นิทานก่อนนอน 14

ด้วยเทคโนโลยีพันธุวิศวกรรม ได้มีการโคลนผู้ทดลองคนนึงที่ชื่ออำแก้วขึ้นมา

อำแก้ว "ชีวิตเราเจอแต่เรื่องร้าย ๆ วันนี้เราจะไปโดดสะพานตาย"

อำแก้วขับบิ๊กไบท์มาถึงบนสะพานใจกลางเมืองแล้ว ก็ลงมาเพื่อเตรียมไปโดด ทันใดนั้นก็พบกับร่างโคลนตนเอง

อำแก้ว "การโคลนสำเร็จแล้วสินะ ดี งั้นเจ้ามาแทนเราเลยละกัน"

ร่างโคลน "เจ้าทำงี้ไม่ถูกต้องน่ะ"

อำแก้ว "ไม่ต้องเกรงใจ มาทำกระมิดกระเมี้ยนงี้ ใจจริงอยากแทนเราจะแย่แล้วดิ"

ร่างโคลน "เปล่า เจ้าขี่มอไซต์ขึ้นสะพานงี้ผิดกฎจราจรนะ"

อำแก้ว "มีตำรวจดักอยู่ทางลงด้วยงั้นดิ คิดว่าเป็นแผนของเรารึไง"

ทั้ง 2 เลยลงมาตรงข้างล่างดู ก็พบตำรวจตั้งด่านตรวจจริง ๆ

ตำรวจ "รู้ตัวว่าเราอยู่เลยลงมากันดิ แต่ก็ไม่พ้นหรอก"

ร่างโคลน "ไม่สงสัยบ้างเลยรึ ว่าเราทั้ง 2 หน้าตาเหมือนกันเลยงี้"

ตำรวจ "อ่าว เลยรู้เลยว่าเรามาจากโลกอนาคตที่การโคลนมีอย่างแพร่หลายแล้ว"

อำแก้ว "พอดีเลย ถามหน่อยว่าอนาคตพวกห้างร้านต่าง ๆ ที่เราไปสมัครสมาชิกจะเลิกส่งโฆษณามากวนใจเรารึยัง"

ตำรวจ "ยิ่งกว่าเดิมอีก ยุคนี้เด็ก ๆ ไปเลยล่ะ"

ทั้งหมดจึงไปหาฟองเน่ ผู้อยู่เบื้องหลังการปล่อยโฆษณาพวกนี้

ณ โรงงานร้าง สถานที่กบดานของฟองเน่

ฟองเน่ "มานี่มีธุระไรกัน"

อำแก้ว "ไม่สงสัยบ้างรึว่าทำไมหน้าเรากับคนข้าง ๆ เหมือนกัน"

ฟองเน่ "อ่าว รู้ความลับแล้วดิ งี้ก็อยู่ไม่ได้ละ"

ฟองเน่ตัวระเบิดตายลงทันที

ตำรวจเจ้าของระเบิดก็ว่า "ขู่ฆ่ากันงี้ ไม่ได้ดูเลยว่าเปิดช่องให้อีกฝ่ายแค่ไหน"

อำแก้ว "งี้ก็เลยไม่ได้รู้ความลับเลย"

ทันใดนั้นเองร่างของฟองเน่ก็รวมตัวขึ้นมาใหม่

ร่างโคลน "พอดีเลย ถามก่อนเลยละกัน เผื่อเกิดไรขึ้นอีก"