เราเป็นคนหนึงที่เวลาที่ โกรธ เศร้า เครียด จะทำร้ายตัวเอง เเต่เราไม่ได้อยากเรียกร้องความสนใจ ที่เราทำเพราะเราไม่อยากจะแสดงอารมณ์หรือความอ่อนแอให้คนในครอบครัวได้เห็นเพราะเขาไม่ชอบและจะว่าเราทุกครั้งที่เราไม่ทำได้อย่างที่เขาต้องการบางครั้งรู้สึกอยากจะกรี้ดออกมาดังๆแต่พอเราอยู่คนเดียวเราจะร้องให้ออกมาตลอด เราต้องทำตัวให้perfectตลอดเวลา ต้องทำทุกอย่างทุกอย่างตามกฏที่เขาตั้งไว้บ้างครั้งเรารู้สึกท้อแท้นะ เราแค่อยากผ่อนคลายได้เที่ยวกับเพื่อนบ้าง เราถูกห้ามทุกอย่าง บางครั้งที่เราต้องการที่สนุกมันจะถูกมองว่าเป็นเรื่องที่ไร้สาระ พวกเขาเป็นคนเลือกทุกอย่างให้เราไม่ว่าเสื้อผ้า ของกิน การเรียน เราเป็นคนหนึงที่ชอบเรียนวิทย์มาก แต่กลับต้องเข้าเรียนห้องความสามารถพิเศษด้านภาษาแทนเพราะเขาอยากให้เราเรียนโดยไม่ถามเรา เราได้ลองเล่นดนตรีมันทำให้รู้สึกผ่อนคลายเราเลยได้อยูวงโยธวาทิตเรามีความสุขนะ แต่ช่วงมีกีฬาสี มีรุ่นพี่มาชวนไปเป็นหลีดเราก็ตกลงเพราะลองทำอะไรใหม่ๆ แต่พอเขารู้เรื่อง เขากลับบ่นเราว่าเป็นเรื่องไร้สาระเราแค่อยากได้ลองอะไรใหม่ๆก็ผิด จนตอนนี้เราไม่กล้าตัดสินใจอะไรได้ตัวเอง เพราะเาคิดว่าถ้าตัดสินใจไปถ้าเขาไม่ชอบเราก้ต้องเปลียนอีกเราจะเสียความรู้สึกป่าวๆ เราเลยเลือกที่จะไม่ตัดสินใจด้วยตัวเองเราจะต้องถามก่อน การจะไปทำงานบ้านเพื่อนเป็นเรื่องที่ยากมาก สังคมเพื่อนสนิทเราเลยไม่มีเพราะเราไม่เคยได้ไปไหนกลับเพื่อนเลย
ท้อแท้