ขอบอกก่อนเลยนะคะ หนูเป็นนักศึกษาใหม่ปี1 ความคิดในการมาเรียนมหาลัยคือมันต้องเป็นอิสระ ได้ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาเพราะเป็นเด็กต่างจังหวัด ยอมส่งรถมาทาง ปณ.ตอนมาแรกๆก็ดีนะ แต่จากนั้นคือทุกอย่างที่วาดไว้คือพังหมดเลยค่ะ สิ่งแรกคือห้าใช้รถอันนี้เรายังพอรับได้นะแต่คือเวลาไปเรียนห้ามไปคนเดียวอันนี้ก็พอจะเข้าใจ แต่มหาลัยมันไมาใช่แคบๆไงคะบางทีก็เข้าสายเพราะต้องรอเพื่อน เดี๋ยวก็เรียกประชุมอีก อีก15นาที เจอกันที่สโมนะ คือต้องรีบมากวิ่งลงจากหอตามเพื่อนกันให้วุ่นวาย จะไปก่อนเวลาก็ไม่ได้จะไปช้าก็ไม่ได้ ไปไหนก็ต้องสวัสดีบางทีเราก็ไม่เห็นก็ไลน์มาแล้วทำไมไม่สวัสดีพี่ไม่เห็นหรอหรือคิดว่าเป็นหัวหลักหัวตอ พอบอกว่าไม่เห็นก็บอกว่าไม่ต้องมาอ้าง แล้วก็ชอบถามจะเอารุ่นมั้ยๆ แล้วก็เรียกซ่อมอยู่บ่อยๆ บางทีก็เข้ามาในหอมารับออกไปข้างนอกซ่อมครั้งนึงก็เป็นร้อยๆเหนื่อยก็เหนื่อยเช้าก็ต้องมาเรียน ส่วนคนที่ไม่เอารุ่น(รุ่นพี่)ที่เห็นคือโดนแบนจากเพื่อนๆพี่ๆไปไหนมาไหนคนเดียว เราคุยกับเพื่อนต่างมหาลัยเพื่อนบอกว่ามีระบบนี้แต่ไม่ได้เข้มข้นแบบของเรามีแค่พิธีมอบรุ่นกับช็อปก็แค่นั้น ไม่มีเรียกซ่อมอะไรเลย แต่พอมีการเรียกร้องประชาธิปไตยพี่ๆก็แชร์แล้วก็โพสต์สนับสนุนแต่เรากลับเห็นว่ามันย้อนแย้งกับการกระทำ แบบเรียกร้องประชาธิปไตยแต่คลั่งsotus  ตั้งแต่เปิดเรียนมาจนถึงตอนนี้คือยังไม่ได้รุ่นเลยเพื่อนมหาลัยอื่นคือได้หมดแล้ว แต่เรายังต้องอยู่แบบหวาดระแวงว่าจะไปตรงไหนจะเจอพี่หรือเปล่าจะโดนเรียกไหมพี่จะเข้ามาไหม พี่บางคนก็บอกพี่รักพวกเองนะแต่ถ้ารักทำไมต้องซ่อมด้วย ห้ามไปบอกใครด้วยรักน้องคือต้องปิดปากน้องไม่ให้บอกคนอื่นด้วยหรอคะ พอถามทำไมต้องทำก็ตอบมาว่ามันเป็นประเพณี ประเพณีมันก็มีการเปลี่ยนแปลงได้นี่คะ นี่ปี2020แล้วนะคะหรือเป็นแต่เรียกร้องสิทธิของตัวเองไม่เคยรู้ว่าตัวเองกำลังริดรอนสิทธิ์ของคนอื่น