เด็กคนหนึ่งจะมีความสุขไม่ได้เลยเหรอ

สวัสดีคนที่เข้ามาเห็นกระทู้นี้ จขกท.อายุ14กำลังจะสอบแล้วด้วยอีก3วันเอง 

     

    เราไม่ได้อยู่กับแม่ค่ะพ่อเราก็เลิกกับแม่ตอนเราป.6 แม่เราติดหนี้เลยต้องพาเราหนีไปตจว. แต่น้าเราก็สงสารเราเลยเอาเรามาอยู่ด้วยให้เราได้เรียน แต่เราไม่ชอบน้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ด้วยความที่ติดแม่ด้วยเลยรู้สึกเศร้ามากๆเลยค่ะ

   เราอยู่มาได้จะสองปีแล้วเราอยู่แบบไม่ค่อยสบายใจ ไม่กล้าพูด ไม่กล้าทำอะไรเลย จะกินข้าวยังไม่อยากกินทั้งๆที่ปกติเป็นคนกินเยอะมากๆ

  ช่วงแรกๆเราเสียใจมากเราร้องไห้ทุกวันเราบอกเพื่อนสนิทว่าไม่อยากอยู่แล้วจนเพื่อนเอาไปบอกพี่เราพี่ก็ไปบอกแม่ 

  จนถึงตอนนี้เราก็อยู่แบบโดนด่าบ่อยมาก(เกือบทุกวัน)ทั้งๆที่แม่เราไม่เคยพูดแทงใจเราขนาดนี้เลย ตอนนี้เราดีขึ้นมากแล้วเราสบายใจขึ้นแต่เราสบายใจได้แค่สองวัน

  วันนี้พี่เรามาปลุกเราตอนตีสี่บอกว่าพ่อโดนจับต้องเอาเงินไปประกันตัว15,000บาท ทั้งๆที่เราเก็บเงินนี้มาตั้งนาน เราไม่เคยซื้ออะไรเลยทั้งๆที่เราก็มีของที่อยากได้เพราะเราก็เเค่เด็กคนนึง เราเก็บตังค์นี้ไว้เพื่อแม่เรา แต่เราต้องเสียเงินที่เราเก็บมาเกือบสองปีเพื่อเขาที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเรา เราไม่ได้เสียดายเเต่เรารู้สึกฏกรธที่เขาทำตัวเองแต่ต้องมาเดือดร้อนคนอื่น ไหนจะสอบอีกสามวันข้างหน้าไหนจะเรื่องพ่อ เรื่องเรียนเพราะเรียนไม่เก่ง อยากตายจังเลยค่ะ

ปล.ติดเเท็กผิดออภัยด้วยนะคะ