หนึ่งคือเราเป็นคนไม่ชอบร้องไห้ต่อหน้าใครเลย ไม่ว่าจะเพื่อน พี่ พ่อเเม่หรือคนในครอบครัวอื่นๆ คือจะไม่ร้องไห้ใครเห็นเลย เพราะเรารู้สึกว่าพอเราร้องออกมาปุ๊ปสิ่งที่เราจะได้รับจากคนๆนั้นคือ เค้าจะมองว่าเราอ่อนเเอ คือไม่น่าสงสารอ่ะ พูดอะไรนิดหน่อยก็ร้อง “เอาเเต่ใจ” คือเราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำลงไปมันเอาเเต่ใจมากขนาดไหน เเต่เราพยายามหาข้อจำเป็น ว่าทำไมเราถึงควรใช้อันนี้หรือต้องการจะทำสิ่งนี้  ถ้าเรามองว่ามันไม่จำเป็นจิงๆ ต่อให้เค้าว่าเราเเค่ไหนเราก็จะไม่ร้องอ่ะ บางครั้งก็พูดเเทงใจดำ พูดเเบบดูถูก เราทำไม่ได้หรอก ทำไมไม่คิดเรื่องอนาคต (ตอนเราอยู่ประถมเตรียมต่อมัธยม มีคนมาถามเราว่าจะเรียนต่อมหาลัยที่ไหน ด้วยความที่เรายังไม่รู้จักตัวเองมากพอ ยังไม่รู้ว่าชอบหรืออยากเป็นอะไร เราบอกว่าเรายังไม่รู้ เเล้วเค้าบอกว่า”ทำไมไม่รู้จีกวางเเผน อีกเเป๊ปนึงก็จะเข้ามหาลัยเเล้ว” เเล้วก็ว่าเราอีกนิดหน่อย คืออันนี้เราก็ไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นเราร้องไห้ เเต่มันเจ็บเเบบ เราพยายาม เราเหนื่อย เราเรียนพิเศษ ติวที่โรงเรียน ) หรือไม่ก็พูดให้ร้าย ไม่เชิงนินทาเเต่เป็นการพูดในครอบครัว เราเป็นน้องเล็ก พอที่บ้านพูดอะไรขึ้นมา ที่มีคนทำผิด ทุกคนจะหันมาที่เราบอกว่าทำไมเราไม่นู่นนี่นั่น พอเราพยายามอธิบาย ว่าไม่ใช่เรานู่นนี่ ก็หาว่าเราเถียงก้างร้าว คือเรายอมรับว่าเราอาจจะก้าวร้าว เพราะพอพูดเเล้วไม่มีใครเห็นหัวเราเราจะเริ่มตะโกนใส่ เเต่สุดท้าย เราก็ต้องเป็นคนผิดอยู่ดี คือเราต้องปั่นหน้ายิ้มไปเรื่อยเเล้วเเอบไปร้องในห้องน้ำ บางทีเราร้องไห้ เราก็ไม่เข้าใจว่าร้องทำไม  เก็บไว้ก่อนได้มั้ย คือเเบบเราปั้นหน้ายิ้มจน บางทีเรารู้เลยว่ามันปลอมมาก หน้าเราเจื่อนไปเลย เเต่ก็ต้องยิ้มต่อ เพราะเราไม่ชอบให้ใครเห็น รู้สึกไม่ดีมากๆเเค่ทำไรไม่ได้ นั่นเเหละค่า

1.มีวิธีเลิกร้องไห้มั้ย เเบบเก็บไว้กับตัวเอง อยากปั้นหน้าได้นานๆ อยากเป็นคนหน้าด้าน

2.มีวิธีเลิกเห็นเเก่ตัวมั้ยคะ เราไม่รู้ส่าเราเห็นเเก่ตัวขนาดไหน เเต่ถ้าเราselfishจริงๆ เราอยากเลิก

3.คนอื่นร้องไห้ต่อหน้าพ่อเเม่กันมั้ยคะเวลาโดนว่า

4.หลังร้องไห้เสร็จมีวิธีเลิกให้ตาใสๆ จมูกเเดงหรืออะไรอย่างนี้มั้ยคะ

5.ถ้าคนใกล้ตัวร้องไห้ ไม่ว่าจะเป็นลูก เพื่อน พี่ น้อง คุณจะมองว่าเค้าเป็นคนยังไง เซนซิทีฟ อ่อนเเอ หรือว่าคุณจะเห็นใจ