ต้องบอกก่อนว่าส่วนตัวแล้วจะเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบพูดค่ะถ้ากับคนไม่สนิทแต่ถ้าสนิทก็คือพูดมากอยู่และเรารู้สึกว่าเราเข้ากับนนอื่นได้ยากเพราะการที่เราไปเจอเพื่อนใหม่ๆเราจะไม่ได้สนิทกับเขาเหมือนคนอื่นๆที่เขาสนิทกันแล้วเพื่อนที่เราคุยด้วยหรือนั่งด้วยกันเขาก็จะเริ่มไปหาเพื่อนๆคนอื่นซึ่งเราก็เข้าใจว่าน่าจะเป็นที่ตัวเราด้วยแต่เราจะชอบกังวลว่าเขาจะพูดอะไรถึงเรามั้ยหรือเราจะพูดอะไรไปแล้วเขาไม่พอใจหรือเปล่าแล้วถ้าเรารู้สึกว่าการที่เราพูดไปมันไม่ค่อยดีหรือไม่น่าจะถูกใจเขาเราจะเก็บมาคิดวนๆซ้ำอยู่เสมอหรือเจออะไรที่ดระทบต่อความคิดหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้รู้สึกดาวน์ลงไปเราก็จะชอบคิดเรื่องนั่นซ้ำๆย้ำกับตัวเองอยู่ตลอดจนบางทีมันนานเกินไปหรือไม่มีสมาธิเลยเราพยายามที่จะชั่งมันซึ่งมันก็ได้ผลบ้างหรือไม่ได้บ้าง แล้วอีกอย่างหนึ่งเลยก็คือเราจะชอบเกิดคำถามที่ไม่มีใครตอบเราได้หรือบางอย่างที่เรารู้ว่ามันเป็นสิ่งนั้นจริงๆแต่เรากับไม่เชื่อเหมือนความแต่คิดมันพยายามทำให้ตัวเราแย่ไปทุกๆครั้ง เราไม่อยากเป็นแบบนี้หลายครั้งที่ความคิดมันตีกันไปหมดจนเรารู้สึกแย่ มันทำให้เราไม่สามารถทำสิ่งที่ชอบได้เหมือนเดิมแล้วแต่เราก็พยายามเอาตัวเองกลับมา คิดอยู่เสมอว่าเดี๋ยวเราก็ได้คำตอบ หรืออะไรที่ยังไม่เกิดก็ยังไม่ต้องไปคิดมันรอให้มันเกิดแล้วค่อยคิดเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมาก แต่ความคิดแย่มันชอบเข้ามาตลอดเราจะสลัดหลุดพ้นจากพวกมันได้ยังไงคะ เราไม่อยากเป็นคนที่คิดอะไรขึ้นต้องหาคำตอบให้ได้เดี๋ยวนั้นตรงนั้นเพื่อให้ความคิดแย่ๆมันหมดไปเพราะบางสิ่งมันก็ไม่มีคำตอบให้กับเรา เราอยากหลุดพ้นจากตรงนี้ความคิดแย่ๆที่ทำร้ายตัวเราค่ะ เราจะทำยังไงดีคะ?
เราจะปรับตัวปรับความคิดยังไงดี