ตามหัวข้อเลยค่ะ
ก่อนอื่นเราขอเเนะนำตัวคร่าวๆก่อนเลยค่ะ เราอายุ 20+ มีการงานมั่นคง เเละอยู่ที่บ้านกับพ่อเเม่ค่ะ คือ... เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้เรามีปัญหากับการใช้ชีวิตที่บ้านมากๆค่ะ ้เนื่องจากคุณพ่อหวงลูกสาวมากๆ (คุณพ่อค่อนข้างเอาเเต่ใจ) และเมื่อก่อนเราทำงานที่ กทม.ตั้งอายุ 14 ค่ะ คุณพ่อปล่อยเราไปฝึกงาน (ซึ่งแปลกมาก) พอเราทำงานเเละเรียนต่อจนจบ เรากลับบ้านมาอยู่ที่บ้านได้ 1 ปีเเล้ว เราคิดว่าการที่พ่อเราสามารถปล่อยให้เราไป กทม.ด้วยตัวเองใช้ชีวิตเอง หาเงินเองคือเขาไว้ใจเราเเล้ว เพราะเราไม่เคยทำให้ท่านเห็นว่าเราปล่อยตัวเละเทะ หรือทำตัวหลุด แต่พอกลับมาอยู่บ้านเราไม่สามารถไปไหนได้เลย มีสังคมไม่ได้ มีแฟนไม่ได้ มีเพื่อนไม่ได้ เราไม่เคยคบเพื่อนที่มีปัญหาเลย ทั้งชีวิตมีเพื่อนอยู่เเค่ 3 คน เเละไม่เคยมีปัญหาเกี่ยวกับการกิน เที่ยว ทำตัวเละเทะ พากันเรียนจบมาด้วยซ้ำ (คบกันตั้งเเต่จบ ม.3) จนกระทั่งปัญหาเกิดว่า เราหลุดปากพูดไปว่าเราเริ่มโต อายุก็ขนาดนี้เเล้ว เริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง แต่เขากลับไม่ยอมรับเลยว่าลูกเขาโตพอจะมีความคิดเป็นของตัวเอง เขากลับพูดบั่นทอนจิตใจมาตลอด ว่าถ้าโตเเล้วพูดอะไรไม่ได้ก็เก็บเสื้อผ้าออกไปเลยทั้งที่เราไม่เคยเถียงเขาเลยซักคำ *ไม่เคยตอบโต้* แบบนี้เราต้องรู้สึกยังไงคะ ตอนนี้เราดาวน์มากๆ ( ก่อนหน้านี้ก็มีปัญหามา ระยะยาวตั้งเเต่เราเรียนจบ เเละเราเป็นโรคซึมเศร้ามา 2 ปีกว่าเเล้วด้วยเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเรากลัวว่ามันจะวนกลับมาโดนกระทำเหมือนที่เคยโดนอีก ) เราคิดมาตลอดว่า " ถ้าเราไม่สามารถมีความคิด หรือชีวิตเป็นของตัวเองไม่ได้เลย เราจะมีชีวิตไปทำไมหรอคะ?"
กระทู้บั่นทอนเรื่องพ่อ
ก่อนอื่นเราขอเเนะนำตัวคร่าวๆก่อนเลยค่ะ เราอายุ 20+ มีการงานมั่นคง เเละอยู่ที่บ้านกับพ่อเเม่ค่ะ คือ... เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้เรามีปัญหากับการใช้ชีวิตที่บ้านมากๆค่ะ ้เนื่องจากคุณพ่อหวงลูกสาวมากๆ (คุณพ่อค่อนข้างเอาเเต่ใจ) และเมื่อก่อนเราทำงานที่ กทม.ตั้งอายุ 14 ค่ะ คุณพ่อปล่อยเราไปฝึกงาน (ซึ่งแปลกมาก) พอเราทำงานเเละเรียนต่อจนจบ เรากลับบ้านมาอยู่ที่บ้านได้ 1 ปีเเล้ว เราคิดว่าการที่พ่อเราสามารถปล่อยให้เราไป กทม.ด้วยตัวเองใช้ชีวิตเอง หาเงินเองคือเขาไว้ใจเราเเล้ว เพราะเราไม่เคยทำให้ท่านเห็นว่าเราปล่อยตัวเละเทะ หรือทำตัวหลุด แต่พอกลับมาอยู่บ้านเราไม่สามารถไปไหนได้เลย มีสังคมไม่ได้ มีแฟนไม่ได้ มีเพื่อนไม่ได้ เราไม่เคยคบเพื่อนที่มีปัญหาเลย ทั้งชีวิตมีเพื่อนอยู่เเค่ 3 คน เเละไม่เคยมีปัญหาเกี่ยวกับการกิน เที่ยว ทำตัวเละเทะ พากันเรียนจบมาด้วยซ้ำ (คบกันตั้งเเต่จบ ม.3) จนกระทั่งปัญหาเกิดว่า เราหลุดปากพูดไปว่าเราเริ่มโต อายุก็ขนาดนี้เเล้ว เริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง แต่เขากลับไม่ยอมรับเลยว่าลูกเขาโตพอจะมีความคิดเป็นของตัวเอง เขากลับพูดบั่นทอนจิตใจมาตลอด ว่าถ้าโตเเล้วพูดอะไรไม่ได้ก็เก็บเสื้อผ้าออกไปเลยทั้งที่เราไม่เคยเถียงเขาเลยซักคำ *ไม่เคยตอบโต้* แบบนี้เราต้องรู้สึกยังไงคะ ตอนนี้เราดาวน์มากๆ ( ก่อนหน้านี้ก็มีปัญหามา ระยะยาวตั้งเเต่เราเรียนจบ เเละเราเป็นโรคซึมเศร้ามา 2 ปีกว่าเเล้วด้วยเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเรากลัวว่ามันจะวนกลับมาโดนกระทำเหมือนที่เคยโดนอีก ) เราคิดมาตลอดว่า " ถ้าเราไม่สามารถมีความคิด หรือชีวิตเป็นของตัวเองไม่ได้เลย เราจะมีชีวิตไปทำไมหรอคะ?"