พ่อกดดันมากๆและบางทีก็พูดจาบั่นทอนจิตใจ

**ยาวหน่อยนะคะ** เราเป็นเด็กม.6ที่จบเมื่อปีที่แล้วสอบติดคณะนิติศาสตร์ในมหาลัยแห่งหนึ่ง แต่พ่อของเราอยากให้เป็นครูเพื่อ "รับข้าราชการ" เพราะตัวเองเราเองและครอบครัวจะได้รับสวัสดิการต่างๆเราอธิบายแล้วว่าครั้งแรกมันไม่ได้เป็นเลยนะข้าราชการน่ะต้องสอบนู่นนี่แล้วก็สอบยากด้วยปีๆนึงคนสอบเยอะมากแต่เค้าตอบกลับมาว่ามันดีนะมันมั่นคงพยายามเข้าสิ พอเราเงียบเค้าก็พูดขึ้นมาว่า "แล้วเมื่อไหร่จะมีบ้านให้พ่อได้ (ตอนนี้เราอยู่บ้านเช่า) รู้สึกมีเราอยู่แล้วเครียด ต้องมาห่วงนั่นห่วงนี่ ถ้าเครียดเรื่องเรียนนักก็ออกไปหาผ.หางานทำซะ นิติเรียนแล้วมันได้อะไรจบ4ปีแล้วอีกกี่ปีจะได้งานกี่ปีจะสอบเนได้คิดสิ แล้วเมื่อไหร่จะมาเลี้ยงพ่อ คงต้องไปบวชละมั้งแล้วก็ตายไป จะเรียนอะไรก็เรียน ให้เวลาหลังจากจบ6ปีนะถ้ายังไม่ประสบความสำเร็จ ก็ต่างคนต่างอยู่เอาตัวรอดคนเดียวไป อยากทำงานแบบที่ชอบก็ทำไปไม่ต้องสนใจแล้ว" เราจำได้ทุกคำ ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเจออะไรแบบนี้ บางคำอาจน่าขำสำหรับคนอื่นแต่สำหรับเราโคตรกดดันโคตรบั่นทอน เราเลือกที่จะอดทนและสุดท้าบก็ซิ่วตอนนี้ก็กำลังอ่านหนังสือเพื่อสอบปีหน้า บางครั้งทำอะไรให้เค้าไม่พอใจก็ชอบไล่ให้ไปหาผ.หางานทำ นี่ก็พยายามสนใจหนังสือที่ต้องอ่าน บางทีใช้ชีวิตประจำวันอยู่ก็ร้องให้ออกมา แล้วก็พอรู้ตัวเองว่าเริ่มจะเป็นโรคซึมเศร้า แต่ก็ต้องอดทน จริงๆแล้วกระทู้นี้ออกแนวจะมาระบายมากกว่า แต่ก็อยากได้คำปรึกษาเหมือนกันว่าควรทำยังไงดีใครเคยเจอแบบนี้ลองมาแชร์กันนะคะ ขอบคุณค่ะ