ขออนุญาตนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา สื่อสารพิมพ์สิ่งใดผิดพลาด โปรดให้อภัยเราด้วยนะคะ วันนี้เราต้องการมุมมองอื่นๆหรือกำลังใจจากเพื่อนๆพี่ๆในนี้ค่ะ
เราแต่งงานมาแล้ว 9 ปี เริ่มต้นชีวิตคู่ที่ลำบากทั้งด้านฐานะการเงิน เราต่างคนต่างช่วยกันสร้างธุรกิจล้มลุกคลุกคลาน ล้มละลายเป็นหนี้สิน จนก้าวผ่านมาเราดีขึ้นมาก ตอนนี้มั่นคงขึ้น หนี้สินหมด แต่ชีวิตคู่เราจืดชืดเหินห่างกันมาก เริ่มเป็นมาตั้งแต่ต้นปี เรารู้สึกว่าชีวิตคู่เราถอยห่างกันไปมาก จากเดิมชีวิตเราอาจจะทำงานหนักแต่เราก็มักจะหาโอกาส และเวลาหากิจกรรมผ่อนคลายกันตลอดระยะเวลา เรามีความสุขกันมาก ต่างคนต่างเข้าใจกัน แต่ตอนนี้เช่น เราอยากชวนไปทำกิจกรรมครอบครัวเที่ยวกันบ้าง แค่ร้านกาแฟใกล้บ้านก็ยังดี แต่แฟนเราอ้างงานยุ่ง ไม่ว่างเลย ทั้งที่เราเป็นเจ้าของธุรกิจแล้ววางระบบงานกันได้ดีในระดับนึงแล้ว เวลาที่เราชวนไม่ได้กระทบกับงาน ที่เรารู้เพราะเราทำงานที่บ้านด้วยกัน เราเลยต้องไปนั่นนี่ผ่อนคลายบ้างคนเดียว แต่มีคนรู้จักหรือเพื่อนเราจะทักมาตลอดว่าเจอแฟนเราที่ร้านนั้นร้านนี้ ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ไปไหนด้วยกัน (เราชวนเค้าเค้าไม่ไป แต่เพื่อนชวน หรือคนอื่นชวน ว่างตลอด แอบนอยจริงๆค่ะ) เราปล่อยผ่านเรื่องชวนไปเที่ยวไหนแล้วเค้าไม่ไปมาสักพักแล้วค่ะ พยายามเปลี่ยนมุมมองตัวเองว่าเค้าคงไม่ชอบไปหรือเหนื่อยจากงงาน เราไม่เซ้าซี้ไม่ชวนทะเลาะ แต่ก็แอบน้อยใจบ่อยๆค่ะ ช่วงนี้แฟนมีสังคมเพื่อนใหม่จากลูกค้าที่ติดต่องาน ติดเที่ยวกลางคืนบ่อยกลับ ตี3 ตี 4 เพื่อนชวนไม่มีปฎิเสธ ลืมแม้แต่นัดกินข้าวกับเราไว้ หนักสุดเลยเมื่อคืน เราขอยืมโทรศัพท์แฟนเรามาใช้เครื่องคิดเลขเพราะลูกค้าติดสายขอรายละเอียดราคาสินค้ากับเรา เราเลยต้องด่วนใช้เครื่องคิดเลข เค้าโกรธเรามาก บอกอย่ายุ่งกับโทรศัพท์เค้า การใช้โทรศัพท์เค้าถือเป็นการไม่ให้เกรียติ เรางงมากค่ะ ทั้งที่เราไม่ได้แอบหยิบใช้นะคะ เราเลยขอเปิดใจคุยกันและบอกจะไม่ทะเลาะกันควรคุยกัน ถึงความสัมพันธ์เราตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น กิจวัตรประจำวันเราแทบไม่รู้ใครไปไหน ทำไรกันบ้าง เรายังรักกันไหม ทำไมชีวิตคู่เราดูจืดชืด เหินห่าง