไหนใบหน้าก็เปื้อนยิ้มตลอด แต่เรื่องน่าช็อคมันมาบังเกิดตอนบังเอิญไปโดนตัวนั่นแหละ อะดะจิถึงกับเงิบไปไม่เป็น ที่หนุ่มป็อบของบริษัทดูท่าว่าจะ "คลั่งรัก" เขามานานปี ได้ยินจินตนาการของอีกฝ่ายอะดะจิก็ได้แต่นิ่งอึ้งเหมือนถูกสาป ไม่ได้รังเกียจ ไม่ได้ตอบรับ ไม่ได้ชอบ แต่ก็ไม่ได้เกลียด เหมือนกับทุกเรื่องที่ผ่านมา อะดะจิยังตัดสินใจไม่ได้เลยว่าควรต้องทำยังไงกับเรื่องนี้ 

ในระหว่างที่กำลังสับสน ก็สิ่งหนึ่งที่กระจ่าง แท้ที่จริงเขาเองก็ใช่ว่าจะไร้ตัวตนอย่างที่ตัวเองเข้าใจ บางทีอาจเป็นเขาที่หมกมุ่นครุ่นคิดกับตัวเอง ไม่ยอมเอื้อมมือไปหาใครอื่นรึเปล่า สัมผัสพิเศษที่ได้มา จะว่าไปก็ขจัดความกลัวของอะดะจิไปได้ส่วนหนึ่ง นั่นก็คือความไม่รู้ คราวนี้เขาล่วงรู้แม้กระทั่งสิ่งที่คนอื่นไม่อยากให้ล่วงรู้เสียแล้ว เริ่มแรกเขาพายามที่จะหลีกเลี่ยงผลของมัน แต่เมื่อคิดอีกครั้งมันก็ทำให้รู้ว่ารอบตัวยังมีคนที่ปรารถนาดี เต็มใจช่วยเหลือ และ ห่วงใย เพราะแบบนั้นเจ้าตัวจึงรวบรวมความกล้า ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน นั่นคือการตัดสินใจชวนคุโรซาวะไปกินข้าว

การเปลี่ยนแปลงเริ่มขึ้น และ พัฒนาไปในช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมง จากความคิดจะที่ไปจะหาอะไรกินกันเพียงแค่ 2 คน ซึ่งก็นับว่ามากโขสำหรับอะดะจิ กลายเป็นงานเลี้ยงเล็ก ๆ ของฝ่ายไปเสียนี่ อะดะจิก็ยังเป็นคนเงียบ ๆ บีบเนื้อบีบตัว ในขณะที่คุโรซาวะก็ยังคงเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำและมนุษย์สัมพันธ์ดีเยี่ยมอยู่นั่นเอง หากกระนั้นสัมผัสพิเศษที่ได้มาก็ทำให้อะดะจิรู้ว่า ไม่ใช่เฉพาะเขาที่มีปัญหา ความรู้สึกที่อัดแน่นคับใจของคุโรซาวะที่ชอบเขา ความรู้สึกที่ว่าชอบเพศเดียวกัน ความรู้สึกของคุโรซาวะที่คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติ หัวใจของอะดะจิไหวอ่อนกับขอโทษที่ส่งผ่านมาเมื่อเนื้อตัวสัมผัสกัน

มันไม่ควรต้องเป็นอย่างนั้นรึเปล่า คุโรซาวะที่แสนดีคนนั้น เขาทำอะไรผิดกันจึงต้องมาขอโทษล่ะ เพราะ ชอบอะดะจิแค่นั้นน่ะหรือ อะดะจิไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องประหลาด แต่เขาไม่ได้ประสงค์จะคบหาอีกฝ่ายในรูปแบบอย่างอื่นนอกจากเพื่อนในเวลานี้ มันไม่ใช่เรื่องผิดนะ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะต้องทำให้คุโรซาวะมีความทุกข์ด้วยนี่นา เขาไม่ควรจะต้องทำหน้าตาเจ็บปวดแบบนั้นเลย เช่นเคยในความไม่รู้ว่าจะต้องปฏิบัติตัวอย่างไร ส่วนที่เจ้าตัวเรียกมันว่าความครึ่ง ๆ กลาง ๆ แต่อันที่จริงมันก็เป็นส่วนดีของอะดะจิ เมื่อไม่รู้ก็ยอมรับไปว่าไม่รู้ 

แต่ก็อย่างที่ว่า สิ่งที่เคลื่อนไหวไปแล้วมันก็คงไม่ย้อนกลับ อะดะจิจึงค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าอีกหน่อย อย่างน้อย .... ก็อยากจะรู้จักคุโรซาวะให้มากขึ้น มากกว่าที่จะแอบอ่านใจอยู่แบบนี้ ก็ยังยอมรับอยู่ว่าไม่รู้ว่าควรจะต้องทำยังไง แต่อย่างน้อยเมื่อตัดสินใจว่าอยากรู้จักกันมากกว่านี้ ก็ต้องพูดออกไป ไม่เก็บสิ่งนั้นอยู่ในใจเหมือนที่เป็นมา ก็ต้องดูต่อไปว่าฤทธิ์เดชมนตราที่อะดะจิได้มาเมื่ออายุ 30 จะนำพาชีวิตของเขาไปไกลกว่าจุดเดิมเพียงใด

ป.ล.
1. น้องอะดะจิ น่ารักมากจริง ๆ นุบนิบหัวใจไปหมด ไม่แปลกใจที่คุโรซาวะจะคลั่งรักหลงใหลสุดอะไรสุด
2. เรื่องราวดูเป็นธรรมชาติ ธรรมดามนุษย์ ไม่ได้มีเซอร์วิสมากจนเกินไป ลีลาของคุโรซาวะคือเนียนกริบ
3. แคสดี เคมีได้ ย้ำอีกครั้ง รู้สึกถึงความเป็นธรรมชาติ ถึงสไตล์เรื่องจะแนวโชโจมังงะ และ มีความ cliché อยู่บ้าง แต่ไม่รู้สึกว่าโอเวอร์ หรือ ถึงขั้นจับต้องไม่ได้

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่