เค้าไม่ตอบอะไรเดินหนีและหงุดหงิดใส่เราว่าเราไร้สาระ งี่เง่า คิดมาก แล้วบอกว่าถ้าจะยุ่งกับโทรศัพท์เค้า เลิกกันเถอะ คำนี้เราอึ้งมากค่ะ มันเกิดอะไรขึ้น เค้าบอกว่าในโทรศัพท์ มีแต่เรื่องงาน เรื่องลูกค้า เราบอกงานครอบครัวลูกค้าเรื่องงานทำไมเราจะรับรู้บ้างไม่ได้ มันมีอะไรมากกว่านั้นไหม เค้าก็บอกเราคำเดียวเราไร้สาระ แล้วก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนกลับเช้าอีกคืน เราสับสน มันคือสัณญาณที่จะบอกอะไรเราไหมคะ เค้าอาจจะมีคนใหม่จริงๆหรอคะ สับสนมากค่ะ ขอมุมมองเพื่อนๆพี่ๆช่วยฉุดเตือนสติให้เราเดินขึ้นจากหลุมมืดในเหวลึกตอนนี้บ้างนะคะ ว่าเราจะเดินหน้าต่อยังไงดี ต้องทำอย่างไรในชีวิตคู่ต่อไป เราเปิดใจคุยแล้ว เค้าปิดรับไม่ตอบไม่คุย เราสับสนค่ะ เค้ามีสัณญาณเปลี่ยนไปขนาดนี้ เราต้องเข็มแข็งยังไงให้ไหวคะ ตอนนี้มานั่งนึกคนเดียวในห้องแคบๆว่าตอนนั้นเมื่อ 9 ปีที่แล้วเราไม่มีเงินเหมือนวันนี้ เรามีความสุขในครอบครัวกว่านี้มาก ตอนนี้อยากกลับไปไม่มีอะไรแต่ครอบครัวอบอุ่นจังค่ะ แต่เราต้องรับความจริงใช่ไหมคะว่าเวลาเปลี่ยนอะไรๆอาจเปลี่ยนไป ต้องรับมือกับมัน ตอนนี้เราอ่อนแอโดดเดี่ยวมากๆค่ะ ขอกอดแน่นๆสักกอดนะคะ
ูรู้สึกเหงา สับสน โดดเดี่ยวกับชีวิตคู่ตอนนี้
เราแต่งงานมาแล้ว 9 ปี เริ่มต้นชีวิตคู่ที่ลำบากทั้งด้านฐานะการเงิน เราต่างคนต่างช่วยกันสร้างธุรกิจล้มลุกคลุกคลาน ล้มละลายเป็นหนี้สิน จนก้าวผ่านมาเราดีขึ้นมาก ตอนนี้มั่นคงขึ้น หนี้สินหมด แต่ชีวิตคู่เราจืดชืดเหินห่างกันมาก เริ่มเป็นมาตั้งแต่ต้นปี เรารู้สึกว่าชีวิตคู่เราถอยห่างกันไปมาก จากเดิมชีวิตเราอาจจะทำงานหนักแต่เราก็มักจะหาโอกาส และเวลาหากิจกรรมผ่อนคลายกันตลอดระยะเวลา เรามีความสุขกันมาก ต่างคนต่างเข้าใจกัน แต่ตอนนี้เช่น เราอยากชวนไปทำกิจกรรมครอบครัวเที่ยวกันบ้าง แค่ร้านกาแฟใกล้บ้านก็ยังดี แต่แฟนเราอ้างงานยุ่ง ไม่ว่างเลย ทั้งที่เราเป็นเจ้าของธุรกิจแล้ววางระบบงานกันได้ดีในระดับนึงแล้ว เวลาที่เราชวนไม่ได้กระทบกับงาน ที่เรารู้เพราะเราทำงานที่บ้านด้วยกัน เราเลยต้องไปนั่นนี่ผ่อนคลายบ้างคนเดียว แต่มีคนรู้จักหรือเพื่อนเราจะทักมาตลอดว่าเจอแฟนเราที่ร้านนั้นร้านนี้ ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ไปไหนด้วยกัน (เราชวนเค้าเค้าไม่ไป แต่เพื่อนชวน หรือคนอื่นชวน ว่างตลอด แอบนอยจริงๆค่ะ) เราปล่อยผ่านเรื่องชวนไปเที่ยวไหนแล้วเค้าไม่ไปมาสักพักแล้วค่ะ พยายามเปลี่ยนมุมมองตัวเองว่าเค้าคงไม่ชอบไปหรือเหนื่อยจากงงาน เราไม่เซ้าซี้ไม่ชวนทะเลาะ แต่ก็แอบน้อยใจบ่อยๆค่ะ ช่วงนี้แฟนมีสังคมเพื่อนใหม่จากลูกค้าที่ติดต่องาน ติดเที่ยวกลางคืนบ่อยกลับ ตี3 ตี 4 เพื่อนชวนไม่มีปฎิเสธ ลืมแม้แต่นัดกินข้าวกับเราไว้ หนักสุดเลยเมื่อคืน เราขอยืมโทรศัพท์แฟนเรามาใช้เครื่องคิดเลขเพราะลูกค้าติดสายขอรายละเอียดราคาสินค้ากับเรา เราเลยต้องด่วนใช้เครื่องคิดเลข เค้าโกรธเรามาก บอกอย่ายุ่งกับโทรศัพท์เค้า การใช้โทรศัพท์เค้าถือเป็นการไม่ให้เกรียติ เรางงมากค่ะ ทั้งที่เราไม่ได้แอบหยิบใช้นะคะ เราเลยขอเปิดใจคุยกันและบอกจะไม่ทะเลาะกันควรคุยกัน ถึงความสัมพันธ์เราตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น กิจวัตรประจำวันเราแทบไม่รู้ใครไปไหน ทำไรกันบ้าง เรายังรักกันไหม ทำไมชีวิตคู่เราดูจืดชืด เหินห่าง เค้าไม่ตอบอะไรเดินหนีและหงุดหงิดใส่เราว่าเราไร้สาระ งี่เง่า คิดมาก แล้วบอกว่าถ้าจะยุ่งกับโทรศัพท์เค้า เลิกกันเถอะ คำนี้เราอึ้งมากค่ะ มันเกิดอะไรขึ้น เค้าบอกว่าในโทรศัพท์ มีแต่เรื่องงาน เรื่องลูกค้า เราบอกงานครอบครัวลูกค้าเรื่องงานทำไมเราจะรับรู้บ้างไม่ได้ มันมีอะไรมากกว่านั้นไหม เค้าก็บอกเราคำเดียวเราไร้สาระ แล้วก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนกลับเช้าอีกคืน เราสับสน มันคือสัณญาณที่จะบอกอะไรเราไหมคะ เค้าอาจจะมีคนใหม่จริงๆหรอคะ สับสนมากค่ะ ขอมุมมองเพื่อนๆพี่ๆช่วยฉุดเตือนสติให้เราเดินขึ้นจากหลุมมืดในเหวลึกตอนนี้บ้างนะคะ ว่าเราจะเดินหน้าต่อยังไงดี ต้องทำอย่างไรในชีวิตคู่ต่อไป เราเปิดใจคุยแล้ว เค้าปิดรับไม่ตอบไม่คุย เราสับสนค่ะ เค้ามีสัณญาณเปลี่ยนไปขนาดนี้ เราต้องเข็มแข็งยังไงให้ไหวคะ ตอนนี้มานั่งนึกคนเดียวในห้องแคบๆว่าตอนนั้นเมื่อ 9 ปีที่แล้วเราไม่มีเงินเหมือนวันนี้ เรามีความสุขในครอบครัวกว่านี้มาก ตอนนี้อยากกลับไปไม่มีอะไรแต่ครอบครัวอบอุ่นจังค่ะ แต่เราต้องรับความจริงใช่ไหมคะว่าเวลาเปลี่ยนอะไรๆอาจเปลี่ยนไป ต้องรับมือกับมัน ตอนนี้เราอ่อนแอโดดเดี่ยวมากๆค่ะ ขอกอดแน่นๆสักกอดนะคะ